Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#353 Vaderdag

Vaderdag

Vandaag is mijn vader jarig. Honderd meter hiervandaan ligt hij begraven. Zij was bij het afscheid. Ze omklemde mijn middel, legde haar hoofd troostend tegen mijn schouder en steunde mij door haar aanwezigheid. Haar lichaam bood me troost, vanaf het moment dat ik haar leerde kennen. Eind vierde klas Havo.

Vijftien jaar dood. Mijn vader. Ik mis hem. Mijn moeder ligt naast hem. Haar heb ik nauwelijks gekend. Ieder jaar op deze dag organiseer ik iets speciaals voor mezelf. Iets dat me met hem verbindt.

'Hee Maarten, je bent er al.'
'Wauw, Inge, niets veranderd!' lieg ik.
'Charmeur,' antwoordt ze.
'Kom erbij. Jammer van die corona. Geen knuffel.'
'Ja,' antwoordt ze.
'Wat drinken? Biertje, wijntje?'
'Thee graag. Munt.'
'Een muntthee en nog een Trippel graag,' zeg ik tegen de ober.
'Zo blij met Facebook,' vervolg ik.
'Ik doe er eigenlijk niets mee.'
'Nee, dat zag ik. Zelfs geen foto's, alleen de profielfoto. Gelukkig ontving je wel mijn berichtje. Vertel, hoe is het?'
'Ja, goed. En jij?'
'Super. Ik woon in het oosten. Groot huis, fijne vriendin en een enorme lap grond. Kijk daar staat mijn auto. Tof toch? Volgende keer neem ik je mee. Dak open en gaan.'

Ze kijkt me aan. Haar bloes ziet er verwassen uit. Haar haar heeft de glans uit onze jeugd verloren.

'Je bent goed terechtgekomen,' zegt ze.
'Nou. Het was wennen hoor, vader dood en hup naar mijn tante. Ik heb daar twee jaar gewoond en ben toen mijn eigen weg gegaan.
Wat leuk dat ik je weer zie. Ik ben nooit meer terug geweest, tot nu.'
'Ik weet het.'
'We hadden het mooi samen, Inge.'
'Heel mooi.'
'Hier is het ook nauwelijks veranderd zeg. De bediening wel natuurlijk, maar verder, alsof de tijd stil heeft gestaan.'
'Eigenlijk kom ik amper meer in het centrum. Ik heb mijn handen vol thuis.'
'Echt? Je zou er vaker op uit moeten trekken. Weekendje weg, terrasje pakken zoals nu en in de vakantie naar zee. Dat zal je goed doen. Geloof me.'
'Ik geloof je.'
Ze buigt opzij en trekt haar tas op schoot.
'Ik wil je wat geven.'
'Leuk,' zeg ik.
'Een herinnering aan vroeger.'
'Nou, ik ben benieuwd.'
Ze pakt een enveloppe uit haar tas.
'Maak maar open.'
Ik trek de flap naar boven en zie een foto.
'O wauw, dat ben ik.'
Ze zwijgt. Ik kijk wat beter.
'Hij wordt over acht maanden vijftien.'

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke: heel knap bedacht en dan die mokerslag in de laatste zin!
Zeurtje: ... iets dat me met hem verbind + t

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, goed verhaal. Subtiele hints en een goede eindzin. Graag gelezen.

Ik heb daar twee jaar gewoond en ben toen mijn eigen weg gegaan. Wat leuk dat ik je weer zie. Ik ben nooit meer terug geweest, tot nu.' 

De zin "Wat leuk dat ik je weer zie." staat hier plompverloren tussen. Het heeft niets met de zin ervoor en ook niet met die erna te maken.

Hij wordt over acht maanden vijftien Maarten.' --> achter vijftien hoort nog een komma. Je xou Maarten ook weg kunnen laten.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een fantastisch verhaal. Met plezier gelezen.

'Hij wordt over acht maanden vijftien Maarten.' > Dit maakte mij wel nieuwsgierig naar wat je wilde zeggen:

  1. 'Hij wordt over acht maanden vijftien, Maarten.' (Inge spreekt Maarten aan)
  2. 'Hij wordt over acht maanden vijftien. Maarten.' (Maarten is de naam van het kind, wellicht vernoemd naar zijn vader)
  3. 'Hij wordt over acht maanden vijftien maarten.' (Een verwijzing naar de maand waarin het kind geboren is; het kind is dan vijftien maarten oud.)

Ik gok 1, maar wat het ook is, ik zou het schrappen, want eindigen met 'Hij wordt over acht maanden vijftien.' vind ik veel sterker.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank voor jullie reacties. Maarten in de laatste zin geschrapt. Een t toegevoegd.

Over de opmerking van Fief ga ik even denken. Soms loopt een gesprek wel zo en ik hoop dat het wat zegt over de hoofdpersoon.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Hadeke. Wat een mooi verhaal, met zoveel lagen die allemaal precies genoeg zijn uitgewerkt om er wat bij te bedenken. Mijn complimenten!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

'Nou. Het was wennen hoor, vader dood en hup naar mijn tante. Ik heb daar twee jaar gewoond en ben toen mijn eigen weg gegaan. Wat leuk dat ik je weer zie. Ik ben nooit meer terug geweest, tot nu.'

Ik heb er totaal geen moeite mee; gesprekken kunnen vaak van de hak op de tak gaan. Ik vind de dialoog er juist geloofwaardiger op worden. Ik zou het alleen op een nieuwe alinea plaatsen:

'Nou. Het was wennen hoor, vader dood en hup naar mijn tante. Ik heb daar twee jaar gewoond en ben toen mijn eigen weg gegaan.
Wat leuk dat ik je weer zie. Ik ben nooit meer terug geweest, tot nu.' 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, eens. Moet ik wel vanaf een computer doen. Vanaf een telefoon krijg ik extra witregel. Dat is teveel van het goede. Dank.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Hadeke, leuk dat je de ontknoping helemaal in korte dialoogzinnetjes opbouwt. Vanaf 'geloof me'. Juist doordat je het met ogenschijnlijk simpele zinnetjes vertelt, komt de clou aan het einde zo sterk uit. Sterk.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zou het die kerel echt opvallen dat de bloes er verwassen uitziet? Het lijkt niet in zijn karakter te passen. Van vader naar vader heb je natuurlijk prachtig gedaan. Goed gebracht hoe er 'iets' met Inge aan de hand lijkt, maar het moeilijk is je vinger er op te leggen.