#354 Avatar
Elke keer als ik mijn online dagboek open kijk je me aan. Of kijk ik jou aan? Ben je een spiegel of ben jij de werkelijkheid en ik de afspiegeling daarvan? Ik besluit dat ik het ben die de voorvallen van de dag beschrijft en begin:
8.10 uur. Hondje even uitgelaten – net buiten het hek. Terwijl hondje staat te snuffelen en te plassen, zie ik een worm met langzame kronkelbewegingen over de weg kruipen. Hij is al een halve meter gevorderd, nog tweeeneneenhalve meter te gaan naar de overkant. Erg opschieten doet het niet.
8.30 uur. Ekster vliegt wat rond, op zoek naar dingen van zijn gading. Ziet beweging op wegdek, landt, hipt op worm af en begint nieuwsgierig te pikken. Worm wordt gepik gewaar en begint heftiger te kronkelen. Ekster merkt dat zijn pikken effect heeft en hakt er steviger op los.
8.32 uur. Poes van de buren – eigenlijk meer van de buurt, want hij is vaker buitengaats dan binnenstuins bij de buren– slentert door het hoge gras in de berm, en ziet vanuit een ooghoek ekster bezig. Maakt zich laag in het gras, sluipt zo voorzichtig en ongemerkt mogelijk dichterbij, terwijl ekster steeds obsessiever op worm inhakt. Uiteindelijk sprong, en ekster is te laat. Met gebroken vleugel probeert hij weg te hoppen, maar poes slaat weer toe, en weer en weer. Ekster strompelt over het asfalt, poes blijft met zijn prooi spelen. Loslaten, grijpen, loslaten, grijpen... Hoe zal dit aflopen?
8.35 uur. Gianni heeft haast – moet om 8.30 op zijn werk in de timmerfabriek zijn,. Maar goed, het is nog maar een krappe kilometer, dus de schade valt mee. In strak tempo legt hij het laatste stukje naar zijn werk af, en kijkt intussen op zijn telefoon of de timmerfabriek al een berichtje heeft verstuurd over zijn niet-verschijnen. Merkt niet dat zijn auto iets raakt.
8.50 uur. Behoorlijk aangepikte worm heeft de overkant van de weg bereikt. De blinde kop boort zich in de zachte grond van de berm, zonder de twee bewegingloze contouren te zien die een stukje verderop in het gras liggen.
Terwijl ik overlees wat er staat denk ik: “Dit kan ik niet maken. Ik heb twee levens op mijn geweten, ik heb Gianni een dubbele moord laten begaan, ik heb de buren hun poes afgepakt en een eksterbroedsel laten verhongeren. Alleen omdat ik mijn hondje even uitliet, een worm zag en mijn gedachten de vrije loop liet. Zal ik het uitwissen?”
Mijn hand zweeft al boven de del-knop als ik me realiseer dat het ook anders kan. Ik kan besluiten dat wat ik vertel niet langer de werkelijkheid is en ik niet langer de spiegel ben. Als ik straks moet schrijven hoe mijn hondje, oud en zwak als hij is, de grote reis aanvaardt waar ik zo bang voor ben, gaat hij niet in werkelijkheid op reis. Hij blijft zijn virtuele bestaan leiden, en mij virtueel gezelschap houden.
Hier moet ik over nadenken. Als ik mijn hondje wil laten doorleven, als ik alle nare dingen ongebeurd wil laten zijn, dan moet het dagboek gewist. Ik zal niet meer schrijven over boze gedachten, verdrietige gebeurtenissen, verkeerde daden. Ik sla de spiegel stuk – in gedachten dan, ik zit niet te wachten op zeven jaar ongeluk. Ik open een nieuw boek waarin plaats is voor alle dingen die ik niet in mijn werkelijkheid wil hebben. Ik zet er "DAG, BOEK” op en op de eerste bladzij komt te staan: “Lees maar, er staat niet wat er staat”.
Maar wacht even. Als ik dat neerzet dan kan ik mijn dagboek toch gewoon houden?
Geweldig, Bob, hoe je met…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Geweldig, Bob, hoe je met vaart eenvoudige observaties neerpent. In de trant waarin je schrijft, zou je een aantal zinnen nog wat actiever mogen schrijven. Zoals de zinnen hieronder. Verder met plezier je dagboekfragment gelezen. Het einde vind ik goed gekozen.
Hondje even uitgelaten ---> je bent nog bezig met uitlaten als je observeert. Volgens mij moet hier dan staan: Hondje even uitlaten.
Terwijl hondje staat te snuffelen en te plassen, ---> terwijl hondje snuffelt en plast (of zijn behoeftes doet), ...
Worm wordt gepik gewaar en begint heftiger te kronkelen. ---> Worm voelt het gepik en ...
Mijn hand zweeft al boven de del-knop zweeft als ik me realiseer ---> een zweeft te veel.
Hallo Fief, dank voor je…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hallo Fief, dank voor je reactie. De gekozen vormen hebben niet zozeer met actief of passief te maken als wel met perspectief. "Uitgelaten": ik schrijf niet terwijl maar nadat, en observeer mezelf achteraf. Idem voor "staat te plassen" etc. in "hondje plast" staat het hondje centraal, in "staat te plassen" de beschouwer. Geldt ook voor de worm: "wordt het gepik gewaar" is meer vanuit de waarnemer gezien, "voelt het het gepik" zet de worm centraal.
Zo voel ik het althans.
Eén zweefje weggehaald, bedankt voor je oplettendheid.
Vlotte en aangename tekst…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Vlotte en aangename tekst. Mooie slotzin ook.
Meelezen met het hp voelt wat ongemakkelijk, verontrustend – bijna schizofreen zelfs, maar op een intrigerende manier.
Graag gelezen!
Mooi hoe de opvolging…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Mooi hoe de opvolging neergezet wordt en we meegenomen worden in het hoofd van de schrijver. En dan een zin op een eerste bladzijde die aan een dichter doet denken die een reisgenoot zocht. Zo komen we van Avatar naar Awater. (En misschien niet je bedoeling, toch mooi.)
Hallo Hadeke, herkenning is…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hallo Hadeke, herkenning is altijd leuk En voor wie niet herkent ratelt de schrijfmachine gekkenpraat.
Ha Bob, mooie tekst! Ik…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ha Bob, mooie tekst! Ik herinnerde me hierdoor ineens de tijd dat ik op het voortgezet onderwijs een tijdje een dagboek bij moest houden en het zat voornamelijk vol met gedachten over wat er gebeurd zou zijn als ik ergens op gereageerd zou hebben of iets (anders) gedaan had. Misschien niet zo verstandig van mij om dat hier te vertellen, gezien de reactie van Tudor :-)
Ik begrijp alleen je eerste alinea niet, ondanks dat ik het verschillende keren gelezen heb.
Dank je, Musonius. In het…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Dank je, Musonius. In het begin heb ik het tegen mijn avatar, die mij in mijn dagboek vertegenwoordigt. Is zichtbaar boven de titel - vond ik wel geinig, vooral omdat het echt mijn oude hondje is. Ik stel hem eigenlijk de bekende Taoistische vlindervraag: ben jij een dagboek waarin ik de werkelijkheid schrijf, of ben jij de werkelijkheid en ik niets meer dan een dagboek waarin de werkelijkheid wordt opgeschreven?
Ter geruststelling voor jou en Tudor een puntdicht over de schizofreen:
Het liefst is mij zo'n tweegesprek
als ik en ik vaak voeren,
daar ik direct die grote bek
zo mieters weet te snoeren.
Intrigerende tekst Bobcom…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Intrigerende tekst Bobcom. Je eerste zinnen trekken me zo de tekst in, en het verhaal over de keten van leven en dood die erop volgt - als een soort fabel - vind ik mooi bedacht. Toen Giovanni in beeld kwam, werd ik even afgeleid. Hoe ging je van dagboekverteller naar alleswetende verteller, in het hoofd van Giovanni? Maar daar gaf je al snel een draai aan. En wat een prachtige Taoistische vlindervraag, zoals ik lees in je reacties.
Ik vind het een mooi en ook weemoedig, filosofisch dagboekfragment. Maar vond het tegelijkertijd jammer dat het 'verhaaltje' in je tekst stopte. Daar zou je misschien meer mee kunnen doen?
Je kunt je zinnen wat 'puntiger' en sterker maken, door ze actief te schrijven, maar ook door kritisch te kijken naar de woorden die je gebruikt. Zeggen ze wat je bedoelt? Bijvoorbeeld in de laatste alinea; 'Ik open een nieuw boek waarin plaats is voor alle dingen die ik niet in mijn werkelijkheid wil hebben.' 'Dingen' vind ik persoonlijk nietszeggend, en haalt de kracht uit je zin.
Hey Bob, wat Lizette zei…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hey Bob, wat Lizette zei. Edoch genoten.
Dat zijn toch meer levens? Of lees ik het verkeerd? Vind de volgorde passend.