#382 Mijn Bijna-dood ervaring

Heel even dacht ik dat je erin bleef, maar nee. Goed verhaald.  Klein dingetje BDE-ervaring is een ABN-bank dingetje (Bijna dood ervaring ervaring; algemene bank Nederland bank)

Hadeke, dank voor je reactie. Ik zie de link niet tussen mijn BDE-ervaring en de ABN-bank niet.

Als ik BDE invul op Google, dan kom ik allereerst uit op mijn bovenstaand ingevuld verhaal op SOL (?!) en even verder vind ik dat het 'Bijna Dood Ervaring' betekent.

Het is dubbelop. In BDE-ervaring, schrijf je eigenlijk twee keer 'ervaring', net als (toen de bank nog bestond) bij ABN bank twee keer de bank vermeld wordt. Dat dus.

Hadeke, nu snap ik 'm. Je hebt gelijk, toch is BDE-ervaring een gebezigde uitdrukking. Maar ik verander hem, met dank.

Het moet dan wel bijna-doodervaring zijn. BDE-ervaring past in dit lijstje.

Mooi beeld van het hiernamaals.

Musonius, ook jij hebt evenals Hadeke gelijk met het dubbele van BDE-ervaring.

Wat BDE betreft ben ik op zoek gegaan en heb gevonden dat het Mijn Bijna-dood ervaring moet zijn. 

Gezamenlijk komen we er wel uit. Dank je wel.

Hoi Dos,

Je hebt een mooi verhaal geschreven. Ik kan goed in je beschrijvingen van de bijna-doodervaring meegaan, maar ik zie een klein minpuntje.  De laatste zinnen zijn mooi gevonden, maar die verliezen wat aan kracht omdat je al meerderen malen schreef dat je personage liever dood wilde gaan, dan wel in het licht wilde blijven. Als je de wens om over te gaan niet zou hebben verduidelijkt tot aan het laatste moment, was het einde wat krachtiger geweest, 

Maar verder is het een goed verhaal. 

Fijne jaarwisseling alvast. 

Groet,

Nadine

Hoi Dos, ik heb je verhaal met plezier gelezen. Ik krijg een "Ghost" gevoel, de film waarin Patrick Swayze op het eind liefdevol wordt ontvangen in het hiernamaals. Ik hoop dat hij het in het echt ook zo ervaren heeft. We zullen het nooit weten, denk ik.

Hij voelde mijn pols en het werd hem zwart voor de ogen. --> hoezo werd het hem zwart voor de ogen? Als cardioloog is hij toch wel wat gewend.

Ik besefte dat ik dood was. In een tijdloze flits zag ik mijn hele leven als een film aan me voorbij schieten,  ---> dat gebeurt toch tijdens de val naar de dood, toch niet pas erna? Ach, hoe kan ik dat ook weten, het is me (gelukkig) nog nooit overkomen.
 

Hoi Dos, jouw verhaal lijkt op de  bijna-dood ervaring van iemand die ik hier ooit over sprak. Zij wilde niet terug naar de pijn en de werkelijkheid. Daar waar ze was voelde ze vrede en rust. Hopelijk is het echt zo mooi aan de overkant!

Net als Fief, haperde ik ook bij het 'zwart voor de ogen'.

Nadine, bedankt voor je kritische blik. Ik heb het verhaal nog eens aandachtig overgelezen met jouw pijnpuntje in mijn achterhoofd. De zinsnede waarin ik aangeef liever te blijven waar ik was, in het hiernamaals, wil ik toch handhaven omdat het een heel bewuste ervaring was, die je ook terug vindt bij anderen die een BDE hebben gehad. Het verklaart waarschijnlijk ook dat mijn buurman zoveel  moeite moest doen om wij weer tot leven te wekken.
In de volgende alinea schrijf ik dat ik besefte dat ik dood was. Dat is overbodig en heb ik geschrapt. Om de vierhonderd woorden vol te maken heb ik in de laatste zin toegevoegd dat ik ineen kromp van de pijn, toen mijn buurman me uitnodigde om weer lucht te happen; een waarheid als een koe.

Voor jou ook de beste wensen voor het volgende jaar en dat je ons nog vaak mag bestoken met mooie schrijfopdrachten.

Dag Vief, Ik ken de film niet. Is hij nog ergens te zien?

Het werd hem zwart voor de ogen. Ik heb ook getwijfeld of ik dit zou vernoemen, omdat het geen eigen ervaring was. Mijn buurman vertelde het me later en waarom zou dat niet kunnen? Hij was gras aan het maaien in zijn sterk geaccidenteerde tuin, dus vermoeiend. Misschien had hij last van hoge bloeddruk of van bloedarmoede, niet ondenkbaar, ook bij een cardioloog. Of misschien wou hij later zijn heldenrol wat aandikken.

Cardiologen mogen op hun vertrouwde werkplek in een witte jas, tussen mannelijke en vrouwelijke collega's met jarenlange praktijkervaring stoere jongens lijken, in een privésituatie kan hun mentale reactie op een catastrofe heel anders uitpakken. Daarbij, de ene cardioloog is de andere niet. Vergeet niet dat hij het ongeluk zag gebeuren en dat hij me al vaker gewaarschuwd had niet meer aan een touw, op die hoogte van de ene boom naar de andere te slingeren. Wij waren buurmansvrienden. (zie het dubbele 99-woorden verhaal dat ik maandag jl. plaatste bij de ultrakorte verhalen. In dat korte verhaal heb ik alvast geoefend.)

Wat er rond het moment van de dood gebeurt is per persoon verschillend. Velen ervaren helemaal niets of kunnen het zich niet meer herinneren. Ik zag de film in een tijdloze flits nadat ik te pletter was gestort.

Veel dank voor je gewaardeerde reactie.

Dag Edwin, ook dank voor jouw reactie.
Het is een feit dat mensen die een bijna-dood ervaring hebben gehad, overeenkomstige aspecten hebben beleefd.

Tja, Dos, als het een waar gebeurd verhaal is  wie ben ik dan om te zeggen dat het niet klopt. Ik had het alleen niet verwacht. Ik ben wel blij dat je toch besloten hebt om terug te komen. Je beschrijft een bijzondere ervaring. Bedankt voor het delen.

Ghost is nog steeds te zien op Netflix. 

Ghost ga ik zien. Ík heb niet besloten om terug te komen, dat is de verantwoording van mijn buurman geweest die zich uit de naad heeft gewerkt, met het zwart voor zijn ogen. We zijn weer goede maatjes, overigens.

Dos, goed verhaal!

Misschien kan je een en ander actiever schrijven?

GG!

Dag Tony, dank voor je reactie. Actief schrijven vergt meer woorden en ik wou toch binnen 400 woorden mijn  verhaal doen.

Je hebt van die hangertjes om je nek dat je niet wil worden geranimeerd in geval van een hartstilstand. Was wel iets voor je hp geweest. 

Dag John, hp is in goede doen, heeft een lieve vrouw en ook een lieve vriendin en tien kinderen. Onder alle omstandigheden zou hij gereanimeerd willen worden... tot hij het hemelse geluk aan 'den lijve' ervoer.

Verder geen commentaar?

Alle clichés zitten er volgens mij in, maar als dat is wat het was, dan valt daar natuurlijk weinig over op te merken. Ik vind het een leuk geschreven verhaal en heb het graag gelezen.

Dag mespunt, slaat clichés op gebruikte uitdrukkingen ('gezwinde spoed', of 'zich het schompes werken') of op de ervaringen in het hiernamaals?

De herinneringen die in een flits voorbijschieten, het witte licht, de tunnel, de onvoorwaardelijke liefde, het is allemaal precies wat je zou verwachten. Maar nogmaals, als dat is hoe je het beleefd hebt dan is dat zo. Dan zou je hooguit kunnen proberen het iets anders te verwoorden, maar dat komt dan denk ik al gauw gekunsteld over.

Mespunt, dat zijn nou eenmaal de onderwerpen die je veelvuldig hoort van mensen die een BDE hebben meegemaakt. Als je daarover verhaalt, zijn het dan clichés? Ik denk dat een cliché meer betrekken heeft op uitdrukkingen. Of zie ik dat verkeerd?

Maar dank voor je kritische blik.