#354 - Mokerlamdood

Het begin lijkt te wrikken met het einde, maar ik vind het wel een mooie tekst. Rauw ontwijken van emotionele betrokkenheid. Wel intens zielig voor die vrouw die geen contact meer met je krijgt. Waarom staat zij, doodziek, vlees te braden terwijl jij zielloos staat te tanken? Het kon zomaar heel goed zijn om een verhaal te schrijven waarin de hoofdpersoon zich gedraagt alsof zijn terminale vrouw al dood is, maar doordat ze hier nu echt als een spook door de tekst heengaat, komt het niet helemaal los.

Verdomme, Tony, als ik dan al eens in Brugge ben is dat Beertje altijd gesloten.

Mooi verhaal, leest als een dagboek met losse gedachten en gevoelens. Het enige waar ik bezorgd over ben, naast de gezondheid van je vrouw, is het formaat van je lever.

Hoi Tony, ik vind het lastig te omschrijven wat ik van je verhaal vind. Aan de ene kant intrigeert het verhaal me, aan de andere kant vind ik het lastig de gedachtegang van de hp te volgen. 

Je zegt het zelf al, een lange zin. Hij leest niet makkelijk.

“een dagboek bijhouden brengt de geest tot rust”, ’een dagboek bijhouden geeft inzicht en perspectief’ , ’een dagboek bijhouden zorgt voor minder stress en een betere nachtrust’. --> waarom het een tussen dubbele en het ander tussen enkele ah-tekens?

@Tilma: ik paste twee kleine woordjes aan om het hopelijk iets duidelijker te maken. Het was de bedoeling vaag te duiden dat hp zijn vrouw er niet meer is, hij dat niet kan aanvaarden en haar toch in de dingen terugvindt (zoals de tuindeur die dichtslaat) en dat ze nog kaal is.

@Gi: drie keer kloppen op de deur in de gang. 

@MCH: dank! en dank voor de bezorgdheid.

@Fief: die lange zin, tja, tis een dagboek van een neuroot natuurlijk. Dat van die ah-tekens was een foutje. Gecorrigeerd. Dank!

Ik vind het een van je beste teksten hier al. Omdat je een andere kant toont. Het echter lijkt, voor mij. Ik vind een aantal heel mooie omschrijvingen terug. Ik had niet door dat de vrouw er niet meer was maar bij een halve herlees maakt het dat alleen nog sterker. Dat en twee persoonlijke favorieten die in je tekst geslopen zijn. Iets enrobed en met citroenen. Groetjes, V.

Dank Vkey, "een van je beste," impliceert meerdere beste ;) Wat je bedoelt met "Het echter lijkt, voor mij." weet ik niet, maar duwt me in gedachten.

Wat het niet doorhebben betreft, misschien moet ik het duidelijker maken.

Ook moest ik 'enrobed' opzoeken (zonder resultaat). Dat van de citroenen begrijp ik dan weer wel.

Dank!

Check google images voor enrobed ;-)

Dag Tonycoppo,

Prachtige geschreven, maar soms wel moeilijk te lezen! Daarom moest ik ook lachen om 'Toch wakker en een lange zin.'. Het verrassende is dat de HP meer moeite lijkt te hebben met de ziekte van zijn vrouw dan zijzelf (en dat maakt het naar mijn idee een echt dagboekfragment). Emoties en gevoelens rauw op papier. Mooi gedaan!

Ik vind dit een tragisch verhaal.

Uit de commentaren begrijp ik dat de vrouw is overleden. Dat werd mij niet duidelijk uit de tekst.

Verleden en tegenwoordige tijd worden door elkaar gebruikt, dat maakt het lastig lezen.

Toch heb ik het graag gelezen want bij het lezen voelde ik de gevoelens van verlatenheid van de hp en vond het treurig, maar dat schreef ik al.

Ik vind het erg mooi en realistisch geschreven. Goede beschrijvingen waardoor ik het voor me zag en het invoelbaar werd. 

Tony, aangrijpend geschreven, al blijft een beetje in het vage of je een aanstaande dood aan het verzuipen bent of je lam zuipt om een geweeste dood te vergeten. Maakt ook niet zo heel veel uit, de gevoelens en gedachten komen onontkoombaar binnen.
P.S. Jaloers zoals jij schilfers van je rug kunt krabben. Ik kan er nooit bij als het jeukt;)

Rauw verdriet hier Tony, mooi beschreven, in voelbaar beeldende taal, en een hele eigen insteek. Fijne onheilspellende zin als binnenkomer en ik voel de wanhoop van je hp. En in deze zin zie ik je naakt door de tuin dolende hp voor me 'De namiddagzon brandde op mijn rug die schilfers regende als ik krabde.'  Het heeft iets zinderends, dit verhaal, ik heb het graag gelezen! 

De alinea waarin je beschrijft dat het een dagboek is, mag wat minder 'uitleggerig,' meer in stijl bij de rest van het verhaal. Dat de vrouw al is overleden, lees ik in de reacties onder je verhaal. Dat lees ik zelf niet, en bij herlezing met moeite. Misschien kun je haar koppelen aan de hallucinaties waarover je vertelt? 

Suggestie; deze zin zou ik inkorten. 'Traag haalde ik me voor de geest waarom een diepzwart gevoel mijn buik vulde, opzoog en zoals een gepensioneerde met een onkruidkrabber  zijn voortuin wiedt, zorgvuldig de binnenkant kapot schraapte: Gezopen.' Want het beeld is sterk, dat diepzwarte gevoel, dat zuigt en krabt en vult. Maar die gepensioneerde haalt me uit het verhaal, ik zit plotseling in de voortuin van een bejaarde. Misschien kun je hier volstaan met; - 'en als een onkruidkrabber zorgvuldig de binnenkant kapot schraapte. Maar dat is ook kwestie van smaak. 
 

@Vkey: betrapt, ik ken niks van Oreo's

@Sasja157: dankje

@juliasybilla: ik had het wat duidelijker kunnen maken.. dank

@_Lagertha_: dankjewel

@Bobcom: Niet jaloers zijn, het schilferen doet zoveel pijn voor hp dat het even oplucht. In die zin misschien wel jaloers zijn dus. 

@LizettevanGeene: dank voor de mooie woorden en de uitgebreide feedback. Ik nam je suggesties ter hand en heb de dagboek alinea aangepast alsook jouw suggestie voor het vermijden van de bejaarde.

Dank!