#359 Er gaat niet boven Groningen

Ze had zich er enorm op verheugd! Na weken van online passie en vuur ging ze de man van haar dromen vandaag ontmoeten. Hij woonde in Brabant, zij in Groningen, honderdzesentachtig kilometer van elkaar gescheiden. Ze hadden elkaar ontmoet op een online dating platform. Nu ze beiden vakantie hadden zou ze hem opzoeken bij zijn villa. Hij had een zwembad, een waar vakantieparadijs zoals hij zei.

Met haar bikini al aan onder een flatteus zomerjurkje zag ze er oogverblindend uit. Levendig en uitgelaten stapte ze in de auto, op naar Brabant! Het was een bloedhete dag en net vandaag liet de airco haar in de steek. Huiverig voor wat het zou doen met haar zorgvuldig gekapte haren zette ze voor wat verkoeling de ruiten open. Na ruim 2 uur arriveerde ze bezweet, met een verfomfaaide jurk en haar haren door de war, in het land van de zachte g.

Ongeduldig manoeuvreerde ze haar auto op de parkeerplaats die, toen ze de bumper van een reeds geparkeerde Audi raakte, net te krab bleek. In paniek schreef ze een briefje

“Sorry! Bel me als er schade is 06-15378930 gr. M."

Ze stopte het briefje onder de ruitenwisser van de Audi en liep gehaast met haar rolkoffer het trottoir op, richting nummer 17.

Verwonderd keek ze naar het oude huis en sprak zichzelf moed toe “Het is een monument, toe aan renovatie, wacht natuurlijk op vergunningen.” Met het hart in haar keel belde ze aan, de deur ging open en daar stond hij. De stoere man op het plaatje in haar hoofd bleek twee koppen kleiner dan zij en had zich niet duidelijk niet geschoren. Gauw gooide ze haar hakken uit, dat scheelde in ieder geval een paar centimeter.

“Kom” zei hij, “loop maar door naar de achtertuin, ik schenk iets te drinken in en dan kun je lekker afkoelen in het zwembad”.

De teleurstelling dat hij minder stoer was dan ze dacht, verdween weer bij het horen van zijn vriendelijke stem. Samen liepen ze naar buiten, onderweg ontdeed ze zich alvast van haar verfomfaaide jurkje. Klaar voor een verkoelende duik.

Eenmaal buiten bleek het vakantieparadijs een door onkruid omgeven buitenplaatsje, met uitzicht op een fabrieksterrein. Onder de rommelige overkapping spatte haar droom totaal uiteen bij het zien van een opblaasbadje met een doorsnee van hooguit anderhalve meter, waarin een door de zon verschoten bad-eend dreef.

Vol trots wees hij naar zijn zwembad en zei: “Kijk schat, ik heb het water vanochtend speciaal voor je ververst.”

Zijn woorden dreunden door in haar hoofd. Ze wilde slechts één ding… naar huis! Met haar jurk en schoenen onder haar arm mompelde ze iets over heimwee en een vergeten tandenborstel. Met de rolkoffer half open rende ze terug naar haar auto. Blind van tranen botste ze bij het wegrijden nogmaals tegen de Audi waar gelukkig al een briefje op zat.