#372 Romantiek
De eerste keer dat ik haar zag, was ik meteen verliefd. Alsof ze voor me gemaakt was. En dat terwijl ik haar helemaal niet kende en alle omstandigheden tegen ons waren, aangezien ik 1) bindingsangst had, 2) een nare relatie achter de rug had en 3) veel te lomp was voor zo’n lieflijk meisje.
Toch leek ze niet direct een hekel aan me te hebben en kwam ik haar telkens weer tegen. Ik merkte dat ik zelf ook een verandering doormaakte op het persoonlijk vlak en van de klootzak die ik was, langzaam veranderde in een aardige jongen. Omstreeks die tijd begon het me ineens te dagen. Ik denk dat het kwam door haar (humoristische) onhandigheid en de abrupte introductie van een andere man die ook interesse in haar had. Een typische foute man die níet zo’n hork was als ik, maar ook zeker niet zo goed bij haar paste. Op dat moment realiseerde ik me dat ik in een roman zat. En geen mooie, verfijnde, hoogstaande roman, een mooi stuk literatuur waar generaties nog over zouden spreken. Nee, ik zat in een romantisch boek. Een chicklit of hoe dat heet, een flutromannetje. En dat brak een beetje mijn hart. Natuurlijk was ik blij dat het allemaal goed zou aflopen en dat ik - als die lul eenmaal van het toneel was verdwenen - gelukkig werd met mijn grote liefde en we nog lang en gelukkig leefden (en met een beetje geluk zouden er nog hevige seks scènes volgen ook). Maar ik was teleurgesteld dat ik waarschijnlijk alleen maar werd gelezen door de wat simpele vrouw, tijdens een zomervakantie op het strand. Dat ik na het lezen bij het oud papier zou belanden. Ik zou één van duizenden zijn, want er verschijnen zoveel van deze romans tegenwoordig. Allemaal even nietszeggend en amper verkocht. Iedereen wil tegenwoordig een boek schrijven.
Maar ja, als personage heb je daar geen invloed op, dus je doet het er maar mee. Dus speelde ik maar door in mijn verhaal en schikte me naar mijn rol. Nadat ik me - ergens op driekwart van het boek - eindelijk had opengesteld en samen met haar een wijntje zat te drinken op een idyllisch terras, besloot ik toch maar wat door te vragen. Ik hoopte in ieder geval een personage te treffen met een beetje diepgang, waarbij de auteur wel de moeite had genomen om er nog wat van te maken. “Waar kom je vandaan?” vroeg ik. “Uit Genève”, vertelde ze. “Daar woonde ik met mijn vijf zussen. We zijn allemaal geadopteerd.”
Na lange tijd weer eens iets…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Na lange tijd weer eens iets ingestuurd, ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Schitterend slot! Tijdens…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Schitterend slot! Tijdens het lezen van het verhaal word ik steeds nieuwsgieriger waar het op uit zal draaien, ik vind het spannend beschreven. Ik lees graag nog eens iets van je.
Hoi Lillian, welkom terug…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Lillian, welkom terug. Ik vind het een leuk verhaal, graag gelezen. Ik ben benieuwd naar je inzending op de opdracht die morgen verschijnt. Verwijst de laatste zin naar de zussen van Riley?
Klein zeurtje:
... aangezien ik 1) bindingsangst had, 2) een nare relatie achter de rug had en 3) veel te lomp was voor zo’n lieflijk meisje. ---> in een verhaal vind ik die nummering persoonlijk niet zo mooi lezen. Ik zou het weglaten of uitschrijven:
... aangezien ik bindingsangst had, een nare relatie achter de rug had en veel te lomp was voor zo'n lieflijk meisjes.
Lilian, blijkbaar ben je…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Lilian, blijkbaar ben je terug van weggeweest, dus welcome back.
Het woord 'maar' komt wel erg veel voor in je tekst en van deze zin wordt ik niet zo 'gelukkig': gelukkig werd met mijn grote liefde en we nog lang en gelukkig leefden (en met een beetje geluk zouden er nog hevige seks scènes volgen ook).
Een herschrijf dringt zich m.i. op.
Hallo Lilianonline, de…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Hallo Lilianonline, de glimlach op mijn gezicht werd steeds groter. Van Bouquetreeks naar de Zeven Zussen … ik ben het helemaal met de HP eens. Soms moet je je met je lot verbinden … Zo kwam mijn bouquetreeksverhaal ooit op de shortlist van een Harlquinwedstrijd en heb ik genoten van het schrijven ervan. 'Blijf!' zou ik zeggen.
Hoi Lillian, Ik vind het…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Lillian,
Ik vind het leuk gevonden hoe je je personage niet alleen bewust maakt dat hij in een boek zit, maar ook in wat voor genre hij denkt te leven en vanaf dat moment begint te mokken, omdat hij weet wat er waarschijnlijk komt. Dat is een leuke terugkoppeling naar het idee dat bepaalde genres (zoals bouquet en chicklit) nogal clichégevoelig zijn.
Gezien de verteltoon van je hoofdpersoon mis ik net iets meer 'mensenkennis' of (zelf)reflectie. Je personage weet dat hij te lomp is voor een lieflijk meisje, maar die andere hork is haar type al helemáál niet. Als je hoofpersoon daar zo over aan het mopperen is, zou ik verwachten dat hij zichzelf net iets meer vergelijkt met de ander, waarom hij beter bij het meisje past.
Misschien heb je dat vanwege het woordenaantal niet gedaan en dat is begrijpelijk. Maar als je iets meer actie had laten zien vanuit dat gegeven en iets minder aandacht had besteed aan het besef dat je personage in een boek woont, vermoed ik dat het verhaal nog net ietsje levendiger van toon was geweest.
Maar buiten dat is het verhaal fijn leesbaar.
Groet,
Nadine
Dank voor je reactie, leuk…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Dank voor je reactie, leuk om te lezen. Ik ben van plan weer vaker iets te gaan schrijven.