Zijn kamer is helemaal achterin, compleet geisoleerd van alles wat bij een schoolgebouw hoort.  Alle gebruikelijke banaliteiten verdwijnen wanneer je het achterste kamertje nadert.  Er treedt een stilte in, die zelfs niet door de Tiktokkende schreeuwers op de gang kan worden verstoord. Misschien komt haar obsessie wel voort uit een overdreven verlangen naar stilte dat er in haar leven nooit is. 
 
Wanneer Tessa de deur opent is zij de leerling die zich moet melden, en onder de straf uit probeert te komen. Ze vraagt zich af of ze zichzelf graag zou willen ontvangen in deze hoedanigheid, en besluit van niet. 
'Binnen,' roept hij, hoewel ze al met meerdere stappen binnen is getreden.  
'O, jij bent het.' 
Hij zegt het altijd wanneer hij haar ziet, en toch beschouwt ze het nog steeds als een compliment. 
'Volgens mij wilde je me spreken.' 
Hij knikt en haalt wat papieren tevoorschijn. Papieren zijn essentieel voor dit werk. Je kunt ze gebruiken om juridisch je zin te krijgen, om een leerling of ouder wat op te leggen, maar ook om simpelweg interessant te doen. 
'Dat klopt.' Zijn rechterhand trilt onophoudelijk. Zijn werk stopt nooit weet ze, zelfs niet in de weekenden. Kinderen worden niet als excuses geaccepteerd om taken neer te leggen. Ze zal wel aardig gestoord zijn dat ze hiernaar streeft. 
 
'Ik heb een vraag voor je, of misschien is 'verzoek' een beter woord.' 
Hij legt de papieren weer terug in een van de vele la's van zijn bureau. Er schijnt een logische volgorde te zitten in de manier waarop hij opbergt, maar Tessa zou dit vast beter hebben gedaan. 
'Zou je me voor een periode van enkele weken kunnen vervangen?' 
Tessa's rechterhand begint nu ook te trillen, maar vermoedelijk om heel andere redenen. Ze zou volmondig 'ja' kunnen zeggen en een vreugdedansje kunnen maken, maar dan speelt ze het niet volgens de spelregels. 
'Wat is precies de reden voor deze vraag?'  
Hij trekt een wenkbrauw op na deze dwarsheid. Misschien is valsspelen toch een betere optie. 
'Persoonlijke omstandigheden. Ik moet er even tussenuit om een aantal zaken op te lossen.' 
'Wat voor persoonlijke omstandigheden?' 
'Tessa, alsjeblieft. Dit is toch niet relevant.' 
 
Het aas is goed en er zijn voldoende vissen in het meer. Ze hoeft alleen nog te wachten tot er eentje hapt. Alle eerdere pogingen hadden kennelijk een voorbereidend doel. De eerdere mislukkingen dienen als brandstof voor haar relaas dat er hoe dan ook gaat komen. 
'Goed, als je het per se wilt weten. Ik heb met de huisarts gesproken en die stelde wat burn-out klachten vast.' 
'Hans,' begint ze, want de tijd van amicaal doen is begonnen. Ze is nu de goede collega/vriendin die hem van goede raad gaat voorzien. 
'Een burn-out is best wel serieus. Als ik kijk hoe je er de laatste weken aan toe was, leek je ook best gestresst. Het is belangrijk om goed voor jezelf te blijven zorgen en er voor je kinderen te zijn. Een paar weken is misschien niet genoeg om echt goed tot rust te komen. Bedenk je ook even dat als je nu echt de tijd gaat nemen om uitgebreide rust te nemen, je er vast ook weer beter uitkomt. Dan ben je uiteindelijk een betere vader en deelschoolleider. Hoe mooi zou dat zijn?' 
Ze knippert nogmaals met de ogen. Het is geen droom, hij heeft haar echt niet onderbroken.  De papieren komen weer tevoorschijn. Tessa kan de letters niet goed ontwaren, maar weet uit al haar ervaring dat dit contracten zijn. Het is wel duidelijk wie er zometeen al Tiktokkend vreugdedansjes doet.