Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#354 --- De zin


De dag was nog nacht, of al donker. Althans in mijn hoofd. Door die trillende oogleden met zacht krullende wimpers. Weinig zien en tegelijk zoveel.

Gluren. 
Binnenstebuiten. 

Mijn vingers reiken de verte in, naar een horizon met glooiende heuvels die van scherp naar wazig gaan. De zon is een zwarte schijf, of ontbrak ook daar het licht. Een afstand onmogelijk in te schatten.

Ik 
ruik 
niets.

Maar er zijn wellicht wel geuren. Misschien missen ze herinneringen. Dat is toch wat ze zeggen, of was het alweer andersom. 

Ik denk aan toen. Niet zo heel lang geleden. Al blijft tijd een abstractie, een rekbaar iets. Gemeten door de mens zonder meetlat of horloge. Toepasbaar op een mensenleven als was het een eindig iets. Het stof glipt door mijn handen. Kleine korrels ontroerd beroerd.

Ik zie 
klokken 
smelten. 

Voel ik de angst voor later. Of juist het gemis van vroeger. De onbezorgdheid die we schijnbaar hadden. De tijdelijke illusie. Toch voor een kort moment. Al leek die toen veel langer. Wanneer werd lang dan korter. Zijn we daar zelf schuldig aan of ligt het aan de ander.

Een flits, daar aan de einder. Licht. Of is het licht gewoon minder zwaar. Mijn ogen dicht. Spanning of spannend. Een oranje gloed wordt langzaam warmer. Het koudste punt voorbij. Ik ontwaak, althans niet uit een slaap. Jaren nadien.

De binnenkant van mijn hoofd
laat los.

Alles valt te lijmen. De lucht beeft, trilt opgewonden. Het pad is lang maar ik tel de keien. Zacht en rond. Onderweg is ook een bestemming. Ergens tussendoor een ander tussenin. Waar gaan ze heen.

Geen gaan.

Hoor je als je vergeet te luisteren. Zo weinigen staan erbij stil. Achteruitgaan of teruggaan. Even op pauze. Ontvreemd van het moment. We hoeven niet steeds vooruit. We hoeven niet meer, of altijd. Kiezen is geenszins verliezen. Soms moet je luisteren naar de ruis om de stilte te ontwaren. Geruisloos lozen kan ook oorverdovend luid. Maak je wel geluid als er niemand is om te horen.

De wind kraakt.

Of zijn het de vingers van de bomen, grijpend naar het ijle. Hoeven in het zand onder ellenlange benen. De mist klaart op. De vochtigheid hangt aan hun neuzen. Ze snuiven misnoegd. Onwetend. De deugd der zotten dezer aarde. Een veilige haven of een schrale troost. Aan meer heb je vaak minder. Wie zoekt nog de essentie. Of is de zoektocht precies net dat. Wie zoekt lijkt niet te vinden of is zijn alleen maar dat.

Ben 
je
er
nog.

Of heeft de tijd en ongeduld je te pakken. De ruimtes veel te groot. De abstractie moeilijk in te vullen. De verwarring totaal. Een eclips. Het gaat niet om de woorden maar de stiltes tussenin. Vind jij een rust die ons niet eigen is. Of verlies je zonder iets.

Dag
boek 
van 
iedereen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

V.key, fenomenaal, deze tekst hoort thuis op een podium, een 'text on stage'. In het vijftiende tekstblokje zou ik 'De deugd der zotten VAN deze aarde schrijven of DEZER aarde.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi V.key, ik vind het echt heel mooi geschreven. Helaas ben ik a-poëtisch en de diepere betekenis ontgaat mij. Dat wil niet zeggen dat ik de tekst niet mooi vind. Ik ben heel jaloers op jouw zinnen, dus toch graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

V-Key, fijn stukje schrijfwerk - boordevol associaties, met een plezierig ritme. Mooie zinnen, die de weg wijzen naar intrigerende beelden. Maar niet echt een dag vol belevenisssen, wat?;)

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Lijkt me een tekst geschikt voor een poetryslam.

Puur persoonlijk heb ik daar niet zo veel affiniteit mee, maar het is wel met veel gevoel voor taal en ritme geschreven.

Mooi stukje.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt iedereen! Mocht ik een dagboek bijhouden, zou dat gaan over mijn dromen/mijmeringen/bedenkingen/de (on) zin van het leven en alles wat in mijn hoofd zit. Niet over wat ik die dag op mijn boterham at.😉

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@V.Key Prachtige tekst! Zo mooi! 

Toepasbaar op een mensenleven als was het een eindig iets.  Als moet al zijn?

Het begin vind ik sterker dan het einde, maar het geheel is super!

 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

V.key, ik vind de tekst mooi. Het is risicovol door bijna alles wat concreet is er uit te halen, maar het werkt heel goed. Alles wat 'echt' zou kunnen zijn, ontleen je aan Dali en daarmee voed je het surrealistische. Dit zorgt ervoor dat het 'boek' in de finale het object van de tekst is en een boek is per definitie een tekstuele, incomplete benadering van de werkelijkheid, wat je thema weer in de hand werkt. Versterkt nog door het elckerlyc-motief dat je er nog quasi-nonchalant aan linkt.

Ik ben ongelukkig met de clichématige boom in het bos die geen geluid maakt als er niemand is om hem te horen. Haal die laatste regel eruit en die strofe is krachtiger. Als ik echt heel streng ben, mag 'we hoeven niet steeds vooruit' er ook uit.

Tenslotte: het verwerpen van het vraagteken is meesterlijk. Dat werkt het effect van de tekst goed in de hand. Complimenten.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Origineel, goed gedaan en graag gelezen! Dag boek!

Eens met Tilma over het mogelijke schrappen van "we hoeven niet steeds vooruit", de laatste zin past voor mijn gevoel wel.