Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#359 Het hongerige monster - herschreven

George zit in zijn witte vakantieoutfit op zijn jacht, “De Man”, dat koerst over de Perzische Golf. Op het voordek hoog boven het water is het alsof “De Man” stil ligt en het de zee zelf is die onder hem doorschuift. Zijn Gucci zonnebril blokkeert de hete middagzon professioneel, maar de schittering van verse damesbillen komt volledig door. Ja, denkt George, dit is hoe het zijn moest, altijd al. Maar … terwijl hij achterover gaat liggen merkt hij dat die vreemde onrust maar niet weg wil gaan. Het kriebelt zijn keel en maakt zijn tong droog. Het is alsof hij iets heel belangrijks is vergeten.

Hij schudt zijn hoofd, neemt een grote slok van zijn martini en houdt daarna deze als groet in de lucht naar een jongedame met een driehoeksbikini, waarvan het linkerdriehoekje net iets opzij geschoven is. Een witte streep huid laat een diepdonkere areola zien. Sommige zouden zeggen dat ik te oud voor haar ben, denkt George. De jongedame blaast een kusje terug, waarbij ze haar lippen tuit tot een ongekende volheid. Hij moet glimlachen om zijn strenge gedachtes: alsof hij zich door anderen de dienst laat uitmaken.

Opeens staat de ober voor zijn neus. Hij staat recht voor de zon, waardoor zijn gezicht is verborgen in een zwarte schaduw. De koelte doet George rillen. De droogte in zijn mond is terug en met een angst die hij zelf niet begrijpt duwt hij zich naar achteren in zijn ligstoel, weg van die ober. Op de onderarm van de ober ligt niet alleen een servet, maar ook iets anders. George kan niet zien wat het is, maar hij wil er ook liever niet naar kijken.

‘Flesje?’ vraagt de ober.

Zijn stem lijkt vervormd, haast vrouwelijk, en heeft een dreiging in de ondertoon. Een natrilling van woede, die de nadruk heeft op het sissen van de s.

‘Flesssje?’ vraagt de ober nogmaals.

‘Nee,’ zegt George angstig, ‘nee, nee, nee, ik wil geen champagne.’

Ergens – als vanuit een andere dimensie – nadert een monster. Het kwijlt, is hongerig, klein en wil naar hem toe. George weet: als je eraan denkt dan is het er. Maar het lukt hem niet zich te ontworstelen aan het idee. De ober dringt nu aan. Hij pakte George bij zijn schouder.

‘Flesje, flesje, flesje!’

De lucht breekt en met een schreeuw die een olifant kan verlammen hangt het monster voor zijn gezicht. Het is vastgehouden door zijn meester. Krijsend, vol snot en zijn hele wezen maar één gedachte: honger! Van achter het monster klinkt een stem, nu duidelijk een vrouwenstem.

‘Flesje! Sjors, jouw beurt om het flesje te geven.’

Camping de Bouvard neemt weer zijn treurige vormen aan. Het was alles dat ze konden betalen. Baby Sjors Junior belandt jankend op zijn schoot. Met zijn hele lichaam schokkend van verdriet huilt Sjors met hem mee.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel, ja de nadelen van met een klein kind op vakantie gaan. Goed beschreven, met een brede glimlach gelezen. Niet echt horror, wel irritant en ik hoor bij wijze van spreken de hp heel diep zuchten.

in zijn blik was slechts één gretige wens: honger. ---> in zijn blik was de honger te lezen, maar zijn wens is voedsel.

Voor mijn gevoel wordt het verhaal sterker als je het in de tegenwoordige tijd zet.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik dacht bij het begin, waar gaat dit heen. Leuk gevonden en wat een impact een baby wel niet kan hebben.

Niet echt mijn smaak van horror ;) 

je zou wellicht een horror gevoel kunnen versterken door aan te geven dat het kind niet van hem is, maar van zijn zus / het leek zo leuk om met elkaar op vakantie te gaan. En wellicht zoals fief aangeeft, en het nu schrijven, alsof je er als lezer direct bij bent.

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

James "George" Bond wordt weer gewoon Sjors op vakantie. Bij het woord vakantieoutfit denk ik niet aan zo'n wit linnen pak waar het verhaal van vindt dat ik er wel aan moet denken op dat moment.

En ik weet, horror en zo, maar is die snot echt nodig?

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik denk dat het voor Sjors een absolute horror is, maar ik heb wel moeite met de dimensionale verandering. Het werkt op de één of andere manier niet zo goed. Op film kan dat heel mooi werken waar het geluid de scène al binnendringt, maar het personage zich nog niet uit de dagdroom wil laten halen. Hier komt het voor mij niet goed tot zijn recht.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik sluit me aan bij Tilma, de verandering komt te plots en is te groots. Door de clou valt alles wel op zijn plaats, maar ben ik daarvoor eigenlijk al uit het verhaal geraakt. Met een paar kleine aanpassingen denk ik dat het een heel goed verhaal kan worden, want alle elementen zitten er al in.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief. Dank voor de tip, het werkt inderdaad beter in tegenwoordige tijd!

@Darkvalley Ik heb het op een andere manier aangepast, tnx!

@Sakura Ja, zo gaat het met horror, al die viezigheid hoort een beetje bij het genre ;). Mooi dat je dat James Bond eruit hebt gehaald, zo'n vibe had ik ook toen ik het schreef.

@Tilma Het klopt dat ik het filmisch voor me zag. Ik het het wat meer ruimte gegeven nu om te laten gebeuren.

@Hadeke  Aangepast!

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik zie in de reacties dat je het inmiddels hebt herschreven, maar ik vind het nog te plotseling. Ik wist niet goed wat ik voor me moest zien qua 'monster' toen het de eerste keer ten tonele verscheen. Een idee zou kunnen zijn om met geluid te werken. Dat je hoofdpersoon zijn ogen gesloten heeft en 'wakker wordt gemaakt' door het gekrijs wat je eerst iets anders kunt laten lijken. Het idee is wel heel leuk! Supergoed gevonden.