Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#347 Aan de praat met een beer

21 april 2021 - 16:23

Het is heerlijk zacht voorjaarsweer. De blaadjes aan de bomen beginnen uit te komen. De magnolia’s staan in bloei. Even verderop zwemmen de eendjes in de vijver met hun kuikens achter zich aan. Ik zit stilletjes te genieten op een bankje in het park naast het skatepark. Het bankje staat bijna onder de boom waar de skaters hun afgetrapte schoenen in hebben gehangen. Volgens het huis-aan-huisblad vinden de skaters het maar een zielig boompje. Bij een skatebaan hoort juist een robuuste boom te staan waar ze hun afgetrapte gympies in kunnen hangen. Het is in ieder geval wel een komisch gezicht.

Mijn kleindochter Anja van net tien jaar, een atletische jongedame met blonde paardenstaart is met haar blauwe stuntstep gevaarlijke kunsten aan het uithalen op de skatebaan. Toen ik haar met mijn auto van huis ophaalde moest ook haar teddybeer met ons mee. Boris is een uit de kluiten gewassen beer. Hij werd naast mij op het bankje gezet en ik moest ook vriendjes met hem worden zei ze. Ze heeft vaak dwarse buien en maakt veel ruzie met haar broertjes en zusje. Ik weet dat ze wel tegen Boris praat als ze erg verdrietig is en ik wil erachter komen wat er aan de hand is.

Anja komt even wat te drinken halen en checkt hoe het gaat met Boris. Ze geeft hem een flinke knuffel. Verlangend kijk ik ernaar.
“Oma, ben je al vriendjes met Boris?”
“Ik doe mijn best lieverd. Boris is wel een beetje stilletjes. Ik denk dat hij niet zo lekker in zijn vel zit”.
“Misschien moet je iets beter je best doen oma dan lukt het je vast wel.”
Ik moet lachen. Hoe herkenbaar is het om beter je best te moeten doen? Van generatie op generatie wordt dit zinnetje met de paplepel ingegoten. “Ik zal beter mijn best doen Anja. Als het mij niet lukt dan vind ik het fijn als je me er straks een beetje mee komt helpen.”
“Is goed!” Anja stormt weer naar de skatebaan om verder te stunten. Als ze aan het spelen is dan lijkt ze geheel geen last te hebben van dwarse buien.

Ik doe een nieuwe poging om vriendjes te worden met Boris. “Lieve Boris, ik wil even met je praten.” Geen reactie. “Boris, wat moet ik doen om vriendjes met je te worden?” Geen reactie. “Boris!” Een paar opgeschoten jongeren kijken me aan alsof ze me direct op willen laten nemen in het gesticht. “Gek mens” hoor ik ze fluisteren.
Ik schuif wat dichter naar Boris toe en sla mijn arm om hem heen. Mijn kleindochter zal zien dat ik het meen. Dat ik echt vriendjes met Boris wil worden. Dat ik daarmee aan het manipuleren ben om te weten te komen waarom ze de laatste tijd zo dwars doet, wil ik haar niet laten merken.

“Nou oma, is het je gelukt?”
“Een beetje wel Anja. Kijk hij zit lekker tegen mij aan en ik mag mijn arm om hem heen slaan. Ik heb hem net gevraagd waarom jouw broertjes en zusje zo vaak ruzie met je maken. Dat vind ik helemaal niet leuk voor je.”
“Wat zegt hij daar dan over oma?”
“Hij mompelde net heel zachtjes in mijn oor dat ze jou plagen omdat je niet dezelfde papa hebt als zij. Klopt het dat ze jou daarmee plagen?”

Met tranen in haar ogen gaat ze naast Boris zitten. “Dat klopt oma. Ik ben ook verdrietig omdat ik mijn vader nooit zie. Maar ik heb Boris wel en hij is mijn allerbeste vriend”.
“Dat neemt niemand van je af lieverd. Als je dat maar weet.”

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 20:30

Hoi Karin, mooi hoe de hp de beer gebruikt om in contact te komen met haar kleindochter. Graag gelezen.

Het is heerlijk zacht voorjaarsweer….  ---> waarom het beletselteken?

Toen ik haar met mijn autootje van huis ophaalde  ---> autootje leest niet lekker. Misschien gewoon auto? 

Dat ik daarmee aan het manipuleren ben om te weten te komen waarom ze de laatste tijd zo dwars wil ik haar niet laten merken.  ---> dit is een lastige zin. Volgens mij ontbreekt er nog een woord achter dwars. 

“Dat klopt oma.” Ik ben ook verdrietig omdat ik mijn vader nooit zie. Maar ik heb Boris wel en hij is mijn allerbeste vriend”.  --->  de ah-tekens achter oma mogen weg. De zinnen die erna komen horen ook nog bij hetgeen het meisje zegt.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 21:48

Karin, de opdracht is nogal dwingend naar zoete zachte situaties. Dat heb je goed gedaan.

voor mij heeft jouw verhaal te weinig vaart. Niet dat dat iets uitmaakt. Ik zeg het je zonder te willen oordelen.

iets vanneen tas en thee. Ik zie veel dingen die ik anders zou doen. Maar goed, wat helpt het.

een bescheiden tip: als je de verwachtingen groter maakt, wordt het beklemmender (en als lezer meer bevredigend)

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 22:01

Hoi Tony, Ik vind het verhaal ook zoet en lief. Ik heb zelf meer plezier in het lezen van verhalen met een spannend of komisch plot. Maar zeker ook verhalen die iets vertellen over het gewone dagelijkse leven vind ik fijn te lezen. Ik zal zeker oefenen in meer fantasierijke wendingen. 

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
25 april 2021 - 11:11

Met een zoet en lief verhaal op zijn tijd is niets mis. Graag gelezen. Ik ben het wel eens met Tony over de vaart. Voor mijn gevoel komt dat doordat je veel 'uitlegt'.

De zinnen:

'Een paar opgeschoten jongeren kijken me aan alsof ze me direct op willen laten nemen in het gesticht. “Gek mens” hoor ik ze fluisteren.' 

leggen voor mijn gevoel veel uit.

Je zou bijvoorbeeld kunnen kiezen voor: 

"Gek mens," hoor ik een paar opgeschoten jongeren tegen elkaar zeggen.

Dat is korter en zegt eigenlijk hetzelfde.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2021 - 18:00

Nou, in mijn ogen is het helemaal geen zoet en lief verhaal, maar tamelijk wreed. Oma lijkt haar best te doen om het kind aan de praat te krijgen, maar zodra het meisje breekt en haar ziel blootlegt, komt oma met een enorme dooddoener die het ontluikende, zwaar beladen gesprek radicaal de nek omdraait. Het is wel duidelijk dat de beer de enige vriend is die Anja heeft.

Het verhaal heeft voor mij te veel losse elementen: de eendjes in de vijver, de afgetraptegympenboom, de skatebaan, de pestende broertjes en zusje, de begriploze volwassenen, de verdwenen vader, de beer ...
Laat het meisje het lelijke jonge eendje zijn à la H.C. Andersen, laat haar de afgetrapte schoen zijn die door haar vader achtergelaten is, laat haar steeds wilder en gevaarlijker op de skatebaan tekeergaan, zodat wij haar frustratie kunnen meebeleven, laat haar een veel scherper citaat van haar ouders papegaaien dan “Misschien moet je iets beter je best doen [...]”, waaruit blijkt dat zij hun dochter geforceerd dwingen vrienden te worden met haar halfbroers en -zus. Laat het geen losse elementen zijn, maar tien vingers van twee handen die in elkaar glijden en één verhaal worden.

Kijk het verhaal nog even heel goed na op kommagebruik, want er ontbreken nogal wat komma's.

Met plezier gelezen, overigens.

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2021 - 18:44

dag Karin

Mooi opgeschreven, ik vind het erg vlot lezen. Mooie opbouw ook. Ik denk wel dat je het einde wat spannender had kunnen maken, want wat het kleinkind zegt, zou ik niet laten eindigen met een cliché.

Johanna

 

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2021 - 19:24

Heel mooi verhaal

Misschien kan het wat dieper gaan op haar emoties en gevoelens, op het einde voelt het wat vlak, een beetje standaard. Terwijl het verhaal eerder veelbelovend is.