Geen afbeelding
Ilse_Bee

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#349 Witte handen

 6 mei 2021 - 10:16

Ik verbaas me over de zachte pootjes van de kolossale kakkerlak. Ze kriebelen in mijn gezicht. Ik wriemel mijn handen onder de dekens vandaan en probeer de kakkerlak dood te slaan.

Met een harde klap in mijn gezicht word ik wakker. Ik schiet rechtop in bed. Tintelingen blijven op mijn gezicht voelbaar. Ik kijk op de wekker en zie dat het bijna vier uur is. Ik moet gedroomd hebben.

Nu mijn ogen aan het donker beginnen te wennen, zie ik een witte vlek aan het eind van mijn bed. Langzaam tekent zich de contour van een gezicht zich af. Met verbazing kijk ik naar het wezen aan het eind van mijn bed. Wat doet het hier? Het is nog donker buiten. Is dit een droom? Ademloos blijf ik kijken naar de in het donker gehulde ogen.
‘Pieter,’ zeg ik zachtjes.
Het blijft stil naast me.
Het witte gezicht beweegt zich naar me toe. Ik wil gillen, maar er komt alleen een hees geluid uit.
De mond gaat open en een harde lach doorbreekt de stilte.
Ik duik weg onder de dekens, maar ook daar dringt de lach door. Ik trek de dekens nog strakker om me heen.

Ineens is daar de stilte weer. Ik blijf liggen, minutenlang. Dan steek ik mijn hoofd voorzichtig onder de dekens vandaan. Witte handen spelen door de lucht. Gefascineerd volg ik de bewegingen. Ze worden groter en komen dichterbij.

De handen zijn nu centimeters van mijn gezicht verwijderd.
‘Wie ben je?’
Er komt geen reactie.
‘Pieter?’
Handen smoren mijn mond. Ik grijp de armen vast en probeer ze weg te trekken, maar heb niet voldoende kracht. Dan laten ze me los. Ik haal diep adem.
‘Help! Pieter?’
De handen grijpen mijn keel. Ik probeer te gillen. Mijn stem breekt. Ik graai met mijn handen door de lucht. Ik raak de armen. Ze staan gespannen.
Ik reik naar de plek naast me en voel een grote leegte.

 

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 mei 2021 - 11:18

Spanndend verhaal, Ilse. Met kippenvel gelezen. Ben wel benieuwd wat er met Pieter gebeurd is.

Ik raak de armen en voel de haat erin doordrongen.  --> ik zie het niet helemaal voor me hoe je de haat in de armen voelt, zeker als je ze alleen maar raakt.

Profile picture for user MCH
MCH

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 mei 2021 - 12:03

Ilse, van het eerste tot het laatste woord beklemmend: prachtig. Goed tempo en geen onnodige zinnen. Van de "voetstappen" begrijp ik het nut niet zo en eens met Fief over de haat. Verder: niets aan doen! 

Het open eind laat de spanning mooi bij de lezer bungelen. 

Geen afbeelding
Ilse_Bee

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 mei 2021 - 12:19

@ Fief, dank je wel. Hoop dat de kippenvel weer weggetrokken is.
Wat er met Pieter gebeurt hou ik nog even voor mijzelf.
Ik heb de zin met de haat aangepast.

@MCH. Dank je wel voor je compliment.
de voetstappen kwamen en gingen. Ze zijn nu weer weg. Het voegt inderdaad weinig toe. Evenals de haat.

Profile picture for user Lotte Petersen
Lotte Petersen

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 mei 2021 - 22:48

Ilse_Bee,

Prachtig geschreven griezelverhaal. Het spelen met droom en werkelijkheid vind ik erg interessant en goed uitgevoerd. 

''De mond gaat open en een harde lach doorbreekt de stilte.
Ik duik weg onder de dekens, maar ook daar dringt de lach door.'' --> Toen ik dit fragment las, was ik wel erg benieuwd naar de klank van deze lach of hoe de hoofdpersoon deze interpreteert. Is het een kwaadaardige lach, uitlachen, iets onheilspellends? Misschien kun je hier nog subtiel iets over zeggen, ik denk dit iets toe zou kunnen voegen. 

Verder zit het verhaal qua sfeer, ritme en opbouw heel goed in elkaar. Dankjewel voor je inzending!

Groet,
Lotte Petersen