#379 Afscheidscadeautje

Hoy Aurora,

Verrassend ! Ik heb het tweemaal moeten lezen om goed te begrijpen wie wie is. Eerst dacht ik dat het om een relatie tussen twee geliefden ging die verbroken werd. Mooi niet. Leuk.

Wat een opgekropte woede en frustratie zet je daar neer. Heel mooi en gevoelig weergegeven. Ik wil echt niet weten wat er in die quiche lorraine zit.

Knap plot, de vluchtweg, organisatie van het huwelijk en de uiteindelijke afrekening met de schoonmoeder.

Ik heb genoten van dit verhaal. Proficiat en bedankt.

Genoten van je verhaal. Wat me beetje stoort is de 'vorm', het is te zeggen, je richt je tot de persoon die van niets weet en waarvan je eigenlijk geen behoefte hebt dat die het ooit weet, en dat wringt een beetje voor mij. Misschien werkt het beter als je het beschrijft naar een derde, of naar de zoon? of naar nog iem anders?

Aurora, ik ben het eens met Tony dat er iets schort aan de vorm, maar voor het bedenken van de plot krijg je een pluim.

Hoi Aurora, wat een geweldig verhaal; een sterke plot en het is mooi opgebouwd, waardoor de situatie gaandeweg steeds duidelijker wordt. Door hoe je 'verrukkelijk' en 'uitstekend' schrijft en de redenering van de 'schoonmoeder in spe' weergeeft, zet je dat type goed neer; ik hoor het haar zeggen. En het venijn zit in de staart; ik had al niet de behoefte een vorkje mee te prikken met dat mens, de vermoedelijke receptuur van jouw quiche laat geen ruimte voor twijfel ... ;-)  
Je zou het genoemde bezwaar kunnen oplossen door na de gesproken tekst een witregel toe te voegen, waarmee je een grens trekt tussen de dialoog en hetgeen daarop volgt. In dat vervolg maakt HP duidelijk wat zij op haar hart heeft jegens haar werkgever / schoonmoeder in spe.

Bedankt voor je enthousiaste reactie, Wilfried. Mijn weekend kan niet meer stuk ;-)

@ Tony, dit is typisch zo'n interne monoloog die je nooit tegen de persoon zelf uit kunt spreken, maar die je wel eindeloos in je eigen hoofd afspeelt. Of heb jij daar nooit last van? Dat kan natuurlijk ook ;-)

@Gi, in ieder geval bedankt voor de pluim.

@Ton, dat vind ik een hele goede suggestie. Soms heb je een ander paar ogen nodig om dat soort dingen zelf te zien. Ik heb hetinmiddels aangepast.

Smaken verschillen. Ik vind de monologue intérieur als vorm juist wel heel mooi en erg goed gekozen . Prachtig verhaal.
De dialoog zou ik liever wat vormelijker zien, bv dat de hulp de dame met 'mevrouw' aanspreekt, dat zorgt voor een mooier contrast met het daaropvolgende.
Prachtig slot, maar is het wraak, of een koelbloedige moord die voorkomt dat mevrouw haar testament kan wijzigen? Een mooie zaak voor detective Helen.

Dank je, Musonius. Ik heb er nog wel over gedacht om de dialoog vormelijker te maken, maar heb er toch voor gekozen om dat niet te doen. Doordat mevrouw vanaf het begin familiariteit suggereerde ("zeg toch gewoon 'jij'!") is de latere afwijzing des te verwarrender voor de hulp en komt die des te harder aan.

En inderdaad de perfecte zaak voor detective Helen. Ze heeft dat akkefietje met de baron inmiddels opgelost, dus dit is een kolfje naar haar hand.

Leuk verhaal. Naar mijn mening werkt deze vorm prima. Wat mij betreft had het speciale ingrediënt niet gehoeven. Nu maakt schoonmoeder niet meer mee dat haar zoon met de hulp vertrokken is, terwijl dat volgens mij juist de ultieme wraak zou zijn geweest. Ondanks dat met veel plezier gelezen.

Ha Aurora, sterk verhaal! Ook de vorm werkt voor mij goed; je hebt de frustratie en de woede goed in de gedachten van de HP verwerkt. Ook de duistere plottwist op het eind vind ik een leuke toevoeging. 

Let in zinnetjes als deze: 

En terwijl wij net deden alsof we best begrepen dat mensen als hij en ik niet bij elkaar horen, nooit, smeedden we in het geheim onze plannetjes.

op dat het niet teveel 'tell' wordt. Misschien is het interessanter om niet te vertellen dat ze net deden alsof en 'plannetjes smeedden',  maar het te laten zien. Door het bijvoorbeeld om te schrijven naar: "En terwijl we tegen jou zeiden dat we begrepen dat mensen als hij en ik niet bij elkaar horen, nooit, kwamen we in jouw afwezigheid weer bij elkaar om de tickets te boeken die ons zouden bevrijden." spreekt het misschien meer tot de verbeelding.

Graag gelezen! 

@mespunt

Nu maakt schoonmoeder niet meer mee dat haar zoon met de hulp vertrokken is, terwijl dat volgens mij juist de ultieme wraak zou zijn geweest.

Dat vond ik nou ook, en daarom krijgt ze het speciale ingrediënt pas de volgende avond binnen, vlak nadat ze triomfantelijk op de hoogte is gesteld van het fait accompli van dit bui-ten-ge-woon ongepaste huwelijk.

@Mike, hartelijk dank voor je zinvolle feedback en heel veel succes met je verdere carrière. We zullen je inreng missen.

Hoi Aurora, mooi verhaal hoor. Zoete wraak. Graag gelezen.