#383 Een kwade dronk [Herzien]

Die zag ik niet aankomen, Musonius. Briljant. Met plezier gelezen, niets te zeuren ;-)

Musonius, als ik het goed begrijp is het een bloedig verhaal en kan die student zijn algebra-tentamen op zijn buik schrijven. Ik wist niet dat ze echt bestonden die Dracula-meiden. Ik kom ze wel eens tegen en denk dan dat ze ongevaarlijk zijn. In het vervolg zal ik op mijn hoede zijn. Maar los van de angst die nu in mij gekropen is, een goed verhaal. Ik hoop dat ik een droomloze nacht tegemoet ga.

Ha Musonius, een blondje (als drank) krijgt een nieuwe betekenis vanaf nu, haha. Zelfs vampiers hebben kennelijk goede voornemens. Je hebt me mooi op het verkeerde been gezet, met plezier gelezen!

Erg goed gevonden Mus, knap. En ook in weinig woorden een goede sfeeropbouw.

Klein ideetje: 

Tersluiks loert hij naar de twee gothic meiden verderop. Beiden gaan volledig in het zwart gekleed. Hun zwarte oogschaduw  doet hun bleke gezichten nog witter lijken. 

Hier verspil je wat woorden waar je meer mee kon. gothic impliceert de twee volgende zinnen, ik weet dat je hier meer mee kan ;)

ZGG!

Mus, wat een einde! Na die opbouw in mooie zinnen stuur je ons de "makkelijke voornemens" kant op om in een zwaai er een mooie wending in te bijten. 

Ik ga hem snel nog een keer lezen.

Musonius, met plezier gelezen ook al is algebra studeren buiten een café niet erg alledaags of heeft het te maken met coronaregels dat er enkel op het terras mag geconsumeerd worden? Dat is ook niet voor de hand liggend want dan hadden de meiden mondmaskers moeten dragen, enz.
Een woordje kritiek:  In beide versies staat de zin: 'Als ze even later met twee volle glazen naar buiten stapt, treft ze Linda zenuwachtig hippend van de ene op de andere been aan.': dat zal wel HET been zijn, zeker?
 

Dank allen voor jullie respons.

Dos,
Excuses. Wapen je met knoflook en bedenk dat vampiers zonder uitdrukkelijke uitnodiging nooit een woonhuis kunnen binnentreden.

Maria,
Van het ene verkeerde been op het andere? :-)

Tony,
Goede tip. Ik ben er nog eens flink met het rode potlood doorgegaan.

Gi,
Ondanks het gekwebbel van de meiden is het buiten rustiger dan binnen. Daarbij ontvluchtte de student zijn studentenkamer waar huisgenoten een luidruchtig feest gaven. Maar die informatie kon ik in 300 woorden niet kwijt.
De benen bennen weer onzijdig. Dank.

Lol, dat krijg je ervan als je zit te loeren!

Het verhaal leest heel goed, al vind ik de beschrijving van de dames ietwat langdradig, alsof het opgetekend had kunnen zijn door die loerende gast. Terwijl ik dit schrijf, vraag ik me af hoe het verhaal vanuit zijn perspectief zou lezen. Samen met de lezer op het verkeerde been gezet, hoopt hij wellicht juist dat het voornemen sneuvelt, zodat hij gemakkelijker kan scoren, maar voordat hij het weet, verandert hij zelf van een nul in een één. Dat zou misschien best kunnen werken. In elk geval heb ik van de huidige versie ook erg genoten.

Dank, Mespunt,

Het verhaal leest heel goed, al vind ik de beschrijving van de dames ietwat langdradig,

Ja, een klassiek geval van infodump. Dat krijg je ervan als je te snel je verhaal plaatst. Daarbij wil ik de dames wellicht iets te veel identiteit geven voor een driehonderdwoordenverhaaltje. Ik ga mij erover buigen.

Wat leuk dat je een nieuwe versie hebt gemaakt. Die heb ik later alsnog gelezen en alles is beter. Tot aan de laatste zin toe. Erg goede tekst. Goths, kou, blondje. Er klopt van alles aan! Behalve dan het hart van de student aan het eind.

Een goed herschrijf, Musonius. Ik zou alleen wel een paar witregels in de tekst plaatsen zodat het duidelijk is wanneer je van perspectief wisselt. 

:-D Dank, Sakura!

Fief, beter zo? Ik worstel altijd met alinea's en witregels.

Naschrift:
Ik heb wel vaker gezocht naar informatie over dit onderwerp, maar kom dan vaak terecht bij zakelijk schrijven.
Wel vond ik hierover een aardig artikel van Schrijfvis.
Iemand anders nog tips?

Lotte, help!

hoi Mus, ik probeer het zo gevoelsmatig mogelijk te houden.

Bij een verhaal is een witregel in ieder geval bij een tijd- of locatiesprong (en wanneer het in de opbouw mooi past).

Ik zou niet zuinig zijn met alinea's, je helpt de lezer de structuur van je tekst te herkennen. Jij als schrijver ziet de logica wel, maar een lezer niet.
   Dus als jij denkt dat het helpt bij: begrijpen van de structuur, opbouwen van een climax, vertellen van de pointe, wisseling van gezichtspunt, aangeven dat je ergens anders over begint etc. zou ik gewoon een nieuwe regel beginnen (met een inspring) of zelfs een regeltje wit.

Musonius, voor mij is het nu duidelijk wanneer je overgaat naar een ander perspectief en het geeft een mooie bladspiegel. Het is anders een blok tekst.

Top, zo is het nog beter!

Over deze zin twijfel ik een beetje:

Dat ze het niet koud hebben in minirok en croptop, is hem een raadsel.

Gevoelsmatig zou ik daar zelf 'Hoe het kan dat ze het niet koud hebben ...' van maken, maar ik weet niet zeker of dat beter is.

'Lukt-je-wel (-en-niet)' vind ik fantastisch gevonden.

Wat de witregels betreft doe ik gewoon maar wat. Ik probeer daar pragmatisch (ook niet mijn sterkste kant) en in elk geval niet te zuinig mee om te gaan. Ze kosten niets extra.

Bedankt dat je de herziene versie erbij hebt gezet, het is erg leerzaam voor mij om dit en de reacties en onderlinge feedback te lezen. 

Ik krijg er zin van om dit in de praktijk te brengen.

Dank, Fief, MHC en Mespunt voor het meedenken.

Een witregel is te gebruiken bij verandering in tijd, locatie en vertelperspectief. Daar kun je wat bij bedenken. De Engelse Wikipediapagina vermeldt hiernaast ook mood, tone, emotion, and pace. Wat ik mij hierbij moet voorstellen, is mij nog niet duidelijk. Het vervelende is ook dat dit onderwerp bronverwijzingen mist.

Ik heb mijn theaterboeken er nog maar eens bij gepakt (Ik heb heel weinig leerboeken over het schrijven van proza.). Zoals je theaterstukken kunt verdelen in bedrijven, taferelen, tonelen en replieken, zo verdeel je boeken in boekdelen, hoofdstukken, paragrafen en alinea's.
Boekdelen en hoofdstukken is wat overdreven bij kortverhalen die deze opdrachten opleveren, maar tekstverdelers worden hier wel gebruikt. Ik zag bij Hadeke een reeks horizontale streepjes, bij Fief een dinkus en ik gebruik graag een fleuron, maar ieder zal een eigen favoriet hebben.
Ik denk dat witregels zich in kortverhalen goed laten inzetten voor toneelwisselingen en tekstverdelers voor grote tijdsprongen en veranderde vertelperspectieven, maar dat is mijn beredenering.
Iets op het gevoel doen, vind ik lastig; ik ga graag op zoek naar wetmatigheden.

Anton,
Het is prettig voor forumbezoekers als schrijvers bij grondige herschrijvingen de oude versie laten staan, zodat de reacties begrijpelijk blijven en je de ontwikkeling ziet.

Ha, ha, ha. Met plezier je verhaal opgezogen. Wat mij betreft zou je de laatste zin kunnen schrappen. Goed naar de clou toegewerkt, waardoor terloops lijkende opmerkingen helemaal niet zo terloops bleken te zijn.

Wat betreft de witregels. Voor mij -naast komma's- een eeuwig dillema. Voor mijn gevoel zit er ook nog verschil in een tekst op een scherm of op papier. Bij een scherm is iets overdadiger witregelgebruik vaak wel helpend voor de leesbaarheid in vergelijking met tekst op papier.

Wat mij betreft zou je de laatste zin kunnen schrappen.

Goed punt, Hadeke: de clou is geweest. Ik heb mij er een goed over gebogen, maar ik twijfel toch om de volgende redenen:

• Het eindigen met een onafgemaakte zin doet het verhaal een beetje doodslaan; het is te abrupt.
• Het schaterlachen onderstreept nog eens hoe weinig de meiden om een mensenleven geven.
• Het beeld van de twee die wegvluchten in de nacht (op zoek naar nieuwe prooien?) vind ik te mooi om te laten liggen.

Ik laat het dus liever zo staan, maar ik ben wel benieuwd of meer lezers je mening delen.

Ik vind het verhaal inclusief de laatste zin net iets meer een afgerond geheel, maar het gaat slechts om een lichte voorkeur. Waarschijnlijk zou ik de zin niet hebben gemist als hij er niet stond.

Ik hou van de laatste zin... vertelt erg veel

Dank voor jullie reactie.
De meningen van familieleden erbij opgeteld is de stand nu 3 voor, 3 tegen. Tja, daar word ik ook niet wijzer van. :-)

Ik stoor mezelf niet aan de laatste zin. Maar echt nodig vind ik 'm ook niet.

Over de tekstverdelers: Naar mijn mening mag je als lezer ook je best doen om een verhaal te lezen. En het is altijd moeilijk om te beslissen wanneer er regie nodig is in een verhaal. Het schrijven met een laag maximum aantal woorden is wat dat betreft best heel interessant.

In dit geval kon ik het verhaal makkelijk volgen, omdat het wat mij betreft duidelijk genoeg geschreven is.

En Lotte? Zij zweeg in alle talen.

Ja, ik heb helaas geen reactie op mijn bericht mogen ontvangen. Ik ben de enige niet: van de 21 (+1 ongenummerd verhaal) zijn er 15 van respons voorzien.
Misschien maakt het sommigen niet uit, maar ik vind het altijd erg jammer als de bedenker van de opdracht niet reageert op het eindproduct.
:'-(