Terwijl de zon de daling inzet en de mensen om haar heen aanstalten maken om thuis te gaan eten, graaft Jacqueline een kuil van waaruit ze, vanachter haar Gucci zonnebril, de afklop- en inpakrituelen om haar heen gadeslaat. Nog even en dan is het gejengel van moegespeelde kinderen en het gemor van hun hitsige vaders verstomd en het strand van haar.
Ze vist de Linda en haar oortjes uit haar tas en begint te lezen. Eenvoudig geluk. Na een paar minuten lijkt de rustgevende muziek van Einaudi zoveel op hardrock dat ze opkijkt. Op nog geen vijf meter van haar kuil is een groep jongeren neergestreken. Naast drie kratten bier staat een gettoblaster op hoog volume te beatboxen. De vier jongens uit het groepje van zeven zijn de zee in gerend, terwijl de drie meisjes hun opgevouwen jurkjes eerst netjes op hun zandvrije handdoek leggen voor ze er giechelend achteraan gaan.  
Jacqueline is geen ruziezoekster van nature, maar bij het verstoren van haar Zen-uurtje neemt haar alter ego het rucksichtslos voor haar op.
Ze haalt het zakje boterhammen uit haar tas en breekt het brood in kleine stukjes. De stoorzenders gaan zo op in hun flirterige spel dat Jacqueline de stukjes brood met worst en kaas ongezien in hun bagage kan verstoppen. Als laatste gooit ze wat stukjes worst naast de handdoeken op het zand.
De meeuwen die zich tegoed deden aan de leftovers van de strandgangers komen hippend en vliegend  haar kant op. Precies op dat moment ploffen de jongelui druipend van het zoute water luidruchtig op hun handdoeken. De eerste die een mep van een vleugel krijgt, is het meisje dat met haar wulpse bewegingen alle aandacht naar zich toe had getrokken. Haar gil is hoog en schel en Jacqueline hoort er zelfs iets van verwende verontwaardiging in als de meeuw haar tas met zijn sterke geeloranje snavel uit haar hand trekt en wegvliegt. De pubers blijven verstijfd zitten tot een van de jongens lijkt te beseffen dat hij een daad moet stellen. Hij staat op en begint met zijn handdoek naar een meeuw te slaan die behendig wegduikt. Intussen onderzoekt een andere meeuw heftig klapwiekend een tas, waaruit hij een stuk brood vist dat de andere meeuwen bij gebrek aan sociaal gevoel van hem af proberen te pakken. Ze klapperen daarbij zo hard met hun vleugels dat de meisjes in plaats van op te staan steeds harder gaan gillen. Ze proberen de vleugelslagen te ontwijken waardoor hun wangen door de scherpe nagels van de zwabberende poten worden opengereten. Intussen bonkt Flight 643 van dj Tiësto uit de boombox alsof het een gezellig feestje betreft.