Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#353 Gemiste kans? (herschrijf)

‘Chantal?’
Een zakelijk geklede vrouw met een vlot, kortgeknipt kapsel legt haar tas op een van de stoelen en schuift bij me aan tafel. ‘Ik liep voorbij en zag je toevallig zitten.’
Het duurt blijkbaar te lang voor ik reageer.
‘Herken je me niet meer?’
‘Ja, tuurlijk, Monique. Sorry, ik ben nog helemaal overdonderd jou weer te zien.’
‘Het is ook een tijd geleden. Wanneer zagen we elkaar voor het laatst?’
Ze doet alsof ze diep in haar geheugen moet graven. Het examenfeest van het VWO; ze weet het heel goed, net als ik.

‘Wat doe jij hier?’
‘Ik ben voor zaken in Nederland, daarna vlieg ik terug naar Londen.’
Mijn wenkbrauwen schieten omhoog. ‘Ik dacht dat Parijs meer jouw stad was?’
‘Ik probeer mijn baas nog steeds te overtuigen dat hij daar een vestiging moet openen.’ Ze rolt met haar ogen.
‘En jij? Zit je hier alleen of wacht je op iemand?’
‘Jochem, mijn man, hij belde net dat hij later komt.’

Monique kijkt op haar horloge. ‘Wat denk je? Wijntje voor hij komt?’
‘Ach, waarom niet. Lekker.’
Synchroon bewegen onze handen naar de wijnkaart en onze vingers raken elkaar. Elektriciteit knettert, herinneringen aan voorzichtige ontdekkingstochten op het gebied van een verboden liefde worden onuitgesproken uitgewisseld. We kijken elkaar aan.

‘Weet je nog, die keer in de gymzaal?’ zegt ze zacht.
Als de dag van gisteren. Haar strelingen veroorzaakten een ongeëvenaard verlangen; jongens waren niet meer interessant.
‘Ik denk er nog vaak aan terug.’ Ik voel een knoop in mijn maag. Het is Jochem nooit gelukt datzelfde verlangen in mij op te wekken.
‘Waarom …?’ De vraag blijft tussen ons hangen. Waarom durfde ik niet voor onze liefde uit te komen? Lafheid, angst, onzekerheid. Het gevoel zou wel slijten als ik het negeerde, dacht ik.
Na de diploma-uitreiking nam het leven de regie in handen. Ik ging studeren in Groningen, zij in Maastricht. Ik ontmoette Jochem en werd een expert in ontkennen.

‘Dames, wat mag het zijn voor jullie?’
Geschrokken trek ik mijn hand terug. ‘Doe maar … een cappuccino.’ Ik durf haar niet aan te kijken.
‘Voor mij hetzelfde.’
De ober vertrekt en een veilig gesprek over koetjes en kalfjes volgt. Getrouwd, fulltimebaan, druk. Londen is ook leuk. Nee, geen tijd voor kinderen. Ja, het klokje tikt door.

We nemen afscheid met een veilige kus op beide wangen. Ik kijk haar na, mijn lippen branden.

                                                 ===================

 

Vorige versie.

‘Chantal?’
Ik draai me in de richting van de stem die ik vaag herken. Een zakelijk geklede vrouw met een vlot, kortgeknipt kapsel legt haar tas op een van de stoelen en schuift bij me aan tafel. ‘Ik liep voorbij en zag je toevallig zitten.’
Het duurt blijkbaar te lang voor ik reageer.
‘Herken je me niet meer?’
‘Ja, tuurlijk, Monique. Sorry, ik ben nog helemaal overdonderd jou weer te zien.’
‘Het is ook een tijd geleden. Wanneer zagen we elkaar voor het laatst?’
Ze doet alsof ze diep in haar geheugen moet graven. Het examenfeest van het VWO; als de dag van gisteren voor mij.

‘Wat doe jij hier’
‘Ik ben voor zaken in Nederland, daarna vlieg ik terug naar Londen.’
Mijn wenkbrauwen schieten omhoog. ‘Ik dacht dat Parijs meer jouw stad was?’
‘Ik probeer mijn baas nog steeds te overtuigen dat hij daar een vestiging moet openen.’ Ze rolt met haar ogen.
‘En jij? Zit je hier alleen of wacht je op iemand?’
‘Mijn man, maar hij belde net dat hij later komt.’

Monique kijkt op haar horloge. ‘Wat denk je? Wijntje voor hij komt?’
‘Ach, waarom niet. Lekker.’
Synchroon bewegen onze handen naar de wijnkaart en onze vingers raken elkaar. Elektriciteit knettert, herinneringen aan voorzichtige ontdekkingstochten op het gebied van verboden liefde worden onuitgesproken uitgewisseld. We kijken elkaar aan.

‘Weet je nog, die keer in de gymzaal?’ zegt ze zacht.
En of ik dat weet. Haar strelingen hadden een verlangen losgemaakt dat ik nog niet eerder had ervaren. Jongens waren opeens niet zo interessant meer. Het was het begin geweest van een bijzonder examenjaar.
Na de diploma-uitreiking nam het leven de regie in handen. Ik ging studeren in Groningen, zij in Maastricht. Het contact verwaterde, gevoelens schoven naar de achtergrond en ik leerde Jochem kennen.

‘Dames, wat mag het zijn voor jullie?’
De stem van de ober brengt me in één ruk terug naar het heden. Ik pak mijn telefoon om zogenaamd gemiste berichten te checken.
‘Doe mij maar een cappuccino.’
‘Voor mij hetzelfde.’
‘Wat doe jij tegenwoordig?’ vraagt ze als de ober is vertrokken.
Een gesprek over koetjes en kalfjes volgt, het gevoel van vroeger vermijdend. Getrouwd, fulltimebaan, druk. Londen is ook leuk. Nee, geen tijd voor kinderen. Ja, het klokje tikt door.

We nemen afscheid met een veilige kus op beide wangen. Ik laat haar gaan. Ach, misschien is het beter zo.

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Ik heb met plezier je verhaal gelezen. Je triggert al door dat het gesprek twee vrouwen zijn en de hp getrouwd is met een man.

Ik heb twee opmerking:

Ze doet alsof ze diep in haar geheugen moet graven. Het examenfeest van het VWO; als de dag van gisteren voor mij.

'Voor mij' kan weggelaten worden. Leest fijner.

Aangezien ze beide naar de wijnkaart grepen, had ik wel verwacht dat er een wijntje zou worden besteld. Vooral als de emoties zo hoog opspelen, dan heb je wel een borrel nodig ;-). Ik was dus verbaasd over de cappuccino, maar dat is misschien meer smaak!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik snap die cappuccino in plaats van de wijn wel; het teken dat de wilde jaren voorbij zijn.
Mooi verhaal, met plezier gelezen. Toch vraag ik mij af of er niet een sterkere slotzin mogelijk is, maar ik kan het ook zo snel niet bedenken.

vlot kortgeknipt kapsel > Ik denk dat het moet zijn 'vlot, kortgeknipt kapsel', want 'vlot' slaat op 'kapsel' en niet op 'kortgeknipt'.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Sasja, bedankt voor het lezen.
Chantal doet alsof ze diep in haar geheugen moet graven. Voor Monique is het als de dag van gisteren. 
Met het kiezen voor cappuccino wilde ik aangeven dat de sfeer veranderd is. 

@Musonius, je hebt gelijk. Komma toegevoegd. 
Voor mij was de overgang naar cappuccino niet zozeer dat de wilde jaren voorbij waren, maar meer dat het intieme moment voorbij was door de tussenkomst van de ober. 
De slotzin vond ik ook lastig. Ik laat hem nog even sudderen. 

 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Fief, mooi verhaal en goed opgebouwd. In het hart van het verhaal zit de intimiteit van lang geleden. Deze dialoogzin blijft voor mij een beetje in de lucht hangen: ‘Weet je nog, die keer in de gymzaal?’ zegt ze zacht. Daar komt geen antwoord op. Ik denk dat je daar een kans laat liggen. Je zou Monique wat kunnen laten terugzeggen, moeizaam want het is een onderwerp dat eigenlijk niet besproken kan worden. Dan voelt de lezer nog meer met ze mee. Fijn verhaal!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, mooi dubbel verhaal. werkt goed. 
De zin: 'Het examenfeest van het VWO; als de dag van gisteren voor mij" klinkt volgens mij beter als je de woorden wat verschuift: "Het examenfeest van het VWO was (of is) voor mij als de dag van gisteren."

Het centrale stuk in de gymzaal, waar alles om draait zou wat kernachtiger kunnen. 
   "Haar strelingen hadden een verlangen losgemaakt dat ik nog niet eerder had ervaren. Jongens waren opeens niet zo interessant meer." -> "Haar strelingen maakte een niet eerder ervaren verlangen los, jongens waren niet meer interessant. "  Zin erna kan "geweest" weg. etc. Dit maakt de ervaring minder twijfelend.
(hou je ook woorden over om een kernachtige ervaring uit het examenjaar bij te voegen? bv het afscheid op het eerder genoemde examenfeest)

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, ik kwam niet goed in het verhaal doordat ik niet helder kreeg wie er aan het woord was. Ik denk ook dat het leuke gegeven iets spannender kan worden uitgewerkt. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief: mooi opgebouwd verhaal. Ik vreesde al dat ook jij met roséwijn ging uitpakken. De cappuccino was een welgekomen verademing. Verder ben ik het grotendeels eens met de reacties van de collega's en coach.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, met graagte gelezen. Vooral de centrale herinnering vind ik mooi beschreven. De ommekeer in sfeer aan het eind vind ik wat stroef. Het telefoonkijken, de cappucino en het slot klinken wat gekunsteld. (Afgezien daarvan vind ik het "not done" om op je mobiel te kijken als een ober zich tot je richt, maar dat is mijn idee over mobiliquette ;))

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg fijn stuk en goede thematiek. Je laat wel nog wat kansen liggen om er nog meer laagjes in te steken. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Misschien deed je het zelfs expres, refererend naar de titel :) Graag gelezen!

Toch een suggestie, zoals ook Muso al opperde: laatste zin "Ach, misschien is het beter zo." vind ik als jouw titel :). Mocht je bijvoorbeeld zeggen:

We nemen afscheid met een veilige kus op beide wangen. Ik laat haar gaan. Toch branden mijn lippen van verlangen. 

Ofzoiets creëer je weer spanning met de veilige kus.

Of 

We nemen afscheid met een veilige kus op beide wangen. Ik laat haar gaan. Dit terras is geen gymzaal.

ofzoiets...

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi allen, bedankt voor jullie reacties. Ik ga kijken hoe ik jullie suggesties en opmerkingen kan verwerken. 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,  middendeel is goed geworden. Spijt, verlangen en de zo makkelijk gemaakte keuze door niet te kiezen. Sterk!

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, mooi herschreven. Veel meer een geheel geworden, en er blijft nu nog heel wat nasudderen bij Chantal Daar gaat Jochem het nog moeilijk mee krijgen ;)

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, chapeau. De kracht van het herschrijven na wat reacties! ZG!

Toch nog één suggestie: maak van haar baas een vrouw :) nog een laagje.

Krachtig!

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

De herschrijf vind ik zeer goed gelukt, het vloeit allemaal net wat beter, er is meer samenhang én wat er nog knettert tussen de twee vrouwen is helder en mooi omschreven.

Graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, mooie herschrijf! 

In de eerste alinea laat je me raden naar de relatie tussen de twee dames. Even denk ik dat ze juist niets van elkaar moeten hebben, maar dat blijkt het tegenovergestelde te zijn.

Heel graag gelezen!