Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Horror vakantie#359 Wat van ver komt...

 

 

De kustlijn gleed onder het toestel door. Steve zag de kolkende golven met witte schuimkoppen stukslaan op de rotsen. Aan het geluid van de motoren hoorde hij dat de Cessna de daling begon in te zetten. De overige zeven passagiers ruimden hun spullen op of vouwden hun krant dicht.Een enkeling haalde nog snel een tas uit de handbagage ruimte.Het lampje van de gordels begon te branden.Steve liet zijn adem ontsnappen en sloot even zijn ogen. Bijna had hij zijn bestemming bereikt...Na meer dan twintig uur onderweg te zijn geweest was het nu binnen handbereik.

Met zijn zonnebril op tegen de felle zon doorliep hij de douane formaliteiten en liep het kleine lage gebouw uit. Aan de kant van de weg stonden drie taxi's en de chauffeurs zaten te kaarten op de stoep.

Een van hen keek op en kwam met tegenzin overeind. Hij wisselde wat woorden met de anderen in een onbegrijpelijk taaltje.

Hij wees naar de voorste wagen, een aftandse mercedes en opende de portieren. Steve wachtte tot hij de kofferbak zou openen en keek om zich heen. Een warme wind joeg vuil en papieren door de straat. Hier en daar knerpte een uithangbord van een winkel aan de haken waar het aan vast zat. Verder was er nergens iets of iemand te zien.

De chauffeur smeet de kofferbak dicht en kroop achter het stuur. Hij draaide zijn hoofd en vroeg in zijn beste engels.'Waarheen?'

Steve nam zijn bril af.'De haven, ik wil naar St.Barthelomee.'

De man spuugde naar buiten en startte de auto. In zijn spiegeltje keek hij Steve aan. In zijn barnsteen kleurige ogen blonk een vreemde schittering.

'Een vriend van mij kan u brengen, maar...'

Hij haalde zijn schouders op, startte de motor en reed weg.

'Maar wat?'

Even bleef er een stilte hangen die tenslotte werd verbroken door de chauffeur.'Er gebeuren daar rare dingen...vreemde dingen.'

Steve keek opzij naar de huizen die ze passeerden waarvan sommige op instorten stonden. Kinderen liepen naakt over de stoep of speelden met een oude voetbal.Verdord gras bakende de huizen af.

'Ik ga er vakantie vieren,'antwoordde hij.'Tien dagen rust...overal vandaan. Alle drukte achter me laten.'

De oude wagen schoot met een ruk naar voren de snelweg op wat njet meer was dan een reeks betonnen platen.

'U gaat naar Kilama House, 'zei de chauffeur. Bed en breakfast.'

Steve grijnsde van oor tot oor.'Precies, dat is het. Volgens de folder een oase van rust. '

De mercedes minderde vaart en reed een heuvel af.'De haven, we zijn er.'

Ze stopten bij een klein gebouwtje waar een lange man op een stoel zat met een kapiteinspet op. Donkere ogen stonden in een verweerd gezicht en een sigaret bungelde tussen zijn lippen. Op het water dobberden twee rubberboten met buitenboord motoren.

Stomverbaasd keek Steve om zich heen.'Dit is niet...'

'...volgens de folder. '

De lange man stond voor hem en grijnsde zijn vier tanden bloot.

'Denk je dat er iemand komt als ze deze bouwval zien? '

Angst verstikte Steve zijn stem.'Maar...wat..? '

De man knipoogde.'Je hoeft je niet te vervelen. Onze vrouwen hebben ook hun behoeften. '

In het kleine gebouw ging een deur open...

 

 

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

J.D., men begint er op dit forum een sport van te maken om de woordenlimiet ruimschoots te overschrijden.  Dat is niet de bedoeling bij deze schrijfopdrachten. Trouwens, 250 is de helft van 500. Daarbij komt dat in dit stukje veel woorden kunnen geschrapt worden eer er een beetje vaart in komt en de bouwval lijkt wel erg veel op de hangar die Tony eerder beschreef in zijn bijdrage. But no hard feelings.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John, Ik sluit me aan bij  Gi wat betreft het woordenaantal en de vaart in het verhaal brengen.
Evenals in je vorige verhaal vergeet je achter veel zinnen een spatie te zetten.
De titel begrijp ik niet helemaal.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo John, Ik ga mee met het commentaar van Gi en Fief, en ik wil toevoegen dat je mij met deze beschrijving:
"Een warme wind joeg vuil en papieren door de straat. Hier en daar knerpte een uithangbord van een winkel aan de haken waar het aan vast zat."  van ergens in India naar een spookdorp in een western brengt.  

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha John Doe,

Een mooie opmaat naar een spannend verhaal. Zoals anderen aangeven, te lang, en de horror (een open eind) is voor mij niet heel erg spannend. Ik leef op dit moment nog niet genoeg mee met de HP om een cliffhanger zelf in te vullen.

Probeer te schrappen en de uitdaging aaaan te gaan van de opdracht. "Kill your darlings" in deze, mooie lange sfeervolle beschrijvingen. Dat heb je dan wel weer mooi gedaan, maar de spanning kan een tandje of tien erbij.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik plaats verhalen en ontvang en geef op dit forum feedback om er zelf van te leren en anderen -niet alleen de schrijver- hopelijk op zijn minst een positieve overdenking mee te geven. Soms een beetje buiten de lijntjes van de opdracht gaan is voor mij geen probleem.

Door jouw bijdragen en reacties van de afgelopen keren lijkt het of wij 'er anders inzitten'. Dus mijn oprechte vraag: stel je feedback op prijs of plaats je hier vooral?

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Inderdaad een wat lang verhaal, dat wat lang in een traag tempo voortgaat. Daardoor heb ik moeite om tot het eind te komen.

Toch zit er wel degelijk een mooi verhaal in: Een vakantieganger zich verheugend op een mooie vakantie die de folder heeft voorgespiegeld, die hoe dichter hij bij de bestemming aankomt zijn verwachting ziet verdampen. Het eind suggereert een groep vrouwen 'hongerig' voor het 'hapje' dat vers arriveert.

Met wat schrappen en hier en daar wat meer dialoog, maar ook 'slim' dialoog -gebruik gewoon Engels in het begin van de taxirit- en wat scherpere keuzes in wat voor het verhaal van belang is en wat niet. Je zinnen zijn vaak meer dan goed. Kies zorgvuldig.

Wat betreft de spaties; kan het zijn dat je toetsenbord hapert of typ je vanaf je telefoon? Natuurlijk kan ik 'erdoorheen' lezen, maar het doet ook afbreuk aan je verhaal, omdat het daardoor lijkt of je het zelf niet al te serieus neemt. En dat is jammer, want ik lees aan je bijdragen af dat je met wat meer aandacht/zorgvuldigheid mooie verhalen kunt schrijven.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik begin aan een verhaal en eindig ermee als het voor mij klaar is.

Dat doen we allemaal. Daarna plaatsen we het zodat de anderen het kunnen lezen en feedback kunnen geven. De meeste nemen die feedback ter harte en leren ervan. Dat is, naar mijn idee, het doel van dit forum. 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Er zijn sites bij de vleet waar men zijn verhaaltjes waaraan men begonnen is kwijt kan wanneer zij klaar zijn. Dit is een specifiek forum met een weekopdracht. Wie er iets wil plaatsen houdt zich aan de opdracht. Basta. Good luck elswhere Joe of welcome back als je begrepen hebt waarover dit gaat. Nu verwacht ik een staande ovatie van de collega schrijvers.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi, zo extreem zou ik het niet stellen. Je kunt niemand zomaar vertellen dat hij/zij geen verhalen meer mag plaatsen. Iedereen is vrij om hier een verhaal te plaatsen, of het nu iets met de opdracht te maken heeft of niet. Ik kan me wel voorstellen dat forumleden niet gemotiveerd zijn om te reageren als feedback niet gewaardeerd wordt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, volgende keer wordt dan afgeweken van het thema en binnen de kortste tijd wordt dit een forum waar iedereen doet waar hij zin in heeft. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Anarchie! Ordnung muss sein!

Ovatie Gi: niemand moet verbannen worden, maar het is een gemis als je je niet aan de opdracht houdt. Juist het feit dat je een kader krijgt (thema, opdracht, woordenlimiet) maakt het een groeikans en leuk om te zien hoe anderen er creatief mee omgaan

In dit geval is de woordenlimiet de moeilijkste factor om de vakantiehorror over te brengen. Aartsmoeilijk, en als je dat dan bewust negeert, tja. Dan hoort het elders.

 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb als schrijfcoach juist het aantal woorden zo klein gehouden om mensen kritisch naar hun verhaal te laten kijken. In jouw verhaal valt dan ook nog heel wat winst te behalen. Het is niet erg als een verhaal meer woorden heeft als elk woord iets bijdraagt, maar dat is bij jou helaas niet het geval. De daling van het vliegtuig heeft bijvoorbeeld al niets te maken met de rest van het stuk. Laat ik afronden met een tip: wees net zo kritisch op je eigen verhalen als dat ik je hier in de reacties zie zijn op mensen die je van feedback voorzien :)