Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#353 De ongewenste ontmoeting

 

Mijn dochter typt op haar telefoon als de ober twee glazen ijsthee op de tafel zet. Ze negeert de ober. Ik kijk de ober aan en bedank hem.

  ‘Kan je geïnteresseerd doen of fatsoenlijk als iemand wat zegt? Ik ben die telefoon zat. Jij wilde een terrasje doen. Nu kijk ik tegen iemand aan die geen woord tegen me zegt!

  ‘Mam, zeur niet zo. Even dit berichtje afmaken.’ Maud trekt haar wenkbrauwen op en gaat verder op haar telefoon.

  Ik doe mijn ogen dicht en richt mijn gezicht naar de zon. De zonnestralen verwarmen mijn gezicht en ik probeer me te ontspannen. Relax, zegt mijn innerlijk stem tegen me.

Dan voel ik getik op mijn schouder. Ik open mijn ogen en kijk recht in een gezicht, die ik hoopte nooit meer te zien.

 ‘Eline?’

  Ik staar het gezicht aan. Woorden vormen tot een zin lukt niet. Mijn keel voelt als een drooggevallen rivier en de angst vouwt zich om mijn hart. Mijn blik gaat naar Maud. Ze kijkt ook verward naar de man die naast mij staat. Een stilte volgt.

  Maud is de eerste die weer wat zegt: ‘Mam, ken je hem?’

  Na vijftien jaar wil ik geen woord meer vuil maken aan deze man, maar Maud zit erbij.

  ‘En of jouw moeder mij kent!’ enthousiast kijkt hij naar Maud.

  Maud pakt mijn hand vast en buigt zich naar me toe. ‘Mam, zeg wat!’

  ‘Ik leerde je moeder zestien jaar geleden kennen in Groningen. Ik was zo verliefd. Wij hebben zoveel beleefd.’

  ‘Op wie was je niet verliefd.’ Ik schrik van mijn woorden. Maud kijkt me verbaasd aan en laat mijn hand los. Aan haar ogen zie ik dat zij de link legt. De blonde haren. De oogopslag. Vijftien jaar geleden.

 ‘Nog steeds niet vergeten en vergeven merk ik al. Jammer Eline. Toch leuk om je weer eens te zien.’

  ‘Dat is niet wederzijds!’ snauw ik hem na.

Hij glimlacht en loopt weg. Maud zit me met fonkelende ogen aan te staren. Haar telefoon is verdwenen. Ze zit recht op en leunt over de tafel.

  ‘Je hebt mijn aandacht, Mam. Wie was dat?’

 

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sasja, helaas waren een paar forumleden je al voor met dit idee. Ik moet je heel eerlijk zeggen dat het verhaal me niet echt pakt, misschien omdat het zo voorspelbaar is. Er komt een snel einde aan het gesprek met de man. Wat vergeven en vergeten? Als hij weet dat Maud zijn dochter is, vind ik weglopen met een glimlach wel vreemd.

De volgende zinnen zou je ook actiever kunnen schrijven:

  • Mijn dochter zit druk op haar telefoon te typen, ---> typt druk op haar telefoon.
  • Nu zit ik tegen iemand aan te kijken die nog geen woord tegen me heeft gezegd! ---> nu kijk ik tegen iemand aan die geen woord tegen me zegt.
  • Maud zit me met fonkelende ogen aan te kijken. ---> kijkt me met fonkelende ogen aan.
  • Aan haar ogen zie ik dat ze de link heeft gelegd. ---> ... dat ze de link legt.

Relaxt zegt mijn innerlijk stem tegen me. --->  relax, zegt mij ...

Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen. Recht in een gezicht, dat ik hoopte nooit meer te zien.  ---> " en kijk om me heen" leest raar als je recht in een gezicht kijkt.
Ik doe mijn ogen open en kijk echt in een gezicht dat ik hoopte nooit meer te zien.

 

Na 15 jaar , 16 geleden ---> getallen voluit schrijven

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, Sasja,
Wat Fief zegt, het is lastig onbevangen dit verhaal te lezen nadat anderen dit idee ook al hadden uitgewerkt, al zou dat wel moeten. Tenslotte kunnen meerdere mensen op hetzelfde idee komen, maar de een schrijft sneller dan de ander.
De puberdochter heb je prachtig beschreven, heel geloofwaardig. Je hebt ook een schitterend slot geschreven dat het verhaal rond maakt. Je had ook kunnen schrijven 'Je hebt mijn aandacht, mam', een term die de dochter zelf eerder bezigt.
Wel zou ik graag meer lezen over de spanning die de komst van de man bij Eline oproept.

Als hij weet dat Maud zijn dochter is, vind ik weglopen met een glimlach wel vreemd.

Wat Fief zegt klopt, maar uit het verhaal blijkt nergens dat hij in de jongedame zijn dochter herkent, dus dat lijkt mij hier niet relevant.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik neem aan dat het "in Groningen ontmoeten" tijdens de studie is geweest, en iedereen die in Groningen heeft gestudeerd heeft mij sympathie :). Dat je dit onderwerp hebt gekozen is prima, zoals Musonius zegt, de een plaatst sneller een tekst dan de andere. Ik zie ze zitten aan het tafeltje. 
Relax is volgens mij zonder 't' bedoeld.

Een tip: probeer minder overbodige woorden te gebruiken, het haalt de vaart uit het verhaal. Een paar voorbeelden: 
- 'Ik was zo verliefd op deze knappe vrouw . Wij hebben samen zoveel beleefd.’
- ‘Ja, op wie was je niet verliefd.’ Ik schrik van mijn eigen woorden. 
- Kan je ook een beetje geïnteresseerd doen of in ieder geval fatsoenlijk als iemand wat tegen je zegt? Ik ben die telefoon zo zat. Jij wilde een terrasje doen toch?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief Bedankt voor je feedback! Eerlijk en fijn om te lezen. Ik bekijk meestal eerst de opdracht en kijk niet naar wat anderen schrijven. Hoewel ik dit keer wel heb gedacht dat ik vast niet de enige ben met deze spinsels. De volgende keer zal ik proberen origineler te zijn! ;-)

@Musonius Bedankt voor je compliment. Ik laat mijn geschreven stuk bijna altijd even een paar dagen liggen. 

@MCH Er gaat niets boven Groningen toch? Zelfs als Fries durf ik dat te zeggen. Ik heb er gewoond en gestudeerd. Heerlijke stad. Bedankt voor je feedback! Ik ga het vandaag of morgen aanpassen!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy Sasja, goed verhaal. Wat soms helpt is het hardop voorlezen en kijken of de dialoog natuurlijk overkomt. En dan, je in de derde persoon ernaast zetten en zien of je het een boeiend gesprek vindt. 

Nogmaals, goed verhaal, maar je dialoog kan scherper vind ik. Ach wat bazel ik, ik ben geen coach - dus je kan dit volledig naast jou leggen en denken: "wat een lul" en dat is terecht.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi TonyCoppo, 

Bedankt voor je compliment en tips! Ik kan dat gebazel wel waarderen! :-) Dus ga vooral door als je wat van mij leest!

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sasja, dank je wel voor je verhaal. Het leest vlot. Het is inderdaad wat voorspelbaar, maar het is goed geschreven. Ik heb het graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Hallo Sasja, heb genoten van de fijne stijl van je verhaal. Gisteren is AL Snijders overleden. De koning van het zeer korte verhaal. Hij schreef vaak plotloos. Zonder drama. Misschien hem een keer als voorbeeld nemen bij een van de opdrachten?

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Trek je niets aan van de kritiek, Sasja157: hun eigen verhalen lijken allemaal op elkaar, dat zien ze niet eens. Behalve TonyCoppo, maar dat is een lul. Zijn woorden, niet de mijne.

De laatste zin zet jouw verhaal af van alle gelijke invullingen, omdat het zoveel zegt over de relatie tussen moeder en dochter. 'Je hebt mijn aandacht' en dat terwijl Eline (Ze had geen naam moeten hebben. Foei Sasha157!) niets heeft gedaan, maar haar alleen maar (weer) iets is overkomen. 

Tenslotte, want er is altijd een tenslotte, -en ik weet niet of één van die zeikerdjes het al gezegd heeft- ik mis de zintuiglijke beleving in je verhaal. Waar is de couleur locale? Waar is het geklink van glazen? Waar is de irritante allesverpestende geur van munt thee op dit terras?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Tilma

@Tilma Bedankt voor het lezen en je feedback. Dat zintuiglijk had zeker beter gekund. Als ik schrijf zit ik snel op het maximaal aantal woorden en dan zijn dit de zinnen die ik het eerst uit de tekst haal. Ik ga er aan werken!