Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#354 Het Punt van Onomkeerbaarheid

Uit de dagboeken van dichter Musonius

Band MCCXLIIV
Blz. 117-118

14 juni 2021

08:00
Tastend zoeken mijn vingers naar het vermaledijde mechaniekje dat mij met luid geratel zo genadeloos ontrukte aan de armen van Hypnos.
Nadat mijn hand het snode klokje met een milde tik het zwijgen weet op te leggen, en mijn geest uit de sluimerdood verrijst, dringt de buitenwereld zich aan mij op met vogelzang en welriekende odeurs van lavendel, jasmijn en kamperfoelie, licht aangelengd met het geronk van motoren en de onaangename dampen van het zwarte goud.
Met de knieën van mijn vingers wrijf ik de vaak uit mijn ogen. Allengs vervagen de verwarde herinneringen aan het ongrijpbare rijk der dromen en doemen de contouren op van stoelen en kasten in het schaarse morgenlicht.
Ik sper mijn kaken wijd open en zuig mijn longen vol lucht, mijn stramme ledematen strekken zich en doen mijn hart het bloed sneller door mijn aderen pompen. Puffend en steunend komt mijn lichaam op gang als een bejaarde stoomlocomotief die door een nijvere stoker tot leven wordt gewekt.
Nog even luik ik de ogen en wend mij met een smeekbede tot de Muzen om mij te geleiden bij het bespelen van mijn lier, en mijn geest te slijpen – gelijk een dichter zijn ganzenveer scherpt alvorens zijn verzen toe te vertrouwen aan het maagdelijk papier – opdat de vleugelen van Pegasus mij zullen voeren naar ongekende hoogten en de wereld zich later laven kan aan mijn gezangen en refreinen.
Met een vastberaden handbeweging waarmee men een pleister van de wonde placht te trekken, sla ik de dekens om en stel mijn lichaam bloot aan de kille echo van de nacht.
Langzaam maakt mijn hoofd zich los van donzen peluwen en wervel voor wervel verheft mijn rug zich van de sponde.
Ik herhaal de rituelen uit de vierde alinea en strijk met mijn vingers door mijn haardos, maar zij raken ogenblikkelijk verstrikt in de heksenvlechten en vechten zich moeizaam een weg terug.
Dan draai ik een kwartslag, mijn benen zwieren over de rand en vouwen zich.
Tastend zoeken mijn tenen naar mijn pantoffels, doch bij het beroeren van de koele vloer, voel ik de kou optrekken tot aan mijn lies. Ik huiver.
Dit is het punt.
Het punt van onomkeerbaarheid.
Dit is het moment waarop het triviale verlangen naar koffie sterker is dan de wens terug te kruipen onder de warme wol.
Het ogenblik dat de macht van de nacht voorgoed gebroken is en dat lichaam en geest zich geketend weten aan de sleur van aldag.

08:01
Terwijl de wagen van Helios traag de kimme verlaat,

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De knieën van mijn vingers, briljant 

Mooie dichterlijke tekst, om jaloers op te worden. Je hebt je uitgeleefd in het liederlijk beschrijven van de meest basale handelingen. Prachtig. In deze korte tekst werkt het goed. Ik weet niet of ik er een heel boek van zou kunnen lezen, maar dat is mijn dichterlijke beperking. 

Enig minpuntje: Er gebeurt wel heel veel in 1 minuut (8.00 - 8.01). Dat vind ik niet echt geloofwaardig. Of heb je het getimed?

Met plezier en bewondering gelezen.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik moest er even inkomen, maar toen had je me. Heerlijke overdaad aan woorden. Ik denk -net als Fief- dat ik deze taal niet een heel boek volhoud, maar in deze vorm is het genieten. 

Er staat ergens: 'doen mijn hart het bloed sneller door mijn anderen pompen.' Ik denk door de 'aderen', maar het klinkt wel poëtisch die 'anderen'.

De 'vaak uit de ogen wrijven' kende ik niet. Weer wat geleerd. (En nu weet ik gelijk waarom Klaas Vaak zo heet.)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Musonius. Prachtig. In een woord. Toch weiger ik te geloven dat iemand op deze manier een dagboek vult. (dat  als reactie op jouw feedback. ;-)) Het is duidelijk dat je (ook) een dichter bent en daar ben ik, net als Fief, jaloers op. Ik heb me voorgenomen nog vaker een dichtbundel te gaan lezen. Jij weet duidelijk van de hoed en de rand. Chapeau!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Fief, Hadeke en Carneli, voor jullie feedback.
Ik moet er niet aan denken een roman of novelle in deze taal te moeten lezen, laat staan schrijven.

Fief,
- De knieën van mijn vingers, briljant
PIP-gewrichten (proximale interfalangeale gewricht). Ik moest het opzoeken, maar dat vond ik weinig poëtisch. Het verbaasde mij dat er niet gewoon een goed Nederlands woord voor te vinden is. Ik heb het in elk geval niet kunnen vinden.
- liederlijk beschrijven
Pardon???
- Enig minpuntje: Er gebeurt wel heel veel in 1 minuut (8.00 - 8.01). Dat vind ik niet echt geloofwaardig. Of heb je het getimed?
Ja, inderdaad eerst een paar keer met een stopwatch getimed om te zien waar ik moest eindigen. Feitelijk gebeurt er ook niet veel: wekker afzetten, gapen en uitrekken, even aan de muzen denken, dekens wegslaan en rechtop zitten. Of wellicht gebeurt er wél veel, maar betreft het secondewerk.

Hadeke,
Dank voor je alertheid, ik heb het aangepast.
'Vaak' is het oude woord voor slaap, daar komt inderdaad ook de naam Klaas Vaak vandaan.

Carneli,
Niet geloofwaardig, nee, gezien het feit dat het een aantal dagen zou kosten om op deze manier één dag te beschrijven.
Overigens vond ik jouw dagboeknotitie wel degelijk geloofwaardig.

Ik heb dit stuk juist geschreven om genadeloos de draak te steken met het bombastisch gekwezel van zich dichter wanende lieden. Denk aan Tollens. In mijn bundel 'Er was eens niet.' paste ik dit ook toe bij het dichtvallen van een deur (Op de adem van Aeolus, onder geweeklaag van hoogbejaarde scharnieren, beweegt zich - eerst aarzelend, maar allengs met groeiend zelfvertrouwen - het zware houtwerk, dat [...]) en de stoelgang (De vergane glorie van gewezen spijzen baant zich langzaam een weg naar buiten door de donkere krochten van de inwendige mens en zijgt neder op het porseleinen plateautje van verlegenheid.[...]). Zo kun alles wel mooi maken. Gebakken lucht.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

liederlijk beschrijven
Pardon???

Dit bedoelde ik positief. Ik wist zo snel geen ander woord. Het blijkt een hele andere betekenus te hebben dan ik dacht, sorry. Ik bedoelde eigenlijk meer poëtisch, dichterlijk, literair.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Briljante pastiche! En toen ik dat 08:01 las, moest ik echt heel hard lachen: hoe je met gezwollen taalgebruik een minuut kan oppompen tot een episode van bijkans epische proporties ;-)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Musonius

@ Musonius, dank voor je duidelijke uitleg. Als je op deze manier de draak steekt met bombastisch taalgebruik dan kan dat, wat mij betreft, niet vaak genoeg gebeuren. Het brengt mij in een toestand vol betovering. 

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zo stel ik me nu Oscar Wilde voor - al heb ik nooit iets van hem gelezen ... Een hele minuut vol dichterlijke gedachten. Maar ook niet méér dan een minuut. Een hele dag zou niet toereikend zijn. Je zou aan eten niet meer toekomen :-).

Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Aurora, Tony en Annetteke.

Annetteke,
Oscar Wilde stelde zich echt niet zo aan. Van harte aanbevolen. Begin  maar met zijn  verhalen. Wie weet ken je hem al van verprentenboekte verhalen als De gelukkige prins en De zelfzuchtige reus. En dan zijn enige roman The picture of Dorian Gray.