Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#353 De verloren tijd (edit)

Zaterdagochtend. Krantje gekocht, vrij tafeltje op het terras van café Hermans gevonden, cappuccino besteld. Ik wil me in het wereldnieuws storten, maar de conversatie aan het tafeltje naast mij leidt me af. 

“En waarom laat je mij na vijftien jaar ineens via Linked-in weten dat je nog bestaat?” In de stem van de vrouw - dertiger, donker haar, niet onknap, goedgekleed - ligt meer dan een zweempje sarcasme. De man heeft wel iets weg van de journalist die ik vanochtend op de voorpagina van mijn krant zag. Uit een vliegtuig geplukt door een Witrussische dictator en gelijk wereldnieuws. Spijkerbroek en eenvoudig poloshirt.
Hij zegt: “Nou ja, het was niet zo dat we plannen voor het leven hadden, toch? En ik kreeg ineens die mogelijkheid voor een reportage in Libanon, en van het een kwam het ander...”Zij interrumpeert hem: “Dus dan laat je nooit meer iets van je horen?” Het is even stil. “Je kon daar niet op elke straathoek een ansicht kopen om naar het thuisfront te sturen" vervolgt hij tenslotte. "En tussen de rebellen kan je ook niet eventjes naar huis bellen. Bovendien kreeg ik nog in Libanon de mogelijkheid om in Afghanistan “embedded” te gaan bij de Duitse troepen. Zodoende...”

Mijn gedachten dwalen af naar een ander terrastafeltje, twaalf jaar geleden. Else en ik zaten tegenover elkaar. We zouden boodschappen doen voor het weekend en Else stelde voor even te gaan zitten, iets drinken. Daar vertelde ze me dat zij al een poosje iets had met Mark, haar baas. Hij kon afdelingsleider worden in Deventer en had haar gevraagd met hem mee te komen...
Ik was met stomheid geslagen. Had niets in de gaten gehad. Te druk met tevreden zijn of te bang de realiteit onder ogen te zien? Een maand later was Else het huis uit, en in de jaren daarna heb ik vrede gesloten met de eenzaamheid.

Aan het tafeltje naast mij heeft de man het gesprek weer opgepakt. “Weet je,” zegt hij, “na vijftien jaar heen en weer vliegen tussen oorlog en opstand heb ik bedacht dat het tijd wordt voor de andere helft van mijn leven. En toen ik op Linked-in zag dat jij een mooie plek hebt in de redactionele regionen, heb ik de stoute schoenen aangetrokken...” “Meer de sneaky sneakers” grinnikt zij, met een blik op zijn voeten die inderdaad in gympies steken. “Maar wat was je plan nou?”
Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak, tikt op het scherm, en zegt: “Dat zal ik je laten zien.” Zij schuift wat naar hem toe, en samen buigen ze zich over het schermpje.

Ik besluit dat het tijd is om te gaan. Alsof een mobieltje met social media het verleden kan uitwissen! Ik pak mijn eigen smartphone, tik op het scherm, en lees: “De woorden van Prediker. Ik heb alles gezien wat onder de zon gebeurt, en vastgesteld dat het niet meer is dan lucht en het najagen van wind. Wat krom is kan niet recht worden gemaakt, en wat ontbreekt kan niet worden meegeteld.
Ik pak mijn krantje en sta op om af te rekenen.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bob, mooi hoe je het gesprek van een ander omturnt naar een herinnering van jezelf. Goed geschreven, graag gelezen.

Waarom laat Rudi de razende reporter na vijftien jaar ineens via Linked-in aan Anna horen dat hij nog bestaat?  ---> deze zin maakt het voor mij verwarrend. Hier krijg ik de indruk dat ze het over twee personen hebben die Rudi en Anna heten en dat ze de relatie van die twee mensen bekritiseren, maar als ik het goed begrijp zijn ze dit zelf.

... van de journalist, die ik vanochtend ... ---> de komma is hier niet op zijn plaats, het geeft een pauze aan die er niet is. 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Bob, leuke dialoog aan het andere tafeltje die je knap verbindt met het verleden van de verteller. Ik vroeg me af waar die tekst van Prediker opeens vandaan komt? Een of andere app die bijbelteksten genereert? Opmerking van Fief over de verwarring door de zin met de namen had ik ook. 'En waarom etc...' Is lastig natuurlijk om ze te introduceren. Zou een optie geweest zijn om de namen helemaal weg te laten?

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, Musonius, ik merk aan de reacties dat de personages aan het tafeltje naast mij wat verwarring veroorzaken - dat is dus stof tot nadenken. Dank je voor jullie reactie.
Frank, dank voor je reactie. Misschien inderdaad een optie om de namen weg te laten, ik wilde het stel blijkbaar te graag benoemen. Zal ik nog eens naar kijken.
De Prediker-tekst zat in mijn hoofd en duikt op allelei bijbelsites op. Zoek "ijdelheid" of "najagen van wind" of een uitdrukking als "niets nieuws onder de zon" in combinatie met "Prediker" en daar is'ie. Had mijn karakter waarschijnlijk ook gedaan -  misschien wel voor een verhaaltje dat hij wilde schrijven, zodat dit nog op zijn browser stond. Overigens kom je Prediker ook tegen als je niet op teksten zoekt - zoals hier bijvoorbeeld.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Bobcom,

Wat een leuk verhaal! De dialoog van het naaste tafeltje en de flashbacks maken het origineel!

Ik was ook even verward over deze zin; “En waarom laat Rudi de razende reporter na vijftien jaar ineens via Linked-in aan Anna weten dat hij nog bestaat?”  

Deze zin vind ik prachtig: Een maand later was Else het huis uit, en in de jaren daarna heb ik vrede gesloten met de eenzaamheid.

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sasja. Dank voor je reactie.

Na rijp beraad heb ik twee "darlings" om zeep gebracht. Rudi de razende reporter en Anna zijn opgegaan in de anonimiteit, omdat hun namen te veel afleidden. Iedereen die me daarop wees bedankt.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bob, goed verhaal, en de leegheid van social media schittert er doorheen.

Voor mij was het duidelijk dat de namen bij de personen hoorden en dit past in het plaatje dat ik van ze geschilderd kreeg. Jammer vind ik de eerste alinea, ik begrijp dat je wil introduceren dat je op een terras meeluistert, maar kan je de intro door het verhaal weven? Dan plonsen we direct in het afgeluisterde gesprek. 
Het stukje "Else" is minder strak geschreven dan de rest?

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

MCH, Dank je. Het intro, de derde en de laatste alinea vragen voor mij een ander tempo. Daar ligt de focus op de verteller, die niet in het turbotempo van de socials past. Alinea twee en vier zijn deze generatie, de eerste, derde en laatste zijn van iemand met een andere speed of life. In medias res binnenplonzen past daar nmm niet zo bij, ook omdat dat het ritme verstoort.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, de herschrijf voelt strakker aan, ok dus wat voor mij al ok was. Nadat ik Fief heb gefeliciteerd voor de keuze van drank in haar stukje krijg ik nu de indruk dat Nederlandse terrassen in de ban zijn van roséwijn én cappuccino.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Bobcom, het verhaal boeit me nu wel. Ik lees het einde nog een paar keer. Voor de (edit) wist ik niet goed wat ik ervan vond. Twee eindjes met hetzelfde thema verweven in één compleet verhaal is een mooie vondst. (Daardoor vergeef ik je de ruim honderd woorden meer dan het maximale)

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, het ligt aan mij. Ik begrijp het nog niet goed. De laatste alinea blijft een raadsel. Maar dat is goed.

Graag gelezen!

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dat Nederlandse terrassen in de ban zijn van roséwijn én cappuccino.

Gi, capuccino moet wel, want koffie verkeerd is uitgestorven. Alle filterkoffieapparaten zijn vervangen door espressomachines en alle koffiejuffrouwen door barista's.Tel je zegeningen: het hadden ook latte macchiato's en haverlattes kunnen zijn,.

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, een goed verhaal. Kon het verhaal goed volgen. Mooie vondst om de conversatie aan een andere tafel te gebruiken in je verhaal.

Wel typerend voor deze tijd dat we als we willen gaan toch nog eerst op de telefoon moeten kijken en dan pas kunnen gaan.

Graag gelezen.