Opdracht #365 Naar de tennisbaan

Het is bijna tijd voor de wekelijkse tennistraining. Ik stap op de fiets. Er zijn veel mensen op straat, toch is het geen groot kabaal. Ik hoor vogels zingen. Er rijdt een enkele auto. Een paar keer hoor ik een doffe klap van de capoeira klas die bezig is op het speelterrein.

Ik fiets door. Links zie ik het groen van de spoordijk. Berenklauw, brandnetels, gras en ander onkruid is te zien. Er schiet een rat van de afval container terug het onkruid in. Rechts zie ik het roodbruin van bakstenen en het groen van terrasstoelen en parasols. Er zit een verliefd stelletje bij elkaar op schoot in innige omhelzing. 

Mijn racket steekt net iets te ver uit. Straks raak ik er iemand mee. Ik probeer het meer achter mijn lichaam te trekken. Maar ik sla aan het zwalken en de fietspaden zijn niet breed. Dus ik laat het zo en blijf strak aan de rechterkant fietsen. 

Ik ruik veel verschillende geuren: Couscous, pompoen, kaas, hasj, kruiden en pizza. Maar ook geuren zoals verrot eten en uitlaatgassen. Plus nog een paar onsmakelijke geuren waarvan ik de herkomst niet wil weten. Die probeer ik te negeren. Zodat ik kan genieten van de mooie stad in dit typische Nederlandse zomerweer.

Er is nog net licht. Het is bewolkt. Ik kan in T-shirt en tennisrok buiten fietsen. Als ik niet zou gaan sporten zou ik dat iets te fris vinden. Het is niet echt warm, maar ook niet koud. Om me heen zie ik mensen in korte zomerkleding, maar ook mensen in winterjas. Door de terrasverwarming kunnen ook koukleumen ook goed buiten zitten in dit weer.

Mensen passeren mij links. Het lijkt soms net alsof ik stilsta. Ik hoor achter me gehijg en muziek. Ik probeer achterom te kijken. Ik zie een glimp van lichtgroen en een grote bak. Het is waarschijnlijk een bezorger. Er komt een stoplicht aan dat op rood staat. Ik wil de bezorger voor laten gaan. Hij heeft hetzelfde idee. We blijven daardoor allebei stilstaan en schieten in de lach. Ik zeg dat hij voor mag. Hij maakt een kleine buiging en geeft me een glimlach. Dan fiets hij door. Een moment van contact dat een bekende fietstocht extra kleur geeft. 

Ik kom aan op de tennisbaan en zie mijn vrienden al staan. Lekker rennen, lachen en tegen een bal slaan.