Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#374 Nachtmerrie in 't klein

 

Ik lig in mijn bed, Teddy dicht tegen me aan. De begintune van het nieuws op de televisie dringt door het plafond van de living en de vloer van mijn slaapkamer. Regel is dat ik voor het journaal naar bed moet. Dit moment haat ik het meest en het zal me altijd bijblijven. Het is het ogenblik waarop de schaduw op de muur tegenover me groter wordt en tenslotte de hele muur en oma aan de wand opslokt.

Meestal begint het nu. Ik wacht in angstige spanning. Mijn kamer komt tot leven. Mijn ogen spieden, net boven het hoog opgetrokken laken, van links naar rechts. Teddy kijkt mee. Ik beweeg niet, beer ook niet. De maan duikt op en kijkt door mijn raam. Ergens in mijn ooghoek glinstert het glazen oog in het binnengeslopen maanlicht. Wij blijven onbeweeglijk liggen. Buiten op de straat rijdt een auto voorbij. Een lichtstraal glijdt over het behang en ontdekt meer bewegende, zoekende schimmen.

Gedurende de dag is het een gewoon, lelijk behang met grote bloemen en vieze stengels waar ze zich achter verschuilen. Ik weet ze zitten. Elke nacht kijken ze naar mij. Soms flitsen ze razendsnel met het licht van een voorbijrijdende auto over de muren en een stuk van de deur. Teddy is er niet gerust op en kruipt dichter tegen me aan.

Er kraakt iets. Ik durf niet meer te ademen, beer al lang niet meer. Een silhouet schuift langs de muur en botst tegen de kleerkast. Ik hoor voetstappen. Ze komen. Ik hoor ademen, kort bij mijn oor en voel wind over mijn gezicht. Ik moet plassen en hou het niet meer.

“Mamaaaa!”

"Ja schat, ik ben hier."

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, een mooi verhaal waarin je de angst  goed beschrijft. Graag gelezen.

De zin "Nu, veertig jaar later, kan ik dat beginwijsje nog niet verdragen en krijg ik er rillingen van" vind ik erg verwarrend. Zonder deze zin zie ik een klein jongetje voor me dat bang is voor het donker en steun zoekt bij zijn teddybeer. Een heel geloofwaardig verhaal. Maar doordat die zin in het begin van je verhaal staat, doet het mij vermoeden dat het om een volwassen man gaat die na veertig jaar nog bang is voor het donker en steun zoekt bij zijn teddybeer. Dat zie ik niet echt voor me. 

 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi hoe je de oplopende angst beschrijft, tot de ultieme kinderkreet om hulp.

Sterk geschreven en graag gelezen. Bloemetjesbehang is trouwens sowieso nachtmerriemateriaal, om het even of het nu dag of nacht betreft.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hallo Wilfried, een mooi en herkenbaar verhaal. Ook mijn angst speelt zich af in de slaapkamer … 

Misschien is het goed om deze zinnen nog eens te heroverwegen:

… lijkt op de jouw een grote zwarte gat achterlaat. Is het niet: een groot zwart gat achterlaat?
een gewoon lelijk behang. een komma achter gewoon.
Ik weet ze zitten. Ik weet ze te zitten?

Teddy is er niet gerust in : Teddy is er niet gerust OP …?

 

 

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Bedankt voor je commentaar Fief.

Bij het nalezen en rekening houdende met uw opmerking moet ik je volkomen gelijk geven.

Dit hoort er niet. Waarom schreef ik het dan? Misschien vond ik het een leuke zin. Maar heel terecht gezien, ik schrap hem.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wilfried, mooie opbouw van de angst, met een passend slotakkoord.
Ik deel de verwarring die Fief beschrijft. Een klein dingetje nog: zover ik weet wordt de begintune van het journaal om de zoveel jaar vernieuwd, dat maakt het niet geloofwaardig dat deze na 40 jaar nog een rol speelt. 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, mooi en fantasievol omschreven! Ik lees de zin die Fief aanhaalde nog in je verhaal. Ik zou hem zeker ook schrappen.

"Het is het ogenblik waarop de schaduw op de muur tegenover me kleiner wordt en tenslotte helemaal oplost alsof hij door de wand opgezogen wordt en een grote zwarte gat achterlaat."

In deze zin zit voor mijn gevoel een discrepantie. Ik zou het aannemelijker vinden dat de schaduw juist groter zou worden naarmate het donkerder wordt. En dat de muur dan oplost in de duisternis van de schaduw.

Maar verder ben ik fan van deze bijdrage!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Carneli

Bedankt Carneli,

Correcte opmerking : een grote zwarte gat ... Heb ik over het hoofd gezien. Maar door opmerkingen van andere lezers zal dit toch verdwijnen.

De komma is geplaatst.

Wat Teddy betreft heb ik het eens gaan opzoeken en inderdaad gerust zijn op is standaardtaal in het hele taalgebied. Gerust zijn in enkel in België. Heb ik ook aangepast.

Maar, en misschien is dat ook weer Belgisch, ik weet ze zitten kom ik vaker tegen .

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Dag Ton, De opmerking die je deelt met Fief vind ik terecht en heb het aangepast. Doordat deze zin op grond van jullie aanbrengen toch verdwijnt heeft de tune ook geen belang meer.Alleen weet ik niet hoe ik deze veranderingen hier op het platform moet aanbrengen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi wilfried, boven je verhaal vind je een knop "bewerken". Daarmee kun je je tekst aanpassen.