Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#375 Het effect van  de liefde

11 november 2021 - 20:46

 

Als iets begint met “er was eens” dan is het daarom nog geen sprookje. Prins Narcissus was bijvoorbeeld zo echt als het maar zijn kon, en bovendien knap genoeg om iedereen die hem zag het hoofd op hol te brengen. Niet dat hij daar iets van merkte: hij had het gewoon veel te druk met zichzelf geweldig te vinden, door de bossen te struinen, herten en ander smakelijk wild te verschalken en overal te melden dat hij zo’n geweldige jager was. Af en toe wilde hij nog wel eens een ander gespreksonderwerp aansnijden, zoals hoe mooi zijn nieuwe jachtkostuum hem stond of iets over zijn laatste verovering, maar dan had je het wel gehad.

Desondanks was de bergnimf Echo helemaal bezeten van hem. Regelmatig liep zij hem voor de voeten, de ene keer nog verleidelijker uitgedost dan de andere. Maar omdat dat doorgaans in de bergachtige bossen gebeurde waar zij woonde, had hij meestal meer aandacht voor het ree dat hij op de korrel had dan voor het prachtige persoontje dat zijn pad kruiste en dat  maar al te graag door hem bejaagd wilde worden.

In vurige gebeden smeekte zij de goden ervoor te zorgen dat Narcissus voor haar zou vallen. Zij zou hen belonen met wat zij maar wensten ... een aanbod waar oppergod Zeus maar al te graag op inging. Toen zijn jaloerse gade Hera daar achter kwam, strafte zij niet Zeus, maar de nimf Echo. Dit soort kwalijke geloften zouden haar niet meer ontsnappen. Voortaan zou zij nog slechts kunnen herhalen wat zij zojuist gehoord had.

Onwetend van deze vloek waagde Echo een nieuwe poging Narcissus voor zich te winnen. Met weinig meer aan dan de schoonheid waarmee moeder natuur haar had uitgedost posteerde zij zich in het schootsveld van Narcissus’ pijl en boog, net op het moment dat hij een smakelijk berggeitje wilde treffen. “Hé, sukkel, wat doe je daar”, riep de enigszins verbouwereerde Narcissus. Tot haar verbijstering kon Echo alleen maar “Hé, sukkel, wat doe je daar!” antwoorden.

Na een tweegesprek dat even kort als eenzijdig was draaide Narcissus zich om. “Je bent gek”, riep hij haar nog na, maar kreeg alleen eenzelfde antwoord terug.
Na nog twee ontmoetingen die op dezelfde wijze verliepen besefte Echo haar noodlot. In de grot die haar tot woonstee diende smeekte zij de goden haar uit haar lijden te verlossen en Narcissus een geliefde te schenken die hem waardig was. En de goden vervulden haar wens.

Terwijl Echo langzaam in haar grot oploste in het niets, werd Narcissus hopeloos verliefd op de beeldschone  jongeman die woonde in de bron waar hij een keer uit wilde drinken. Telkens weer wilde hij de zoete lippen kussen, telkens weer loste het lieflijke gezicht zich op in rimpels en kringen in het water. Na weken van onstilbaar verlangen bezweek Narcissus tenslotte aan zijn liefde. Langzaam schrompelde de gestalte met de gouden lokken ineen tot aan de oever van de bron nog slechts een bloem met een goudgele kroon stond. Als de wind over de bron en langs de bloem strijkt, hoor je soms uit de nabijgelegen grot nog een zacht gefluister: “Narcissus, Narcissus”.

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 november 2021 - 0:49

Hoi Bob, wat een mooi verhaal. Met veel plezier gelezen. 

“Je bent gek” riep hij haar nog na  --->  vóór riep hoort nog een komma.
“Hé, sukkel, wat doe je daar” riep de enigszins verbouwereerde Narcissus. ---> hier idem.

Als de wind over de bron en langs de bloem strijkt , hoor je soms uit de nabijgelegen grot nog een zacht gefluister: “Narcissus,Narcissus”.  ---> hier is iets misgegaan met het plaatsen van de spaties. De spatie achter "strijkt" hoort achter de komma van de eerste Narcissus.

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 november 2021 - 7:43

Taco, Fief, bedankt voor het lezen en reacties. Fief, de spatiebalk van mijn laptopje is merkbaar narrig, kwestie van leeftijd.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 november 2021 - 21:00

Hoi Bobcom, een prachtige verhaal waar ik van genoot. Een verhaal met een boodschap bovendien, die je helder overbrengt. Ik vond het vlot geschreven, het was fijn om te lezen. 
Enkele kleine zeurtjes;
- in de eerste zin zou ik zelf het woord 'dan' weglaten,
- 'ree' is m/v, dus past hier het lidwoord 'de' i.p.v. 'het',
- voor het beletselteken staat doorgaans ook een spatie, tenzij er een woord mee wordt afgebroken,
- ' ... al te graag op in ging.' ==> 'inging

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 november 2021 - 18:04

Annabe, Aurora, dank voor het lezen en reageren.
Ton, "dan" laat ik er liever in vanwege het ritme in de zin (hee, dat rijmt). Ree is zowel de- als het-woord, maar op de een of andere manier denk ik bij "het ree" aan jachtwild en bij "de ree" aan een dier zoals ze in de verhalen van Anton Koolhaas voorkomen. Puur gevoelsmatig,dus. Rest wordt aangepast, dank je.
Mespunt, dank je wel. Maar pas op, met verliefden loopt het soms niet best af (zie boven)
Tony, het kan waarschijnlijk zelfs met nog minder woorden.Maar ik vond de overbodige woorden te mooi om weg te gooien, zodoende ;)

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
15 november 2021 - 9:24

Wat een bijzondere en originele invulling van de schrijfopdracht, leuk om te zien dat je hem anders hebt geïnterpreteerd dan ik voor me zag toen ik de opdracht uitzette. Wel ben ik ook heel benieuwd hoe je aan deze opdracht invulling had gegeven vanuit een persoonlijk perspectief ipv vanuit een herschrijving van een al bestaand verhaal. Maar wel heel goed gevonden!
 

Je stuk leest over het algemeen prettig weg en je speelt goed met originele bewoordingen. Vooral je slotalinea is heel pakkend en beeldend geschreven, goed gedaan! Wat je hier heel goed doet - de scene beschreven zonder expliciet de clue van het verhaal weg te geven - had ik ook graag terug willen zien in het begin van je verhaal, wanneer je omschrijft hoe bezeten Narcissus van zichzelf is. Door direct te benoemen hoe geweldig hij zichzelf vindt, is dit effect minder sterk. Door dat specifieke stukje eruit te halen is de essentie van je tekst sterker, vind ik. 

Nog twee kleine tips: 
- Probeer goed op je interpunctie te letten, ik mis hier en daar inderdaad een komma (zoals anderen hierboven ook al aangaven). 
- In het stuk waar Hera aan bod komt, ontstaat er wat verwarring over de verwijzing die je maakt in de volgende zin. "Dit soort kwalijke geloften zouden haar niet meer ontsnappen. Voortaan zou zij nog slechts kunnen herhalen wat zij zojuist gehoord had." Het lijkt nu alsof je naar Hera verwijst, wat de loop van het verhaal een beetje verstoort. Wellicht had je in de eerste zin nog een andere omschrijving voor Echo kunnen gebruiken om die verwijzing duidelijker te maken.

Verder goed en origineel opgepakt, chapeau!