# 376 Ballade in g mineur

Gi Chopin. Goed geschreven. Met plezier gelezen.

@Gi: waterschade, herkenbaar. En de verzekering vindt dat oude ding niets meer waard?

Tip: om in de sfeer te blijven zou ik overwegen om een oude plaat op de platenspeler te leggen, of de film op VHS of zo ipv Youtube. Maar misschien ook weer helemaal niet.

GG!

Mooi verhaal Gi, je neemt me heel goed mee in dit drama.

Het meubel dateert uit 1939 en doet mij denken aan de film The Pianist, die precies in dat jaar begint met de scène dat ...

Ik zou 'dat' vervangen door 'waarin', maar ook met die aanpassing is deze zin voor mij iets te lang om lekker doorheen te komen. Met wat knutselen kun je het misschien leesbaarder maken.

Wat me opvalt is dat je af en toe dingen los van elkaar schrijft die aan elkaar mogen, zoals 'topinstrument', 'nageniet' en 'erin (geslaagd)'. Het zijn maar kleine dingen, ik heb je verhaal met plezier gelezen.

@Mespunt, dank je voor de reactie en de scherpe blik. Ik heb eea aangepast. De 'los van elkaar woorden' stonden eerder aan elkaar maar de autocorrectie op deze site was daar niet mee akkoord. Ik heb het in de herschrijf straal genegeerd.

Je bent overduidelijk iemand die veel met muziek en film uit vervlogen tijden heeft. En misschien ook wel uit recentere periodes, dat weet ik niet. Je verhalen gaan over muziek en film uit die periode. En alhoewel ik er minder mee heb en soms de titels niet eens ken, vind ik je verhalen wel mooi en goed geschreven.

Ook deze weer, ik zag het helemaal voor me: die vleugel onder het natte kleed met daardoor de angst voor de nog niet zichtbare schade.

GG

Hoi Gi, goed verhaal, mooi geschreven. 

Wanneer ik de deur open stort mijn wereld in. ---> achter open hoort een komma. Het maakt de zin nog iets dramatischer.

Hoi Gi, 

Een heel mooi verhaal met een mooie invalshoek. Je personage houdt van de piano vanwege maar liefst drie dingen: de muziek, de geschiedenis en de herinneringen aan vader die de piano oproept. Dat maakt de rest van het verhaal erg mooi, want als de piano dan dreigt kapot te gaan en dat ook doet, komt de klap des te harder aan. 

Er is een zin waar ik me wel een beetje aan stoor:
Na de Gouden Palm in Cannes wint de film ook nog vele andere prijzen, waaronder een Oscar.

The pianist is inderdaad een prachtige film, maar ik begrijp niet zo goed waarom je benadrukt wat voor prijzen hij gewonnen heeft? Uiteindelijk telt het - ook later voor je personage, zo blijkt in de laatste zinnen- dát het een mooie film is, met veel emotionele lading (en in het geval van je personage ook emotionele waarde).
Door te benoemen hoe geprezen deze film is, voelt het voor mij een beetje alsof je de lezer extra wil of zelfs moet overtuigen dat je personage het 'recht heeft' (bij gebrek aan een minder streng woord) om deze film mooi te vinden en waarde te hechten aan de specifieke scène. 
Ik zou deze zin eerder vervangen door een zin die verklaart waarom die film of die scène (nog buiten het muziekstuk van Chopin, of misschien net iets meer daarover, dat zou een persoonlijke keuze zijn) het personage diep raakt. Dat zou beter aansluiten bij de rest van de toon van je verhaal, waar je dat al zo goed doet. 

Ik heb je verhaal met plezier gelezen. 

Groet, 

Nadine
 

@John: dank je.
@Tony: enig idee wat zo een volledig gerestaureerd Bechsteintje uit die periode zoal kost? Gelukkig goed verzekerd. maar voor emotionele waarden bestaan geen verzekeringen.
@Taco, dank voor de commentaar - ik ben hier inderdaad bekend om mijn muziek gerelateerde bijdragen. De opmerking van Nadine ivm de vermelding over de prijzen die de film in kwestie won was een beetje bedoeld voor lezers als jij, die er niet mee vertrouwd zijn en dan misschien extra gemotiveerd worden om eea op te zoeken.
@Fief: dank je, de komma is toegevoegd en het effect ervan klopt volledig.
@Nadine: dank voor je snelle en immer op prijs gestelde feedback - zoals ik hierboven aan Taco zei, is de vermelding van de prijzen een beetje bedoeld om de lezer die de film niet kent er extra toe aan te zetten zelf de scènes op te zoeken die vermeld worden in de tekst. Misschien heb je gelijk, dat dit er wat 'over' is

Ik hoopte op een goede afloop voor de vleugelpiano, jammer doch helaas.

Je beschrijvingen maken dat het tafereel tot leven komt. Wanneer je de lezer moeiteloos kan transporteren naar de plek des onheils, zou ik durven beweren: opdracht geslaagd. 

Graag gelezen, Gi

Kleine zeur: na Polanski (laatste alinea) zweeft er een komma in het ijle. 

Dank je Tudor, hoe het uiteindelijk is afgelopen met de piano is een ander (lang) verhaal. Ik vermoed dat je doelde op de spatie die na Polanski stond waardoor de komma inderdaad zweefde (maar er toch hoort, niet?).

Gi, een mooi verhaal dat ik met genoegen heb gelezen - en dat ondanks het feit dat ik niet zo erg van Chopin houd (maar ik moet toegeven dat Chopin gewoon bij het verhaal past, had geen Mozart of Schubert moeten zijn).
Ik heb ook een beetje twijfels over je slot, de youtube-scene vind ik niet erg troostrijk. Ik denk dat ik in jouw geval achter mijn computer was gaan zitten en hier een poos naar had geluisterd.

Bob, merci voor de reactie, maar de dodenmars van Chopin als troost, neen dank je. De soundtrack van de film bestaat  uit bijna niets anders dan werken van Chopin, my all time favorite, maar Schubert mag er ook zijn en Wolfie iets minder.

Gi, bij zo'n verlies als jouw CB zou ik geen troost zoeken maar berusten. Vandaar de marche funèbre. En er had een winkje achter gemoeten.
Ik kijk overigens uit naar je verhaal over hoe het verder ging met de piano. Op Azerty?

Bob, ik kan het vervolg van mijn verhaal misschien kwijt op de privéplek  van Dos Wijnhof:  'Schrijven Magazine presents: Ultrakorte Verhalen' want Marije Catsburg is er niet meer om op de maximum lengte (99 woorden !) toe te zien.