Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#353 Oud zeer

De man zet zich aan een zonnig tafeltje neer en wenkt de ober.
“Een roseetje, alstublieft.”
Zijn stemgeluid doet een vrouw naar hem toedraaien en tovert diepe denkrimpels op haar voorhoofd.
“Peter?” vraagt ze voorzichtig.
Zijn toegeknepen ogen verraden dat de man als een waanzinnige zijn geheugen afgraaft.
“Marie van het Bierenbroodspotcollege”, zegt ze behulpzaam.
Zijn gezicht klaart op.
“Ja, natuurlijk! Marietje van Buren!”
De vrouw tilt een boodschappentas van de stoel naast haar en zet deze op de grond. Hij begrijpt de hint, maar aarzelt. Dan schuifelt hij toch haar kant op en neemt de stoel in.
Ze zwijgen.
Hij wuift naar de ober die met een glas rosé op zijn dienblad zoekend in de deuropening staat. Als de ober het glas voor hem neerzet, maakt ze van de gelegenheid gebruik om een rode wijn te bestellen, al staat er nog een half gevuld glas voor haar.
Ze nemen een slok en zwijgen verder.
“Dus je bent terug”, verbreekt de vrouw uiteindelijk de stilte.
Hij knikt.
“Drie maanden geleden hierheen verhuisd.”
“Getrouwd?”
“Bijna twintig jaar.”
“Zesentwintig”, zegt de vrouw triomfantelijk, alsof ze een wedstrijd gewonnen heeft.
Weer valt een stilte.
“We waren een leuk stel”, zegt ze.
Hij glimlacht.
“En ineens was je weg.”
Hij krimpt in elkaar.
“Ik kwam met mijn ouders terug van vakantie en jij had het dorp verlaten. Geen brief, geen telefoontje … Niets.”
“Het lag niet aan jou”, begint de man.
“Natuurlijk lag het niet aan mij,” snauwt ze, “me dunkt, ik mocht er zijn, alle jongens waren stikjaloers op jou. En hadden we ooit ruzie?”
Hij schudt zijn hoofd.
De ober brengt een glas rode wijn. Haar ijzige blik doet hem rillen.
“En ik was niet preuts,” zegt ze, harder dan haar bedoeling was, “maar jij …”
Ze priemt met haar wijsvinger venijnig in zijn aura. “Als ik je aanraakte, reageerde je als door een wesp gestoken. Ik weet dat je van de zwarte kous was, maar ...”
“Ik heb het geloof de rug toegekeerd.”
Ze fronst haar wenkbrauwen.
“Ik ben nog naar je ouders toegegaan om te vragen waar je was gebleven, maar ze gooiden de deur voor mijn neus dicht.”
“Breken met de kerk betekende ook een breuk met mijn familie”, zegt hij zacht.
Zonder verder nog iets te zeggen, nippen ze van hun glas.
Een paar huizen verderop gaat een deur open en een grijze heer loopt op zijn pantoffels en met een keukenschort voor naar het terras.
“Schat, het eten staat op tafel. Kom je?” roept hij.
“Ik kom”, antwoordt de man. Hij staat op en legt wat muntgeld op tafel. Nog even wendt hij zich tot zijn jeugdliefde.
“Het spijt me echt, ik … We zien elkaar nog wel.”
Dan haast hij zich naar de man op sloffen. Gearmd lopen ze naar huis.
Met open mond staart de vrouw het tweetal na. Als ze zich daarvan bewust wordt, klapt ze de kaken dicht en mompelt:
“Ik wist dat het niet aan mij lag.”

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Musonius, de mannelijke tegenhanger. Mooi verhaal. Laat ik nou in het echt een Marietje van Buren kennen. Hele aardige dame op leeftijd.
Ik vind die geruststelling bij de vrouw wel mooi. Heeft ze al die jaren aan zichzelf lopen twijfelen.
Met plezier gelezen.

Ik kwam met mijn ouders van vakantie  ---> moet hier nog het woordje "terug" tussen? terug van vakantie?

even wendt hij zich tot zijn jeugdliefde.  ---> ik had niet de indruk dat hij haar zag als zijn jeugdliefde. Zij hem wel.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Caroline.

Dank, Fief.

Ha Musonius, de mannelijke tegenhanger.

Ja, toen ik je verhaal las, dacht ik: toch niet weer, hè? Maar we hebben toch heel verschillende verhalen geschreven.

Laat ik nou in het echt een Marietje van Buren kennen. Hele aardige dame op leeftijd.

Wie weet, is ze het wel. :-) Overigens is het natuurlijk 'Heel aardige dame'.

Ik kwam met mijn ouders van vakantie  ---> moet hier nog het woordje "terug" tussen? terug van vakantie?

Volgens mij is dat niet nodig, maar als dat prettiger leest, wil ik het er wel inzetten.

even wendt hij zich tot zijn jeugdliefde.  ---> ik had niet de indruk dat hij haar zag als zijn jeugdliefde. Zij hem wel.

 Tja, dat blijft de vraag. Ze waren wel een stelletje, maar gebruikte hij haar om de schijn op te houden, of hield hij echt van haar, maar worstelde hij nog met zijn gevoelens? Dat vertelt dit verhaal niet. Misschien kan ik er beter ex-vriendin van maken. Ik slaap er nog een nachtje over.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, sterk verhaal met goede twist aan het einde. Bij een eerste lezing klopt het en bij de tweede lezing valt alles weer op zijn plek. Ruim langer dan 15 jaar geleden voor het laatst ontmoet, maar dat is niet erg.

"Ze nemen een slok en zwijgen verder." Wat een mooie zin die zoveel zegt!

Je openingsregel kan volgens mij weg, "Het mooie weer ten spijt, is het niet druk op het terras als hij er neerploft. De meesten zijn al naar huis om te koken of te eten. Hij wenkt de ober" 
Dat het etenstijd is, is later duidelijk en de rest is niet relevant. 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Musonius,

Wat een prachtig verhaal met een geweldig slot! Ik zag het helemaal voor me en moest lachen.

Ik heb op je verhaal niets aan te merken, maar wilde wel zeggen dat ik er van heb genoten!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius: goede twist in het verhaal. Van Buren was toch de schuilnaam van prins Willem Alexander toen hij in 1986 de Elfstedentocht reed? Zeurtje: hij schud krijgt een 't'.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, mooi verhaal met een toepasselijke titel. Ik denk dat Peter nog wat aan zijn persoonlijkheid moet werken: een gezicht dat opklaart als hij Marietje ziet, terwijl hij naar haar toe schuifelt, zich na twintig jaar gelijkgestemdenhuwelijk nog steeds verontschuldigt, maar later gewoon naar zijn man toeloopt. Marietje  is een onverdunde feeks, tot aan de gelijkhebberige slotzin aan toe.Dus misschien heeft zij dat effect wel op Peter. 
In elk geval een bewijs te meer dat op terrasjes een wereld voor je open gaat. Met graagte gekeken in de jouwe!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

ZG. 

“Het lag niet aan jou”,  begint de man.
“Natuurlijk lag het niet aan mij,” snauwt ze,

Mooi hoe ze niet luistert... Al gaf het glas rosé het meteen weg :)

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, MCH, Sasja, Gi, Bob en Tony.

MCH,
Goed punt, al moet het wel duidelijk zijn dat de scène zich afspeelt op het terras. Ik ga het bestuderen.

Gi,
De schuilnaam wordt al een paar generaties door de Oranjes gebruikt, hetgeen overigens los staat van mijn keuze voor die naam; ik vond hem gewoon mooi.

Bob,
Welke titel? Eerst was het Verroeste liefde, maar ik heb het gewijzigd in Oud zeer, maar ik twijfel nog steeds.

Caroline,
Precies 500 als mijn woordenteller deugt, maar ik lees net dat het maximum 400 woorden is. Oeps!

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Terechte vraag natuurlijk. 

Ik vraag me af of het bij beide hoofdpersonen om oud zeer gaat. Het lijkt net niet de lading te dekken. Ik lees veel ongemak, worsteling en misbegrijpen, maar uiteindelijk is het niet 'oud zeer' wat de kern van het verhaal -naar mijn idee- is.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Niet echt een verrassend einde, maar de weg er naar toe vind ik wel zeer vlot en aangenaam geschreven. Kon me ook makkelijk inleven in de ongemakkelijke houding van het hp, dus missie zeker geslaagd.

Fijn verhaal!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, dank voor je antwoord. Er is zeker wel sprake van oud zeer; de vrouw heeft nog een stevige appel te schillen met de man die zonder iets te zeggen met de noorderzon vertrokken was. De onderhuidse pijn zorgt jaren later voor de uitbarsting. Daarbij rijt het weerzien bij de man ook oude wonden open, al zijn die van een andere aard.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Zeker. Dat lees ik er natuurlijk ook in. Maar mijn gevoel -en het is vooral een gevoelskwestie- is het centrale thema meer, hoe de kijk op de geschiedenis kan veranderen door nieuwe informatie. Tegelijkertijd, een titeldiscussie starten leidt af van je mooie verhaal. En daar -bij het verhaal- moet de focus liggen. (En jij bent de baas over je eigen verhaal. 😀 )