375# Niet gepland

Hoi John Doe, je zet een aardig familiedrama neer met een pikante gebeurtenis op een bijzonder moment. Dat zal zeker het nodige gedoe geven. Het vraagt om een vervolg ...
Twee zeurtjes:
- kijk nog eens naar het gebruik van witregels. Wanneer de extra witregels onbedoeld ontstaan bij het plaatsen op deze site, kun je aan het eind van een zin/regel tegelijk de return- en de shiftknop intoetsen, zodat je zonder extra wit op de volgende regel terecht komt.
-  bij het sluiten van een citaat ('aanhalingsteken sluiten') hoeft er geen spatie tussen de punt en het aanhalingsteken. 

Bedankt voor de tip, Ton. Het kan twee kanten op, of Evelien gelooft haar zus of niet.

Hoi John Doe, in het eerste deel van je verhaal is de ik-persoon de bruidegom, in het tweede deel van het verhaal is het de zus. Dat maakt het verwarrend. Je kunt het verhaal vanuit twee perspectieven vertellen, maar dat kan dan niet de ik-persoon zijn. Het lijkt me logischer als in het eerste deel Annie de ik-persoon is. 
Verder graag gelezen.

Dank je,Fief. Ik denk dat je Anna bedoeld. 

Dat gaat gedonder geven.

Ik ga wel mee in de perspectiefwisseling, voor mij stoorde die niet. Je zet hem in na de witregel. Wel haakte ik op de zin: 'De drank liet een warm gevoel achter in haar lichaam.' Je beschrijft vanuit een 'ik', de zin lijkt te beschrijven vanuit de 'schoonzus'. Kloppender zou iets in de trant zijn van: 'Aan haar lichaam te voelen leek de drank ...'

Verder heb ik wat moeite met de vrijscène. Lees ik hier nu over een verkrachting die achteraf genuanceerd wordt of niet? Misschien toch kiezen voor een duidelijke wederzijdse overgave aan elkaar, omdat de verkrachtingsgedachte me nu het hele verhaal bezighoudt. Of misschien kiezen voor een verkrachting (wat ongemakkelijk lezen is) en meer richten op de wraak van de schoonzus.

Ik vind overigens, maar dat geheel terzijde, dat je per verhaal steeds sterker wordt in je schrijven. 

Beste Hadeke,

Anna wordt overrompeld door Henk dus er is geen sprake van overgave. Je zou kunnen spreken van een verkrachting. Verder is er ook geen sprake van een wraakactie maar een nuchtere vaststelling van feiten wat gaat leiden tot een crisis.

Actie en gevolg

Je zou kunnen spreken van een verkrachting.

Je zou ervan kunnen spreken? Hij neukte haar onder de sterren, dat klinkt ... romantisch? Als je van een verkrachting 'zou kunnen spreken' hoeft dat Anna toch niet te spijten? Begrijp me goed, of ze nu verkracht wordt of niet is mij om het even, maar het is die 'nuchtere vaststelling van feiten' waar het als je het mij vraagt aan schort.

Mede door alle verwarring vond ik het wel boeiend om te lezen. Misschien kun je bij wijze van extra oefening verschillende versies van dit verhaal wat steviger neerzetten. Ik zou het interessant vinden om te lezen wat het effect daarvan is.

Ik heb nog eens zitten nadenken over waarom ik zoveel moeite heb met dit verhaal en ik denk dat ik het weet. Hopelijk vind je het niet vervelend dat ik er nog wat dieper op inga, want ik schrijf het met goede bedoelingen. Ik zie dit als een leeromgeving waar we hopelijk wat wijzer worden van elkaar.

Even zonder eromheen te draaien, ik vind dat je het vrouwonvriendelijk hebt opgeschreven. Daarmee bedoel ik niet de verkrachting zelf, die natuurlijk per definitie een daad van geweld is, maar de manier waarop je het hebt beschreven die mij tegenstaat. Je insinueert dat ze het zelf wilde, omdat ze het had kunnen stoppen en dat niet deed. Doordat je haar niet de mond gunt laat je in het midden of dat echt zo is. Nu vind ik verwarring niet erg als die functioneel is, maar hier krijg ik de indruk dat het eerder een beetje gebrek aan lef is. Het is 'maar een verhaal' en jíj bent de schrijver, dus als je wilt dat je personage verkracht wordt, schrijf dát dan gewoon. Nu maak je haar tot een willoos slachtoffer dat ook nog eens overal zelf de schuld van krijgt. Tot overmaat van ramp moet ze zijn kind dragen en ook daar lijkt ze geen enkele zeggenschap over te hebben. Misschien was het wel een heel bewuste keuze, maar het enige wat ze erover mag zeggen is dat het haar spijt. Het maakt Anna naar mijn mening nog meer het slachtoffer van de schrijver dan van Henk. Dat is hoe ik het nu zie, maar daarmee wil ik niet pretenderen de waarheid in pacht te hebben. Misschien zie ik het verkeerd of was het juist jouw bedoeling om op die manier te prikkelen. Prikkelen doet het in elk geval wel en dat is veel waard!

Wat heb je een goed, beeldend stuk geschreven, knap gedaan! Je krijgt echt een idee bij hoe deze scenes eruit moeten hebben gezien, dat vind ik heel sterk aan je tekst. 

Het enige waar ik een beetje over struikelde in je stuk is het perspectief wat je gebruikt en de verwijzingen daarbij. Zo zou ik er zelf eerder voor kiezen om niet nadrukkelijk te schrijven dat de alcohol zich brandend een weg door de slokdarm van Anna bewoog, maar haar reactie daarop omschrijven en dan vanuit Henk de conclusie laten trekken dat ze er last van heeft. Hetzelfde geldt over het warme gevoel dat de drank achterlaat, dat kun je als Henk zijnde (het perspectief waar je vanuit schrijft) natuurlijk niet weten. In de alinea eronder gaat het om twee vrouwen, waardoor het gebruiken van 'haar' om te verwijzen naar een van beide vrouwen wat verwarrend kan overkomen. "Evelien probeerde Anna te omhelzen, maar haar dikke buik zat in de weg." Ik dacht bij deze zin eerst dat je bedoelde dat Evelien zwanger was. Ik zou hier bijvoorbeeld van hebben gemaakt "..., maar de dikke buik van haar zusje zat in de weg." Dan is de verwijzing iets duidelijker, vind ik. 

Een ander dingetje: het lijkt me onwaarschijnlijk dat Evelien direct de link legt tussen haar bruiloft en de start van de zwangerschap van haar zus. Nu is het net alsof ze gelijk haar vraagtekens zet bij de situatie. Ik weet niet of dat je intentie is geweest, wellicht omdat Henk al een reputatie heeft? Anders zou je er misschien van kunnen maken dat Evelien zich afvraagt of Anna de vader van haar kind op de bruiloft heeft ontmoet, oid?

Een laatste tip: probeer te letten op je interpunctiegebruik, ik mis hier en daar wat komma's en een vraagteken. 

Je maakt zelf het einde van het verhaal, want je insinueert dat Anna overal de schuld van krijgt? Met mijn verhalen probeer ik mensen te prikkelen zoals je al opmerkte mee te leven en te denken met mijn hp's. Nadat ze Evelien alles heeft verteld kan je ervan uitgaan dat Henk heel wat staat te wachten als hij thuis komt. En tot slot.wil ik je bedanken voor alle moeite die je hebt genomen. 

Nog een dingetje...omdat Evelien nog steeds op een roze wolk zit weet ze donders goed dat het zeven maanden geleden is. Alleen heeft ze nog net niet de link gelegd,nog niet. 

Graag gedaan. Helaas geloof ik niet dat ik erin geslaagd ben om mijn bezwaren duidelijk aan je over te brengen. Aangezien ik de indruk krijg dat je liever hebt dat ik er nu over ophoud zal ik dat ook doen.