Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#354 Mijn EHBO trommeltje

 

Het was geen gewone klap of knal. Het was een dreun, een boem met verhoogd doordringend vermogen. Zo’n bang dat je diep adem haalde, klaar om in actie te komen, waarna je even recht voor je uit staarde om te voelen hoe je voelde en of  alles om je heen er nog hetzelfde uitzag. Ik weet niet meer of de grond trilde, maar dat zal wel het geval geweest zijn.
Thijs, Tjeuke en ik verstarden in ons spel op straat.
Tjeuke keek langs mij heen de straat uit, richting het rangeerterrein van station Geldrop. De echo van de klap was gedoofd. Op de spoordijk golfde, voor het station een dreigend grote, dikke,  vuil-grijze stofwolk, die alweer aan het inzakken was.
Tjeuke stommelde: ‘De voorkant van die trein staat helemaal schuin omhoog op de andere.’
Op onze fietsen scheurden we rechtuit de straat af naar de spoordijk. We waren er zowat als eersten. Die eerste wagon van de trein stond schuin omhoog boven op een diesellocomotief. De stuurstand van de personentrein waar de machinist zit was compleet ingedrukt. De twee coupés daar vlak achter, waar ik zelf ieder weekeinde zat, wanneer ik heen en weer naar mijn moeder reisde, zat het meest ter hoogte van de zittingen in elkaar. Geen geluid drong tot mij door, geen  geroep, gegil of kraken en knarsen van het verwrongen staal en ijzer. Leeg was ik, niet in staat om wat dan ook te voelen of te denken.
Wij, jongetjes van 11, waren daar aan de voorkant van de trein nog bijna alleen. Bij de 2de en verdere wagons dwaalden al wel mensen. Mijn gehoor opende zich en ik hoorde nu gekreun, geklaag, geroep, gehuil. Mensen gingen op een rails zitten, betastten hun benen of hoofd. Anderen gingen liggen. Men hielp elkaar om uit de trein te klimmen.
Pas toén drong het tot mij door dat die mensen allemaal in die trein zaten of stonden toen de klap kwam.

Het weekeinde daarvoor had ik met mijn moeder gekampeerd en voor mezelf, van een Hofnar sigarenblikje, een EHBO trommeltje gemaakt. Op school had ik dat trots laten zien, want er zat serieus spul in, geen kinderspeelgoed. Trots als ik was had ik dat blikje de hele dag op zak gehouden.
Daar, naast de tigste wagon van die trein, tussen de rails van het rangeerterrein, heb ik, uit mijn trommeltje, pleisters geplakt, jodium gedruppeld en verbandjes aangebracht. Het gaf een wezenloos gevoel. Nog steeds trouwens.

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Blueyes, op de valreep nog een verhaal ingestuurd. Het is geen dagboekfragment, althans niet als zodanig geschreven. 

De herinnering heeft een duidelijke impact gehad. Wat een toeval dat het de trein was waarin de jongen het trommeltje had laten liggen.
Ik ben wel nieuwsgierig naar dat elfjarig jongetje dat elk weekend op en neer naar zijn moeder reist. Waarom woont hij bij zijn vader en niet bij zijn moeder? 
Het idee van de jeugdherinnering vind ik wel mooi, maar de tekst mag strakker. Je gebruikt veel herhaling en als je zinnen actiever schrijft, neem je mij als lezer nog meer mee in het verhaal.

EHBO trommel ---> EHBO-trommel of verbandtrommel

een boem met verhoogd doordringend vermogen. ---> wat is een "verhoogd doordringend vermogen"?

Thijs, Tjeuke en ik verstarden in ons spel op straat.
Tjeuke keek langs mij heen de straat uit, richting het rangeerterrein van station Geldrop.
---> twee keer straat noemen hoeft, volgens mij kun je het ook gewoon weglaten. Onnodig herhalen van woorden stokt het verhaal.
Thijs, Tjeuke en ik verstarden in ons spel. Tjeuke keek langs mij heen richting het rangeerterrein van station Geldrop. 

Tjeuke stommelde: ‘De voorkant van die trein staat helemaal schuin omhoog op de andere.
Op onze fietsen scheurden we rechtuit de straat af naar de spoordijk. We waren er zowat als eersten. Die eerste wagon van de trein stond schuin omhoog boven op een diesellocomotief. ---> ook hier herhaling. De zin van Tjeuke kun je weglaten. Je beschrijf daarna wat de jongens zien.

De twee coupés daar vlak achter, waar ik zelf ieder weekeinde zat, wanneer ik heen en weer naar mijn moeder reisde, zat het meest ter hoogte van de zittingen in elkaar.  ---> dit is een lastig te lezen zin en bestaat uit ongeloofwaardige feiten.
De twee coupés daar vlak achter, waar ik zelf ieder weekeinde zat, ---> het is knap als het precies diezelfde coupés zijn en dat je ze als zodanig herkent. Je bedoelt dat het de trein is die jezelf ook altijd op dat tijdstip neemt wanneer je naar je moeder reist. Dat is of heen of weer terug. 
... wanneer ik heen en weer naar mijn moeder reisde ---> dat betekent dat je in dezelfde trein naar je moeder en weer teruggaat. Hoe zie je dat voor je? Blijft de trein wachten tot je klaar bent en ga je er dan weer mee terug?
Je neemt een trein op een bepaald tijdstip. Dat is de trein die op dat traject om die tijd rijdt. 
zat het meest ter hoogte van de zittingen in elkaar.   ---> ... zat tot aan de zittingen in elkaar.

Wij, jongetjes van 11,  ---> elf
Voor het verhaal is het wellicht beter om de info (jongetjes van elf) aan het begin te zetten. Thijs, Tjeuke en ik, jongetjes van elf, ...

Bij de 2de  --- tweede

Mijn gehoor opende zich en ik hoorde nu gekreun, geklaag, geroep, gehuil. ---> Je gehoor kan zich niet openen, je hoort iets. In deze zin kun je het eerste deel weglaten. Ik hoorde gekreun, ... enz.

Trots als ik was had ik dat blikje de hele dag op zak gehouden. ---> achter was hoort een komma. De zin kan ook een stuk krachtiger:
Trots als ik was, hield ik het blikje de hele dag op zak.