#348 - Manische majesteit
De marmoleum vloer dempt de naderende voetstappen die met een gejaagde tred dichterbij komen. Op de wandklok geven grote en kleine wijzer drie voor twaalf aan. Mooi op tijd. Comfortabel laat de gastheer zich nog eens achteruit zakken in de met IJslandse wol beklede zetel en wacht geduldig de intrede van zijn bezoeker af.
Zijn blik dwaalt af richting de geweven collages – hardhandig van de muur gerukt – die het vorstelijk leven van het voormalige koningspaar moeten uitbeelden.
In zijn verbeelding geeft hij er reeds een heel eigen invulling aan.
De deur van het salon zwaait open. Diepblauwe ogen in roestige oogkassen schieten vuur richting troon. De stem van de blonde ex-soeverein dondert door de ruimte:
‘Waarom past mijn sleutel niet meer op de poort? Dit is ongehoord … ongezien zelfs! Dit was niet volgens de afspraak die we vanochtend gemaakt hebben. Geen drastische ingrepen of veranderingen, dat was klaar en duidelijk gesteld!’
De stem komt krakend en piepend tot stilstand, alsof er intern plots aan de noodrem getrokken wordt. De felheid in de ogen dooft wanneer deze de chaos in de kamer bemerken. De man in de deuropening bukt zich en raapt – bijna in slow-motion – een kleine fotokader van de vloer, waar scherven diepe littekens groefden in een achterhaald gezinstafereel. De blik van de oude vader glijdt van het gebroken kader naar de geschaafde huid van de jongeman in de stoel – en vervolgens naar ogen die ijl en hard terug staren.
‘Thomas … niet opnieuw. Waar is je medicatie?’ De vraag klinkt verslagen en hol. De man in de stoel recht zich plots en schreeuwt manisch: ‘De koning is dood, leve de koning!!’
Tevergeefs probeert de vader het glimmend lemmet dat zijn richting uitkomt nog af te weren.
Ambulances en politiewagens rijden weg van het nummer 15 aan de Julianaweg. Dertig meter verder slaan twee licht aangeschoten vrouwen, uitgedost in oranje overal – met passende discobril – het tafereel gade.
‘Ach, ooit moest het eens misgaan,’ wist vrouw 1 stellig te melden aan vrouw 2. ‘Na drie opnames in het psychiatrisch verpleeghuis…’
Vrouw 2 antwoordt niet en staart in gedachten verzonken naar het bouwvallige rijtjeshuis. In haar linkerhand hangt een oranje wimpel met daarop ‘Leve de koning!’ er maar slapjes bij.
Hoi Tudor, ik kan me de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Tudor, ik kan me de setting nog niet goed voor de geest halen, maar het manische heb je aardig weergegeven.
De marmoleum vloer dempt de naderende voetstappen, die met een gejaagde tred dichterbij komen. ---> komma mag weg
Op de wandklok geven grote en kleine wijzer drie voor twaalf aan. ---> achter geven hoort nog "een" te staan, denk ik.
... overal – met passende discobril –, het tafereel gade. ---> als je een streepje gebruikt, is een komma niet meer nodig
Ik zou eerste vrouw en tweede vrouw schrijven ipv vrouw 1 of vrouw 2.
Hoi Fief, Zoals steeds…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Hoi Fief,
Zoals steeds bedankt voor je reactie en schrijftips!
Welk stukje van de puzzel mis je om een deftig beeld van de setting te kunnen vormen?
Ter info: het verhaal speelt zich op Koningsdag en draait om een schizofrene/manische man die het contact met de werkelijkheid is kwijtgeraakt. Hij beeldt zich in dat hij de (nieuwe) koning is die de oude (zijn vader) opwacht en uiteindelijk confronteert om op die manier "de troon" definitief te bemachtigen.
De bedoeling was wel om de lezer tijdens de eerste alinea's op het verkeerde been te zetten. ;-)
Ter info: het verhaal speelt…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Sorry Tudor, maar je uitleg maakt het er niet duidelijker op. Ik haal nergens een vader figuur uit. Dat het om iemand gaat die psychisch niet helemaal top is, dat is duidelijk. De deftige setting ontgaat mij. Je noemt een naam (Thomas) en een adres (Julianastraat 15) waar een bouwvallig rijtjeshuis staat.
Wellicht is het voor de andere lezers meteen duidelijk.
De felheid in de ogen dooft wanneer ze de chaos in de kamer bemerken. ---> wie is ze? Er komt toch maar één persoon binnen?
Ambulances en politiewagens rijden af en aan ---> voor zover ik het begrijp, zijn er twee personen in het huis. Waarom dan een hoeveelheid aan ambulances en politiewagens?
Hoi Fief, Ok bedankt, ik…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Hoi Fief,
Ok bedankt, ik bekijk of ik de tekst wat duidelijker/helderder kan maken.
Om nog op je opmerkingen te antwoorden: 'ze' slaat in die zin specifiek op de ogen – dus niet op de eventuele aanwezigheid van andere personen. Misschien werkt het beter als ik er "deze" van maak.
Ambulances en politiewagens -- > nou, wanneer er in België een gezinsdrama gebeurt, komt daar best wel wat hulpverlening op af (zelf vanop afstand al 'mogen' meemaken). Meer dan je eigenlijk zou verwachten + het klinkt ook gewoon wat dramatischer.
Ha Tudor, Fief noemt al…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Ha Tudor, Fief noemt al goede dingen. Ik heb ook nog een tip: kijk uit met het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Zoals hier:
In deze zin kun je makkelijk 'comfortabel' en 'geduldig' weglaten. Dat hij zich onderuit laat zakken laat eigenlijk al zien dat hij comfortabel is en dat hij wacht, laat ook al zien dat hij geduldig is. De woorden zijn dus in principe overbodig. Show, don't tell.
Graag gelezen!