# 381 Schrijfgerei

Hallo Gi, mooie vertelling over de kroontjespen. Ik ben gestopt bij dat gedichtje over centjes omdat ik dat zelf een fijn einde vond. 

De recycling vind ik leuk. Dat is een invalshoek die weer een invulling op zich had kunnen zijn.

Weer een mooi nostalgisch schrijven.
Overigens noemt voor zover ik weet in Nederland niemand een toetsenbord een klavier.

' [...] een groot gevaar dat bekend is als IPad' > moet het niet zijn: bekend staat?

Musonius: Het toetsenbord van een computer, in Vlaanderen ook klavier genoemd, is een voorziening waarmee met de hand gegevens in de vorm van tekens worden ingevoerd: (https://nl.wikipedia.org › wiki › Toetsenbord_(computer))
'Bekend zijn' is  inderdaad een van die gallicismen waaraan Vlamingen zich durven bezondigen.

@Carneli: ...goed begonnen is half gewonnen, zeker?
@Sakura: ...de reïncarnatie van het papier.

Leuk stuk Gi. Wat mij betreft zou het wel iets ingekort kunnen worden. Vooral daar waar de iPad in beeld komt vind ik het een beetje zeurderig worden.

Sinds geruime tijd neemt hij zo deel aan weekopdrachten, waarvoor ik af en toe in een kladboekje mag voorschrijven wat uiteindelijk op het scherm terecht komt.

Stel je voor dat ze ons ooit als onderwerp zou nemen voor een schrijfopdracht.

Als ik een suggestie mag doen zou ik deze twee zinnen aan elkaar knopen en vervolgens even kritisch kijken of er in het tussenliggende gedeelte dingen staan die je echt niet wilt missen en daar dan eventueel nog wat mee schuiven.

@Mespunt: dank voor de reactie. Het was precies de bedoeling dat de pen begint te 'zeuren' over dat IPad gedoe, dus wat mij of beter de pen betreft is zij (hij voor de NL-ers) in haar (zijn) opdracht geslaagd. Ik wacht op het verdict van Johanna.

Hoi Gi, ik vind het een mooi verhaal, maar het had van mij wel wat compacter gemogen. Vooral het begin spreekt me aan. Naar het eind toe wordt het langdradiger en verlies je mijn aandacht.
Desalniettemin graag gelezen.

Tja, die verschrijvingen aangezwengeld door autocorrecties, die vaak de fout verergeren.

Een echt Gi verhaal. Ik zie de pen liggen en hem van opzij zijn commentaar leveren. Ik moest er even inkomen dat 'het papier' een soort voortdurende reïncarnatie is, weggegooid en teruggekeerd in een iets andere gedaante. Toen ik die te pakken had, las het lekker door. Van mij had het iets korter gemogen, maar aan de andere kant heeft het daardoor ook wel een aangename nostalgische kabbeling, met wat scherpe kritiekpunten op het heden.

@fFief:, klopt, zoals ik al aan Mespunt schreef is de pen halfweg wat zeurderig en langdradig.
@Hadeke, gek nu wij niet gebonden werden aan een woordenlimiet, vindt iedereen dat mijn stukje wel wat korter had gemogen. Maar ik wilde er beslist die kritische nooit in verwerken over het IPad gedoe en de bijhorende verschrijvingen.

Hè ja, zo'n fijne kroontjespen. Ik heb er ook mee leren schrijven, maar wat was ik opgelucht toen we overgingen op balpennen. Inktlap of niet, ik maakte er een enorme kliederboel van. Wel mooi nostalgisch stukje verder!

Gi

Wat een mooi verhaal echt een nieuwjaarsbrief van de ene aan de andere. Dat he je schitterend gedaan. De zinnen kloppen, de opbouw ook en het is gewoon erg aangenaam om te lezen, met de terugblik in de tijd en de knipoog naar wat de coach beter kan doen.

Het klopt, met die autocorrectie hier staan er soms rare dingen. Ik schrijf eigenlijk eerst met potlood, leg er een slijper en een gom bij en dan een schriftje, dus lekker ouderwets, maar het schijnt te helpen.

Het teruggrijpen naar de herinneringen in de tekst vind ik ook geweldig. Het vloeipapier, waar is de tijd.

Knap!

Johanna

Dank Johanna, tof dat ouderwetse dingen nog geapprecieerd worden. Warme kerstdagen en een voorspoedig 2022 toegewenst.

Hallo Gi, inderdaad een mooi verhaal, vooral daar waar de nostalgie het woord voert. De iPad-klacht vind ik ook een beetje teveel van het goede: wat dat betreft het fameuze advies "kill your darlings". Heeft in dit geval ook de consequentie dat er weer één iPad minder op de wereld is. De overvloed van spel-en schrijffouten hoef je niet per se aan de iPad toe te schrijven: het klavier is daar minstens evenzeer debet aan. Ik kan me in elk geval niet aan de indruk onttrekken dat  digitaal geproduceerde teksten makkelijker in afdwalingen en herhalingen belanden - misschien een gevolg van het uitschakelen van het motorisch geheugen dat zich herinert hoe iedere letter zorgvuldige getekend werd? Of een gevolg van het feit dat tekst na een schermvol uit beeld verdwijnt, en een redenering dus makkelijker opnieuw wordt neergezet?

Bob, een IPad zal nooit mijn darling worden en ik had nogal wat woorden nodig om dat van mij af te schrijven. Net als andere collega's heb je wel een punt dat het wat teveel van het goede wordt, maaarrrrr Johanna was gelukkig met mijn tekst en dat geeft mij (nog) een boost. Buon Natale e Felice Anno nuovo.

Mooi verhaal Gi. Al lezend werd ik een behoorlijk aantal jaren terug in de tijd gecatapulteerd. Ik zie het allemaal zo voor me. Ja, ik kom ook uit de tijd van deze pennen. Meer nog in het begin van mijn literaire carrière heb ik nog met een griffel op een lei geschreven.

In je verhaal hoort alles erbij. Alle details kwamen al lezend voorbij : het blad met de lijntjes, de vlekken, het vloeipapier, de eerste nieuwjaarsbrieven.

Schitterend beschreven. Bedankt Gi om deze nostalgische herinneringen vanonder het stof te halen. Prachtig hoe je op het einde terug valt op de opdracht.

Inderdaad mooie vertelling! Nostalgisch! GG!

@Wilfried: dank je voor deze deugddoende reactie. Anders dan enkele collega's vond ik het best plezierig om dingen aan het woord te laten, die op het eerste zicht 'levenloos' lijken, maar zoveel te vertellen hebben.
@Tony, dank, ja dat nostalgische zit er bij mij blijkbaar goed ingebakken.

@Gi, na je fijne feedback nog even in jouw verhaal gedoken. Ik vind het mooi. Heerlijk plaatje voor een beelddenker als ik.

Ik snap je bedoeling bij de Ipad, zonder was het ook compleet geweest. 

Voor jou ook het allerbeste toegewenst!