Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#350 Trancedansen

 

Met een rukje wordt de blinddoek strakgetrokken om mijn hoofd. ‘Dit is echt wat voor jou, je houdt van yoga en van dansen, dit ga je geweldig vinden.’ zei Petra toen ze me uitnodigde om mee te gaan. De wierook bij binnenkomst heeft me licht onpasselijk gemaakt.

Petra heeft mij aangekondigd als de vrouw die de sterren van de hemel danst en nu wil iedereen zien hoe goed ik het ervan af ga brengen. Ik krijg de hele vloer voor mijzelf. Vince, die de sessie leidt, zegt dat professionele dansers er vaak moeilijker in komen, maar dat het wel mooier is om naar te kijken. "Dit gaat de anderen helpen om in trance te raken! Wat fijn dat je er bent!" 

De ervaren trancedansers hebben geen blinddoek nodig. Ik snap niet hoe ik in heb kunnen gaan op het voorstel van Petra. Ze weet dat ik al een tijdje op mijn tandvlees loop. Ik raak van deze ongemakkelijke situatie alleen maar meer gespannen. Alle stress van jarenlange balletvoorstellingen, alles controleren en beheersen hebben hun tol geëist. Ontspanning is een woord dat ik niet meer ken.

Nu sta ik hier in mijn eentje in het midden van de zaal. ‘Adem in, twee, drie, vier en uit, twee, drie, vier, vijf, zes… en in …’ Vince heeft een zware diepe stem: ‘spreek nu in gedachten je intentie uit’. Shit, wat is dit nu weer, een intentie. Nou, wat zal ik eens doen: ‘laat het los’. Elsa begint meteen in mijn hoofd te zingen, is het Elsa? Of Anna. Concentreer!

Dan klinkt er getrommel. Ik schiet bijna in de lach. Het is een soort blije percussie, opnieuw zie ik beelden van een Disneyfilm: ‘Hakuna matata’ gaat er door mijn hoofd, wordt dit bedoeld met de beelden die je kunt gaan zien? Maar ik ben nog niet eens begonnen met dansen. Op zo’n blij trommeltje kan je alleen maar een soort getrappel uitvoeren. Ik besluit het maar eens te doen. Tussen deze zweefteven heb ik toch niks te verliezen.

Ik zak wat door mijn knieën, draai mijn voeten naar buiten en trappel als een wildeman op de maat van de drums. Opeens hoor ik van alle kanten om mij heen geroffel op de grond. Alsof iedereen meedoet. De beat zwelt aan, het gaat sneller en klinkt harder. Ik ga ook sneller en harder bewegen en ook de geluiden om mij heen klinken sneller en harder.

Dan voel ik een soort warme energie vanuit mijn buik omhoogkomen. Het is belachelijk en bizar, maar ik voel me ineens zo blij en verbonden met al die mensen die ik niet kan zien.

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo ikwilmeedoen, Het idee is mooi, de humoristische elementen komen goed naar voren. Het is een rond verhaal met een goede twist aan het einde. 

Ik wil niet negatief over komen, het verhaal is ok. Maar, je gebruikt veel overbodige woorden, die storen het ritme van de zinnen. Zinnen kunnen ook actiever. 
Bv. "...had Petra gezegd. Maar de wierrook bij binnenkomst had me al licht onpasselijk gemaakt. Helaas had Petra al hoog van de toren geblazen" -> drie keer had. -> "Zei Petra." "maakte mij onpasselijk" " Helaas blies Petra hoog van de toren" etc.
of de niets zeggende (en vertragende) woorden: "maar" "want" "wel eens" "vaak" "wel" "alleen maar" in de eerste alinea.
Ik denk dat het schrappen van dit soort stukken en woorden je verhaal krachtiger maakt.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi MCH, 

Dank voor je feedback! Ik kan me er helemaal in vinden. Ik was me hier helemaal niet bewust van, dus heel fijn dat je dit teruggeeft! :) 

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Carneli

Hoi Caroline, 

Ik had naar mijn idee de feedback al verwerkt, blijkbaar kon het nog wat meer. Dank! Mocht je het alsnog een keer doorlezen en het blijven vinden, dan hoop ik op wat concrete suggesties, want dan heb ik hier te maken met een blinde vlek. 

alvast dank! 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo ikwilmeedoen, 

Dit is een leuke invulling van de opdracht. Ballet is een moeilijke en bekende vorm van dans. Daarom is de verbazing, het ongemak en de verwarring van je personage des te groter en begrijpelijker. Als zij moet dansen terwijl ze denkt dat ze zowat naar een volgend sterrenstelsel moet mediteren...  Je maakt een leuke koppeling naar de Disneyfilms: dat maakt het alleen maar duidelijk hoe idioot de situatie is voor je personage is. Als je met je gedachten van de ene animatiefilm naar de andere gaat terwijl je geblinddoekt bent...
Leuk einde: het werkt als een goede plottwist, want dat is wel het laatste wat je zou verwachten. Ik dacht dat er misschien een woedende uitbarsting zou komen. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Het ongemak van de hoofdpersoon en het absurde geef je mooi weer. Ook ik vind die link naar de Disneyliedjes goed werken. Het eind, de ommezwaai in het gevoel van de hoofdpersoon, een soort capitulatie, heb je voor mij geloofwaardig neergezet.

Toch blijft het nog wat afstandelijk geschreven. Ik voel me er nog niet echt 'bij staan', maar krijg niet de vinger erop waar hem dat in zit.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ikwilmeedoen, mooi hoe je de hp van tegenstand naar overgave beschrijft en dat ze er op het eind ook van kan genieten. In die zin graag gelezen.
Hoewel je er een witregel in hebt gebracht, vind ik de tekst nog wel als een blok lezen. Misschien kun je er nog iets meer verdeling in aanbrengen. Gesproken teksten op een nieuwe regel en dergelijke.

Ontspanning is een woord wat ik niet meer ken.  ---> wat moet volgens mij dat zijn, want wat slaat op 'woord'. Als het op ontspanning moet slaan, dan is het: Ontspanning is iets wat ik niet meer ken.

‘Adem in, twee, drie, vier en uit, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven en acht… en in …’  ---> vier tellen inademen en acht tellen uitademen lijkt me niet goed gaan. 

Ik zak wat door mijn knieën, draai mijn voeten naar buiten en trappel als een wildeman op de maat van de drums. Opeens hoor ik van alle kanten om mij heen getrappel. Alsof iedereen meedoet. De beat zwelt aan, het gaat sneller en klinkt harder. Ik ga ook sneller en harder trappelen en om mij heen klinkt het alsof iedereen meedoet. 

Je herhaalt in dit kleine stukje tekst 3x het woord trappel/getrappel/trappelen en 2x "sneller en harder". Bovendien herhaal je 2x "alsof iedereen meedoet". Persoonlijk vind ik dat storend lezen. Probeer iets meer te variëren met woorden.

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ikwilmeedoen, Ik heb je verhaal met plezier gelezen. Door de Disney figuren te noemen, verwerk je de humor in je verhaal. Heel leuk!

Sommige zinnen zorgen voor wat vertraging of verwarring. Bijvoorbeeld: 

Wat fijn dat je er bent!" De ervaren trancedansers hebben geen blinddoek nodig. Ik snap niet hoe ik in heb kunnen gaan op het voorstel van Petra. Ik raak hier alleen maar meer gespannen van. 

Raakt de HP gespannen van het voorstel van Petra? (Vast niet, maar zo leest het wel).

Groetjes!

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Nadine: :) dankjewel! 

@ Hadeke: :) dankjewel! Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoeld met het afstandelijke. 

@Fief: Dankjewel! :) Goede suggesties.

@Sasja157: Dankjewel! Dit is wel heel scherp opgemerkt! :) 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal, Ikwilookmeedoen.
Ik ken alleen deze versie en die leest in elk geval wel lekker weg.
Wat het afstandelijke betreft: het zou kunnen zitten in het feit dat we gevangen zitten in het hoofd van de hp en enkel haar gedachtes en meningen kunnen volgen. Misschien een idee om de plek wat meer te beschrijven bij binnenkomst en dialogen wat los te zetten. Dit kan ook zorgen voor een mooi contrast tussen wat er in de zaal gebeurt en in het hoofd van de hp. Het kan er voor zorgen dat we als lezer niet alleen in haar hoofd, maar ook in de zaal zitten.
Je zou ermee kunnen experimenteren. Maar het verhaal zoals het nu is, is ook goed.