Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#356 - 10 seconden

 

In 10 seconden spatte de lucht uiteen en veranderde mijn wereld in een slagveld. De valwind zoals de meteorologen het later zouden verklaren had een spoor van vernieling achtergelaten van enkele honderden meters breed en 5 km lang. De omgewaaide bomen lagen compleet met kluit allemaal in dezelfde richting. De electriciteitsmasten vielen als dominostenen op de grond. De stilte na de storm was zo surrealistisch. Alsof er niets gebeurd was.

Code oranje. Het zal wel meevallen, maar voor de zekerheid heb ik de losse dingen in de tuin opgeborgen. Terwijl ik terugloop van de schuur naar het huis zie ik in het voorbijgaan de vuurkorf. Ik twijfel of ik dat roestige ding mee naar binnen zal nemen. De lucht is sinds een kwartiertje van hemelsblauw veranderd in onheilspellend groen. De wind neemt al behoorlijke in kracht toe en ik stel me voor hoe groot de schade zal zijn als mijn vuurkorf zich in de woning van de buren torpedeert. Of erger, als toevallig net op dat moment een van de buurkinderen voor het raam staat om dit natuurgeweld te aanschouwen. De vuurkorf gaat mee. Ik vang nog net een paar dikke regendruppels voordat ik binnen ben. Ik kijk naar buiten en waan me veilig in huis waar het inmiddels 27,5 graden is. Het zal niet lang meer duren en dan kunnen alle ramen weer open en zal een fris briesje verkoeling brengen, maar voorlopig is dat briesje in razernij.

Een flits verlicht de inmiddels donkergroen gekleurde lucht. Mijn lichaam reageert direct. Bang voor onweer. Het hield me vroeger urenlang wakker. Angstig en gefocust met de vingers in mijn oren in afwachting op de knal die volgde. Ik probeer te tellen, maar de wind overstemt de donder. Ver weg. Gelukkig. Opgelucht kijk ik uit het raam en zie tot mijn ergernis dat ik de parasol ben vergeten. Het kost me niet veel moeite om me voor te stellen dat de parasol als een raket wordt gelanceerd op de nieuwe Audi van de buurman. De achterdeur gaat niet makkelijk open. De windstoten gaan hard en verrassen me. Het zou me niets verbazen als een windvlaag de deur losrukt uit het kozijn, terwijl ik de deurklink in mijn hand heb en als een vliegend tapijt wordt meegevoerd door de wind. Ik heb een levendige fantasie en kan me bezorgd maken om dingen die niet kunnen gebeuren.

Als ik had kunnen bedenken wat er wel zou gebeuren, dan was ik nooit naar buiten gegaan. Dan was misschien de parasol omgevallen en weggerold. Nou en? Het was onzin om te bedenken dat hij zou worden afgevuurd als een raket. Misschien had het gekund als het om een tornado ging. Dan had een prachtige draaikolk van Disney-kwaliteit mij mee kunnen voeren naar het land van Oz. Maar we zijn in Holland. We zijn hier plat en bot. We zijn veel te nuchter om in een man van tin, een tovenaar en een zingende vogelverschrikker te geloven - die overigens verdomd goed kon zingen.

Toen ik bezig was om de nieuwe Audi van mijn buurman te redden, werden er hagelstenen op me afgevuurd alsof ik door een vuurpeloton werd gefusilleerd. Ik gleed uit en kwam ten val. Terwijl ik wilde opkrabbelen spatte de lucht uiteen en haalde me neer met 120 km per uur. Ik werd het mikpunt van alle losse dingen uit de tuin van mijn buren. Ik mag nog van geluk spreken dat mijn parasol was blijven staan, stevig verankert in een voet van massief steen.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Welkom Suzanne op dit forum. Een luchtig (zij het donkergroen) en bij wijlen grappig stukje over het beleven van een storm. Of het aan de opdracht beantwoordt betwijfel ik, maar dat oordeel laat ik door de coach vellen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De opdracht sprak over de vlucht, maar goed, blij dat je zo bekommerd bent om de nieuwe Audi van de buren. Ongetwijfeld in donkerblauw metallic en in breakversie?

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Gi

Dank je wel Gi voor het hartelijke welkom. Ik ben blij om te lezen dat je het af en toe grappig vond en ik begrijp je twijfel. Misschien heb ik me te veel laten leiden door de actualiteit en de ravage in Leersum. Toen ik de beelden zag en later de opdracht las, heb ik mezelf wat ruimte gepermitteerd door in figuurlijke zin te beschrijven hoe ik een speelbal werd van de storm. Het fascineerde me hoe groot de verschillen zijn tussen een windvlaag die je meeneemt en een valwind die juist neerstort. Tof dat je het hebt gelezen en ik realiseer me nu pas dat dat eigenlijk doodeng is :D. 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een volvo? Wat een onzin. Overduidelijk een audi. Dat staat als een paal boven water. Of een parasol in de wind. De eerste alinea sluit op de één of andere manier niet goed aan op het vervolg. Ik begrijp dat je daarmee de realistische dreiging in de rest van het verhaal valideert, maar in mijn onbescheiden optiek heeft je tekst het niet nodig.

Ik vind het wel een mooie invulling van 'the brief' en in de laatste alinea komt de dramatische ironie goed tot zijn recht als je je moet vastklampen aan de parasol terwijl de buurtuin je bekogelt.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Tilma

Hi Tilma, ik ben vet onder de indruk van je feedback. Ik had zelf niet kunnen beschrijven waarom ik die eerste alinea heb, maar het is inderdaad precies om de reden die jij zo mooi verwoord. Het is ook de reden waarom ik ben afgeweken van de opdracht, omdat de verwoestende kracht van de valwind (de realiteit in Leersum)zo haaks stond op romantische windvlaag uit de opdracht. (Terwijl ik dit schrijf besef ik me dat ik al aan het invullen was) Maar door jou vraag ik me inderdaad af of het nodig is. 

Ik heb nog een vraag aan jou. Ik weet niet wat je bedoelt met 'the brief'?

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Suzanne

Je allereerste zin staat als een huis, die is ferm, goed, en hoe een openingszin moet en kan zijn, maar het vreemde is dat die eerste paragraaf niet direct aansluit met de rest van je tekst.

Het verhaal leest gemakkelijk omdat je werkt vanuit de IK-persoon en in tegenwoordige tijd, dat is meer dan geslaagd. Ik ontdekte wel een dt- fout, namelijk in deze zin De lucht is sinds een kwartiertje van hemelsblauw verandert laat me suggereren dat je dat even corrigeert.

Ik heb er geen probleem mee dat  je de opdracht wat anders hebt ingevuld want je voldoet wel aan het geheel: laten voelen wat de wind kan doen, en je valt dat in met je bespiegelingen over wat er kan gebeuren. Ik vind het mooi en getrouw weergegeven, goed gedaan.

Johanna

   

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Johannawrote

@Johannawrote Dank je wel voor je uitgebreide reactie. De feedback op de eerste paragraaf heb ik vaker gehoord. Als ik het weglaat dan voelt het voor mij alsof ik het belangrijkste mis. Maar door de reacties vraag ik me inderdaad af of het wat toevoegt.