#374 Schaduwspel
Het is nog geen half zeven, maar al het licht is al uit de kille novemberavond verdwenen. Het pad naar de parkeerplaats ligt vol met afgevallen blad, wervelend in het spaarzame lantaarnlicht.
Met de geur van regen in mijn neus duik ik diep weg in mijn jas. Het weerhoudt de wind er echter niet van zich gretig te vergrijpen aan mijn kantoorcoupe; ik ril onder zijn aanraking.
Op dit uur is de parkeerplaats helemaal verlaten. Mijn collega's zijn al eerder vertrokken en als ik dat schaakbord van licht en donker opstap, heb ik er spijt van dat ik niet tegelijkertijd met Meike ben vertrokken.
De leegte resoneert met een hol gevoel in mijn buik en ineens ben ik me bewust van mijn korte rok, de dunne panties aan mijn benen. Wat als in de schaduwen meer schuilt dan alleen de jammerende herfstbomen?
Ik omklem de sleutels in mijn jaszak, voel de scherpe randen ervan. Een halfslachtig wapen waar ik me uit alle macht aan vastklamp. Mijn hoge hakken vervloekend, begin ik sneller te lopen.
De wind speelt met mijn zintuigen; hoor ik nou meer dan het stormgeraas alleen? Mijn handpalmen worden vochtig en met een op hol geslagen hart probeer ik het onheilspellende donker te ontmantelen. Tevergeefs; de schaduwen geven niets prijs.
Zo snel mogelijk overbrug ik de laatste meters naar de auto. Ik klik het slot open, wurm me naar binnen en druk direct op de centrale vergrendeling.
Even laat ik mijn hartslag tot rust komen en dan start ik de motor.
De radio springt aan en opgelucht adem ik uit.
Ik draai richting de uitgang en werp nog een blik in de achteruitkijkspiegel.
Dan stokt mijn adem in mijn keel.
Netjes gedaan. De angst is…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Netjes gedaan. De angst is voelbaar. Ik merkte dat ik de laatste zin al invulde nog voor ik hem las en die was anders (ik mikte op de achterbank 😀). Misschien moet je die zin juist weglaten, om de lezer wat meer ruimte te geven.
Hoi Chantal, de angst van…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Chantal, de angst van iedere vrouw, denk ik. Goed beschreven. De angst is voelbaar.
Ik ben het met Hadeke eens, laat de schrik in de lucht hangen. De eerste zin zou ik strakker schrijven en de laatste zin weglaten:
Mijn adem stokt in mijn keel ...
Deze zin haalt me enigszins uit de spanning. Ik vraag me af of deze uitleg nodig is.
Hallo Edwinchantal, ik krijg…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Edwinchantal, ik krijg een Nicci French achtig gevoel. Je schrijft prachtige zinnen, Alleen wordt daardoor de spanning voor mij minder voelbaar. Ik dacht in het begin met een man te maken te hebben en dan komen er opeens panties tevoorschijn. :D
Ik ben het (ook) wat betreft de laatste zin met Hadeke eens.
Chantal, zeer subtiel…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Chantal, zeer subtiel geschreven. Tussen de lijntjes kunnen de dames met kantoorcoupes (!) lezen dat in de ochtend gekozen korte rokjes en hoge hakken 's avonds een slechte keuze blijken. Van mij mag de figuur op de parking blijven staan of zelfs plots opduiken in het licht van de koplampen, dan wordt het nog spannender.
Dank voor jullie reacties! …
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Dank voor jullie reacties!
@Hadeke, ik ben het eens met je opmerking. Die laatste zin heb ik geschrapt. Dat is het begin van het volgende hoofdstuk 😉.
@Fief, ook jouw opmerkingen verwerkt (behalve het woordje 'dan', die heb ik er als lijm tussen gelaten), dank weer voor je altijd scherpe blik!
@Canelli, ik ben benieuwd wat jou richting een mannelijke hp stuurde? Lees ik ergens over heen? Thrillers zijn echt niet mijn specialiteit, dus deze opdracht was een leuke uitdaging. Blij met je opmerkingen!
@Gi, helaas heb je gelijk. Het is een ellende dat je daar als vrouw rekening mee moet houden... en wat die duistere figuur betreft, die heb ik toch maar naar het volgende hoofdstuk verbannen 😀
Hoi Chantal, je beschrijft…
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi Chantal, je beschrijft een spannende scene in een onheilspellende setting. Goed gedaan, de angst is voelbaar.
Bij de korte rok en dunne panties had ik in eerste instantie de associatie met kou, in plaats van een eng tiep. (ik heb je eerste versie gemist, maar het werd me allengs toch wel duidelijk dat je daarop doelde)
Bij je eerste twee zinnen bleef ik even haken; eerst is al het licht verdwenen, daarna is er toch lantaarnlicht, hoewel spaarzaam.