#358 Yua
Yua
Haar dochter en haar kleindochters waren naar Kioto verhuisd, maar zij was hier gebleven. In eerste instantie omdat Tokio haar in het bloed zat. Haar leven had zich hier afgespeeld en dit was alles wat ze kende. In tweede instantie was ze gebleven om iets anders dat in haar bloed zat, maar dat wist niemand. Een half jaar had de arts gezegd, hooguit acht maanden. Dat was in augustus geweest. Acht maanden, dat betekende maart, misschien april. Ze zou nog één kersenbloesemfeest kunnen meemaken, dacht ze. In ieder geval zouden de meisjes haar niet hoeven zien als ze het ziek zijn niet meer kon verbergen. Dat leed zou hen beiden bespaard blijven.
Uiteindelijk bleek de prognose van zes maanden realistischer. Het was net februari en Yua was al dagen haar bed niet meer uitgekomen. Ze was zo moe.
Een vlinder fladderde de kamer binnen en landde op haar neus. Hij vouwde zijn vleugels. Met gekruiste ogen bekeek ze de vlinder en herkende de ogen die haar van de vleugels aankeken.
‘Shinigami,’ zei ze, ‘ik ben vermoeid van bloesems en van de wereld, mijn wijn is troebel, mijn rijst is zwart. Ik wil je uitnodiging aanvaarden, maar zou zo graag mijn kleine Sakura nog eenmaal zien.’
De vlinder opende en sloot zijn vleugels.
‘Ik vraag niet om meer tijd. Alleen de kans mijn kleindochter nog eenmaal te spreken.’
De vlinder opende en sloot zijn vleugels.
Yua kreeg hoofdpijn van het scheelkijken en sloot haar ogen. ‘Een boodschap, dan?’
De vlinder fladderde op en landde op Basho’s smalle weg naar het noorden, haar lievelingsbundel die ze altijd bij zich had. Het was een nieuwe uitgave, want haar originele exemplaar had ze aan haar kleindochters, Dinah en Sakura cadeau gedaan. Yua sloeg het boek open en scheurde er een bladzijde uit. Ze schreef haar laatste woorden en vouwde het blaadje. Ze liet zich terug in bed zakken en de vlinder landde op haar voorhoofd. Yua sloot haar ogen en stierf.
Sakura
Het was druk in Ueno park. Veel toeristen ook. Hanami Matsuri was in volle gang. Het kersenbloesemfeest wordt groots gevierd in Tokio. Sakura achtervolgde een geel vlindertje die de Bentendo tempel invloog. Het was stil binnen. Het was alweer jaren geleden dat Sakura hier voor het laatst was. Het vlindertje fladderde langs de plafondschildering van de draak die zo’n indruk op Sakura had gemaakt en landde op één van de acht armen van het standbeeld van Benzaiten. Sakura sloop dichterbij. Toen ze het vlindertje probeerde te pakken, vloog het op. Wel zag ze in de hand van het standbeeld een briefje. Voorzichtig vouwde ze het open. Ze las:
Sakura, kleine ziel van mijn ziels ziel, de libelle kan niet landen op een grasspriet. Vlieg, kleine ziel en plant bomen waar eerst gras groeide.
Prachtig, Sakura! Je…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Prachtig, Sakura!
Je schrijft met een mooie dichterlijke toon en beeldspraak die me ook echt aan Japan en hanami doen denken! Die sfeer heb je heel mooi weergegeven (Ik heb het geluk gehad om zelf bij een hanami aanwezig te mogen zijn. Ik ben sindsdien echt een sakura-fan!)
(Voor de andere lezers, Sakura is het Japanse woord voor kersenbloesem)
Omdat je gebruikersnaam Sakura is en je schrijft over hanami matsuri, neem ik aan dat je ook weet van de zogenoemde mono no aware filosofie die met de kersenbloesem geassocieerd wordt?
Deze opdracht is daar uiteraard te kort voor, maar ik zie in dit verhaal wel potentie om die filosofie ook heel mooi te kunnen schetsen.
Mocht je zelf ooit nog een verhaal willen schrijven rondom mono no aware, dan zou dit verhaal een mooie basis vormen!
Groet,
Nadine
Dankjewel voor de fijne…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
Dankjewel voor de fijne reactie, Nadine. Ik vrees dat je eigen mooie herinneringen je oordeel over mijn wat onbeholpen tekst beïnvloeden, maar niettemin dank voor het compliment.
Je aanname is correct en deze tekst is inderdaad sinds gisteravond een onderdeel van een groter verhaal dat twee weken terug in de weekopdracht ontstond waarin de thema's van weemoed en overgave al vorm kregen. Ik heb zin, maar ook angst, om dat verhaal te schrijven, wat het natuurlijk 100% mono no aware maakt.
Prachtig, Sakura. Graag…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Prachtig, Sakura. Graag gelezen.
Mooi 'vervolg'. Leuk dat het…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Mooi 'vervolg'. Leuk dat het weer naar Basho grijpt en het is nog Murakamischer dan de vorige. Er tekenen zich de contouren af van een groter verhaal waarin wellicht ook een grotere rol voor Dinah weggelegd is, die er nu toch wel heel bekaaid vanaf komt.
Heel mooi! Origineel ook.
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Heel mooi! Origineel ook.
Dankjulliewel @Fief & @…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
Dankjulliewel @Fief & @_Dinneke_
@Tilma, goed gezien. Ik heb onderweg inspiratie opgedaan denk ik. 🙃 Voor Dinah maak ik graag meer ruimte in de volgende weekopdracht!
Mooi sfeervol verhaal, dat…
Lid sinds
12 jaarRol
Mooi sfeervol verhaal, dat zomaar echt gebeurd kan zijn. Ik weet weinig van de cultuur van Japan, maar geloof meteen dat het klopt. Inderdaad een verhaal om in een laatje te bewaren om later naar een groter verhaal uit te bouwen.
Mooi. Het lijkt wel een…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Mooi. Het lijkt wel een verhaal dat deel uitmaakt van een groter geheel.
De poëtische stukjes (zoals "ik ben vermoeid van bloesems en van de wereld, mijn wijn is troebel, mijn rijst is zwart") zijn prachtig, maar vormden voor mij soms een groot contrast met de rest van de tekst (zoals "Yua kreeg hoofdpijn van het scheelkijken en sloot haar ogen").
Voor de rest wel een zeer goede uitvoering van de opdracht. Graag gelezen.
Hoi Sakura, Mooi verhaal!…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hoi Sakura,
Mooi verhaal! Leuk om te lezen als fan van Japan / anime die ik ben :). De sfeer is mooi en het is helder beschreven. Een paar opmerkingen om toch wat feedback te geven:
Yua kreeg hoofdpijn van het scheelkijken -- deze zin vond ik een beetje een stijlbreuk. Hij klinkt als semi-grappig in iets wat juist mooi / rustig is. Voor mij haalde dat beeld mij er in ieder geval een beetje uit.
Het kersenbloesemfeest wordt groots gevierd in Tokio. -- dit klinkt alsof de schrijver me wat wil vertellen (in tegenwoordige tijd nog wel). Niet nodig en haalt me er wat uit wat mij betreft.
Verder mooi verhaal met mooi briefje :)!