#370 De ontstormer

Claudion. Leuk, leuk. Ik heb wel moeite met die flatulente hond. Dat klikt ergens niet. Net als dat gat zo groot als een tennisbal. Alsof ik daartussen iets moet vinden, maar ik kan het niet verbinden. Het verdrongen leed van deze mens ofzo? Ik weet het niet. Maar ik vind het verder wel fijn.

Claudion is een snelgroeiende 'cloud server' maar verder speur ik verder geen verbanden, tenzij de zielenknijper die naam heeft gekregen omdat hij in dromen binnendringt? Het is een natte bedoening met veel kwijl en wind van een aanhangerige hond. Heerlijk stukje nonsens, Chantal.

Goed dat je kon huilen. Die Claudion is een ware meester! Verwachtte minstens dat hij een suikerwatertje van bij de apo voor zou schrijven!

Graag gelezen.

Lastig als je verdriet geen uitweg kent. 

Is de hond bedoeld om wat lichtheid te brengen? Vandaar die scheet? 

Misschien moet het gat nog geplaatst worden? In de muur? (Ik las het om een of andere reden eerst in de vloer, maar dat slaat nergens op.)

Ik vind het wel een aangrijpend stuk. Waarvoor dank. 

Hallo Edwinchantalen. Ben jij of zijn jullie een eeneiige tweeling? Bijzondere naam in elk geval. Ik heb het idee dat je (jullie) aan de eerste versie gesleuteld hebben (?) want het leest deze tweede keer veel prettiger. Al dat water …  mooi einde.

@Tilma mijn excuses voor de hond. Hij was er ineens en kreeg hem niet meer van het scherm. Alhoewel ik natuurlijk van tevoren wist dat ik er commentaar op zou krijgen. Maar dat winderige paste gewoon bij al die storm en regen.

Die tennisbal had ook een stuiterbal kunnen zijn. Het gat moest in ieder geval niet groter zijn dan de palm van een hand. Het gat in de dijk dat uiteindelijk de boel laat barsten.

@Gi, Claudion heeft alles met storm en regen te maken. Wolken in zijn naam, maar gelukkig blauwe luchten in zijn ogen.

@Tony, dat had zomaar mogelijk kunnen zijn! Dank voor het lezen!

@Annabe, aangrijpend vind ik een fijn compliment, dankjewel. Zie voor je vragen bij mijn uitleg aan Tilma.

@Carneli, ik ben gewoon Chantal met een belachelijke gebruikersnaam die me blijft achtervolgen (is niet te veranderen helaas). Geen tweeling, gewoon één. Ik heb niets veranderd aan de tekst. Misschien duurt het gewoon meerdere keren lezen voordat het een beetje een verhaal wordt 😉

Hoi Chantal, het verhaal heeft iets mystieks. Ontstormer, goed gevonden. Graag gelezen.

Een verhaal dat de thema-opdracht weet te ontstijgen. Ja, het voldoet eraan, maar er zit zo weinig nadruk op dat het 'gewoon' een mooi en heerlijk absurdistisch verhaal is. Heerlijk beschreven alsof het zomaar waar kan zijn.

Toen ik dit voor de eerste keer las gebeurde er niet zoveel, maar nu heb ik hardop zitten te grinniken. Ondanks de serieuze boodschap vind ik dat je het ontzettend grappig hebt opgeschreven. De hele situatie is bizar, maar toch zou het inderdaad zomaar waar kunnen zijn.

“Ach”, mompel ik. Wat een ellende, denk ik.

Hier had ik niet meer. Ik voel het helemaal. Hopelijk vind je mijn leedvermaak niet aanstootgevend.

Hoi Chantal,

Strak verhaal dit. Ik vind het een soort van herkenbaar. En je hebt er lekker de nadruk opgelegd. Soms helpt wat vaagheid en een ruftende hond.

Mooi.

Groet,

Madrid

Hoi Chantal,

Heb met veel plezier je verhaal gelezen en kreeg er een lach van op m'n gezicht!

Dus zit ik nu hier, bij een gediplomeerd ontstormer. De ironie wil dat het buiten regent dat het giet.

Heel mooi hoe je het ontstormen en het water hebt verwerkt in de tekst. Je zou ook met deze zinnen je verhaal kunnen beginnen, dat zou het voor mij nog sterker maken.

De hond vond ik juist een leuke toevoeging, die zorgde voor wat extra lucht. Letterlijk :) Ik zag helemaal voor me hoe 'ie bij elke stap een scheet laat.

Claudion sluit zijn ogen en begint zachtjes te hummen. Dat wordt me te gortig.

Hier moest ik om grinniken, je schrijft met veel humor. Het voelt aan als een column, je verhaal. Leuk!

Groetjes,
Marieke