Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#369 Door het verleden achtervolgd

29 September 2021 - 13:18

Een zwart-wit foto valt uit het fotoalbum en dwarrelt op de grond. Ik raap hem op. Een jonge knul met een smoezelig gezicht kijkt me met donkere ogen aan. De emotie in zijn blik is moeilijk te vangen. Is het verdriet? Vertwijfeling? Teleurstelling?

Ik draai me om naar Mark, mijn man, en laat hem de foto zien. Hij pakt hem van me aan en zijn ogen worden vochtig.
‘Benji,’ zegt hij omfloerst en gaat aan de keukentafel zitten. ‘Afghanistan. Hij deed karweitjes in het kamp. We noemden hem Benji, zijn echte naam was te lang en te moeilijk. Hij vond het prachtig.’

Zijn duim beweegt over het gezicht op de foto.  
‘Deze is gemaakt vlak nadat we hem vertelden dat we terug naar Nederland gingen. We hadden hem …’ Zijn stem breekt. Hij legt de foto opzij, een traan glijdt over zijn wang. Nog altijd kan hij niet zonder emotie over zijn tijd in Afghanistan spreken.

De ogen van de jongen kijken me doordringend aan, haast beschuldigend. Ineens herinner ik me het verhaal van een van Marks legermaten. Hij vertelde hoe ze tijdens een verkenningstocht waren gestopt in een van de dorpen waar ze vriendelijk en gastvrij werden onthaald. De dorpelingen boden hen eten aan en ze probeerden met handen en voeten te communiceren. Op het plein hadden ze gevoetbald met een aantal jongens.
Een van die jongens was daarna regelmatig naar het kamp gekomen. Hij deed er klusjes en genoot van de aandacht die hij kreeg. Toen ze hem vertelden dat hun tijd erop zat, had de jongen hen gesmeekt hem mee naar Nederland te nemen. Ze moesten hem teleurstellen.
Vlak na hun thuiskomst ontvingen ze het bericht dat het dorp doelwit was geweest van een aanslag. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 15:02

Fief, welcome back. Een pakkend relaas heb je geschreven. Zoals ik al aan Frank meldde zou het beter zijn dat bij elk van de ingezonden teksten voor deze opdracht ook de foto zou kunnen geplaatst worden. Jouw verhaal zou er nog indrukwekkender op worden. Ook al is het verzonnen dan nog komt het heel reëel over. Wat ik ongeloofwaardig vind is dat de soldaten eten krijgen van de dorpelingen. In de realiteit vrees ik dat er in de dorpen geen eten was, maar dat eerder omgekeerd de kinderen naar de legerkampen trokken om daar af en toe iets op de kop te kunnen tikken voor hun familie.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 15:22

Hallo Fief. Mooi verhaal. Ik mis de foto niet omdat Afgaanse kinderen er, volgens mij, net iets anders uitzien. Wordt het verhaal niet sterker als je de allerlaatste zin weg laat?

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 15:52

Carneli, de laatste zin mag bij nader inzien inderdaad weg want de 'zou' laat de lezer in het ongewisse.  Op alle websites met fotoverhalen (microverhalen, webtales, Azertyfactor, ...) staat de tekst steeds bij de foto: het beeld versterkt de tekst en omgekeerd.  

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2021 - 16:14

@Gi, bedankt voor je reactie. Voedsel was schaars, dat tekent de gastvrijheid van de dorpelingen. Juist mensen die weinig hebben, delen het meest.
Voor mij mag de lezer wel in het ongewisse blijven over het lot van de jongen.

@Carneli, ook jij bedankt voor je reactie. Ik heb de laatste zin aangepast.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
30 September 2021 - 10:17

Hallo Fief, mooi verhaal en goede toelichting 'juist mensen die weinig hebben, delen het meest'. 

@Gi, hoe je de foto bij alle teksten kunt plaatsen zal ik voor een volgende fotoschrijfopdracht uitzoeken.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 September 2021 - 16:15

Hoi Vief, sterk en goed geschreven verhaal, zo uit het Afghaanse leven gegrepen. Er lopen daar nu velen rond die hevig teleurgesteld zijn in de Nederlandse overheid.

Ik vind ook dat je verhaal sterker wordt als je de laatste zin weglaat.

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 9:04

Mooi brugje naar de actualiteit. Dat de jongen op de foto niet echt Afghaanse roots lijkt te bezitten is bijkomstig.
Goed gedaan!

"...herinner ik me het verhaal van een van Marks legermaten." --> Bij een eerste lezing dacht ik dat er Marks ledematen stond. Ik vreesde even dat het verhaal een wel zeer lugubere wending ging nemen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 11:05

Oh, ik vind het zonder die laatste zin ook veel meer naar de keel grijpend. 

'We noemden hem Benji, zijn echte naam was te lang en te moeilijk. Hij vond het prachtig.' Mooi hoeveel warmte hierin voelbaar is. 

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 15:11

Hoi Tudor, bedankt voor je reactie. Ik vond de jongen juist wel een Afghaans uiterlijk hebben. Ik ben blij dat je uiteindelijk toch de legermaten voor je zag. Als je wil kan ik er nog " een van Marks maten uit het leger" of "een maat van Mark uit het leger" van maken. Ik heb een zin geschrapt dus nog war ruimte over ☺

@ Annabe: dank je wel voor je compliment.

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2021 - 17:01

@ Fief: Laat je tekst maar ongeschonden zoals hij is hoor. Ik vind het origineel beter passen dan de voorgestelde alternatieven. Ik moet maar wat minder dyslectisch uit de hoek komen. :-)

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2021 - 10:38

Mooi verhaal Fief.

Vraagje: kies je er bewust voor om te starten met dialoog en dan de laatste brok 'vertellend'?

Ik heb een vaag vermoeden dat het nog dichter komt als je alles in dialoog uitschrijft?

T

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2021 - 12:16

Hoi Tony, ik hou niet van verhalen die alleen maar dialoog zijn. De dialoog staat hierin verweven. Ik start volgens mij verhalend. De dialoog is aanleiding voor herinnering.