# 360 Ademnood
Het was onze laatste vakantie samen.
Dat was eigenlijk al een keer te veel. Ik was zestien notabene. Al mijn vrienden gingen met tentjes naar Terschelling om daar zittend op biervaten meisjes te versieren en ik moest voor de zoveelste keer met mijn ouders mee naar de Côte d’ Azur!
Gelukkig had ik mijn iPod, zodat ik me kon afsluiten voor mijn moeder die constant foeterde dat mijn vader te hard reed. Tijdens het inhalen van vrachtwagens greep ze sowieso zijn arm, terwijl mijn vader op zijn beurt terug mopperde dat er te weinig broodjes met ham in zijn lunchzakje zaten.
‘s Avonds om acht uur kwamen we totaal verkreukeld aan. Terwijl mijn ouders zich uitrekten was het mijn taak om de boel uit te laden. Ik vond tussen alle bagage een grote doos die ik niet kende, maar omdat het opzetten van de tent zo’n hectische onderneming was, ontsnapte het aan mijn aandacht tot we aan de luchtbedden toe waren. Mijn vader had de longen van een parelvisser en dat wilde hij laten merken ook. Misschien wel omdat mijn moeder hem tijdens het blazen opeens wel liefdevol aankeek. Deze keer wees hij met een olijke blik in zijn ogen naar de vreemde doos. ‘Maak maar open, jongen.’ Verrast dat mij die eer te beurt viel ,scheurde ik het brede plakband eraf. Mijn moeder kwam nieuwsgierig naast me staan. Ik sloeg beide flappen open en zag opgevouwen feloranje plastic.
‘Dat,' zei mijn vader met nog steeds dezelfde twinkel, 'is een aandenken aan onze vakanties samen. Als het goed is gaat-ie heel lang mee en kun jij jouw kinderen er ook nog een plezier mee doen. Haal ‘m maar uit de doos dan zorg ik dat-ie tot leven komt.'
Zo gezegd zo gedaan. Mijn vader zette zijn mond aan het opblaastuutje van de slappe flamingo en ja hoor, het beest kwam tot leven. Eerst de kop, toen de nek en toen ... viel mijn vader voorover in het zand. Mijn moeder slaakte een kreet, maar dat mocht niet baten.
Op weg naar huis stond de flamingo voor driekwart opgeblazen op het dak van de auto gemonteerd omdat mijn moeder de laatste adem van mijn vader per se wilde bewaren.
Wat grappig, een soortgelijk…
Lid sinds
12 jaarRol
Wat grappig, een soortgelijk uitgangspunt als mijn verhaal, maar weer totaal anders uitgewerkt. Mooi gedaan.
Ik denk dat een paar zinnen geschrapt kunnen worden. Deze bijvoorbeeld: 'Misschien is het belangrijk te weten dat ik enig kind ben en dus altijd als derde wiel achterin de auto zat.' en bij deze de tussen haakjes: 'Mijn vader (ging op zijn knieën voor de slappe flamingo, want dat was het, liggen en) zette zijn mond aan het opblaastuutje.' Maar evenveel lezers als opvattingen. 😀
Misschien kan je nog iets meer dialoog toevoegen tussen de ouders, zodat ik ook op de achterbank mee ga reizen i.p.v. op een afstand via een camera.
Maar dat zijn kleinigheden op een goed verhaal.
He Carneli, Donker einde…
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
He Carneli,
Donker einde. Wel moi beschreven hoe de flamingo op het dak meegaat.
Voor mij liep dit stukje niet zo lekker:
het : want dat was het, lijkt niet goeed in de zin te passen / haaalde de snelheid uit het lezen.
Mijn vader ging op zijn knieën voor de slappe flamingo liggen en zette zijn mond aan het opblaastuut
Ik denk o pzijn knieen en liggen ook twee verschillende handelingen zijn die strijdig lijken met elkaar.
Mijn vader ging op zijn knieën voor de slappe flamingo en zette zijn mond aan het opblaastuut
Hallo Hadeke, dank voor je…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Hallo Hadeke, dank voor je snelle reactie. Ik houd van dialogen maar laat het hierbij. Wel de zin van het derde wiel weggehaald. Nogmaals dank.
Hallo Darkvalley, Dank! (en voor zover aangepast).
Hoi Carneli, ik vind het…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Carneli, ik vind het jammer dat je net als vorige keer het verhaal van iemand anders als inspiratie neemt. Je hebt een leuk verhaal geschreven, daar niet van, maar die laatste adem in de flamingo is nu niet origineel meer en dan schiet je je doel voorbij.
‘Dat, zei mijn vader met nog steeds dezelfde twinkel, is een aandenken aan onze vakanties samen. ---> hier missen een aantal ah-tekens.
‘Dat,' zei mijn vader met nog steeds dezelfde twinkel, 'is een aandenken aan onze vakanties samen. ...
Terwijl mijn ouders zich uitrekten was het mijn taak om de boel uit te laden --> ontspannen lijkt een beter woord dan uitrekken of je moet de boel wel heel snel uitgeladen hebben.
Ik vond tussen alle bagage een grote doos die ik niet kende, ---> Het leest vlotter als er staat: Tussen alle bagage vond ik een grote, onbekende doos.
Mijn moeder slaakte een kreet, maar dat mocht niet baten. ---> dit is een vreemde zin. Hoe zou een kreet überhaupt geholpen hebben? Het had geklopt, als er stond:
Mijn moeder begon meteen met reanimeren, dat mocht niet baten.
@ Fief, Jammer dat je zo…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
@ Fief, Jammer dat je zo over me denkt. De mieren waren bedoeld als humor en dat van Hadeke wist ik niet. Je verwijt dat ik plagiaat pleeg is een aanname, die ik je zeer kwalijk neem. Misschien kun je dat in het vervolg gewoon vragen.
Als jij zegt dat je het…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Als jij zegt dat je het verhaal van Hadeke niet hebt gelezen, dan is het inderdaad toeval en bied ik je mijn excuses aan. Het laatste wat ik wilde, is je beschuldigen van plagiaat.