# 375 Familie

Aurora, zeer originele invulling van de opdracht: een tweede leven met een authentieke zus.

Mooi verhaal Aurora. Vooral de slotzin: dat is pas een transformatie!

Hoi Aurora, wat een mooi verhaal. Het zal je maar gebeuren dat je denkt dat je alleen op de wereld bent en uiteindelijk toch een zus blijkt te hebben. Goed geschreven, graag gelezen.
 
De volgorde waarin het begin geschreven is, kan volgens mij sterker door meteen met het sterven van de moeder te beginnen. Bijvoorbeeld:
Haar moeder ligt op sterven, drie jaar na het overlijden van haar vader. Sara is altijd enigst kind geweest. Begrijpelijk dat ze nu op zoek is naar andere familie, ook al is het hele verre.

De crematie is alweer een week geleden. Sara functioneert nog steeds als een soort automaat en voelt weinig emotie, alsof niks er meer toe doet, nooit meer.  --->  Doordat je het verhaal in vooruitgaande zin schrijft (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven), vind ik de eerste zin niet lekker lezen. Ik zou dan eerder schrijven:
Een week na de crematie functioneert Sara nog steeds als een ....

Hoi Aurora, ik heb je bijzondere verhaal geboeid gelezen, een originele invulling van de opdracht, met een treffende slotzin, die het thema goed illustreert.
Dat het in het kader van de privacy-regels ondenkbaar is dat een internetbedrijf je op basis van DNA-onderzoek zomaar laat weten wie jouw verwanten zijn, laat ik maar even terzijde; het is immers fictie (mag ik aannemen ... ).
In het laatste deel lees ik (misschien interpreteer ik dat niet goed?), dat haar zus haar een mailtje stuurt. Je werkt dat niet verder uit, dat vind ik jammer voor het verhaal.
Tenslotte wekt het (ver)schuiven van de grond de indruk dat de vloer letterlijk beweegt, misschien zelf splijt. Ik vermoed echter dat je dit overdrachtelijk bedoelt.

Dank, Gi en Taco.

Goeie suggesties,  Fief. Ik heb ze overgenomen.

Hoi Ton, dat is helemaal niet ondenkbaar, want zo gebeurt het echt. De meeste mensen laten dit soort onderzoek nu juist uitvoeren om met verwanten in contact te komen: de grootste groep voor genealogisch onderzoek (zoals ikzelf), maar er zijn ook mensen bij die op zoek zijn naar hun biologische ouder(s). Laatst was daar een tv-serie over op de BBC en daar kwamen daadwerkelijk dit soort situaties voor. Die waren dan ook de inspiratie voor dit verhaal. Uiteraard gaan de mails via de site van het betreffende bedrijf, maar je krijgt wel degelijk een melding in je inbox. Ik heb op die manier nog een paar leuke mailtjes gekregen van verre familieleden die dezelfde tak van de familie onderzochten.

Ik ben het met je eens dat het leuk was geweest om de mail van de zus verder uit te werken. Maar ja, 400 woorden, hè?

Wat betreft het verschuiven van de grond: dat is inderdaad 100% overdrachtelijk en de zon breekt ook niet letterlijk door. Ik probeerde daarmee het gevoel van de hp weer te geven, maar kennelijk is dat niet helemaal overgekomen.

Ik ben ook fan van je laatste zin! Die heeft een grote emotionele lading. Het is niet alleen zo dat ze er iemand bijkrijgt in haar leven, maar ook dat ze een hele nieuwe rol krijgt. Mooi!

Hoi Aurora, ik vond nog een klein dingetje in je tekst.

Ze stuurt dus wat wangslijm naar zo'n bedrijf dat aan de hand van je DNA je etnische afkomst uit de doeken doet en bovendien een stel verwanten presenteert. 

Je schrijft hier "ze stuurt". Ik denk dat dit stuurde moet zijn, want vrijwel meteen erna staat "zojuist heeft ze de uitslag bekeken." 

Mooi verhaal AB! Goed gevonden. Een behoorlijke transformatie van enigst (moet dat niet enig zijn?) kind naar het zus zijn. GG

Goed gezien, Annabe. Dat is precies hoe ik het bedoeld had.

Hoi Fief, ik heb er nog eens goed naar gekeken, maar de scènes zijn allemaal volgtijdelijk. Het is dus niet zo dat op het insturen van het wangslijm terug wordt gekeken vanuit het heden. Ik houd het dus toch maar op 'stuurt'.

Hoi Tony, 'kind' is het enige zelfstandige naamwoord waarbij je ' enigst' mag gebruiken. Een enig kind betekent zelfs iets heel anders dan een enigst kind!

Mooie invulling en ja, mooie en passende laatste zin.

Wat mij betreft zou je nog de 'ik-vorm' kunnen overwegen. Ik denk dat het dan voor mij als lezer nog sterker binnenkomt: 'Mijn vader overleed drie jaar geleden en nu ligt mijn moeder op sterven.'

Goed gedaan.

Hoi Hadeke, grappig genoeg stond het aanvankelijk in de ik-vorm, totdat ik me realiseerde dat ik vrijwel alles in de ik-vorm schrijf, bijna als een soort automatisme. Toen heb ik het omgegooid naar de derde persoon en eigenlijk beviel die versie me ook wel. Het was in ieder geval weer wat anders (voor mij dan).

Absoluut een mooi verhaal met een sterk einde. Ondanks dat ik het idee zo goed vind bekruipt me echter toch een beetje het gevoel dat ik eerder het script lees dan de film zie. Eigenlijk ben ik daarom ook wel benieuwd naar de versie in de ik-vorm. Overigens vind ik het wel stoer dat je ervoor gekozen hebt om het eens op een andere manier te doen.

Wat een mooie transformatie om over te schrijven, vooral met zo'n krachtige slotzin als die je nu gebruikt! Daar spat de emotie vanaf en daar is dus heel goed het effect van die transformatie te voelen. Mooi dat je zo'n kwetsbare situatie gebruikt als uitgangspunt voor een heel mooi besefmoment, knap gedaan. 

Mijn enige feedbackpunt zou zijn om de dingen iets minder expliciet te maken en meer te beschrijven om het zo meer kracht bij te zetten. Zo noem je het begrijpelijk dat Sara op zoek gaat naar familie, maar door dat juist weg te laten en te omschrijven hoe alleen ze zich ineens voelt, bijvoorbeeld, kan de lezer dat begrip zelf invullen. Hetzelfde geldt voor het automatisme waarin ze functioneert, dat krijgt ook meer kracht als je hier beeldende voorbeelden van geeft. 

Goed gedaan!