# 346 Samen prijsjes winnen.

“Kom op Nirvana Acht, benen net iets wijder. Nee nee, dat is te wijd, dat vinden ze nooit goed.”

Toen Jansen besefte te kunnen praten met de heifer van zijn prijsstier Heavenly Golden Dreams, nam hij het als een teken: hij was voorbestemd om met haar winnaar te worden op de Nationale Rundvee Manifestatie 2023.

“Hee dit is toch prima?” Tevreden hield ze haar hoofd laag. “Niemand kan me omduwen als ik zo sta. Dit is goed genoeg voor seks, zeg ik zelf. ”

Hoe telepathie hem zou helpen winnen wist hij nog niet, maar hij voelde zich een stuk minder alleen nu. “Daar keuren ze je niet op schat. Ze willen zien dat je lekker gezond bent ... Kom op, weer langs het hek.“

Ze hief haar kin, maar verder liep ze zoals ze wilde. “Nee-nee-nee, de voorste benen moeten gelijk eindigen, maar de achterste benen moet één voor de ander, blijf scherp!”

Ze stopte met lopen en Jansen kon het wit van haar ogen zien. “Wat een gedoe zeg, ik kan dit niet. Vraag Topcross Metje 258 maar: zij luistert altijd zo goed wanneer ik weer moet kwebbelen.” Jansen schudde met zijn hoofd.

“Stop maar even.” Jansen aaide haar over het hoofd. ”Hey, Nirvana, je bent ervoor geboren … Letterlijk! Stel je eens voor…” Het wit leek uit haar ogen te verdwijnen. ”…je krijgt een lintje, de stier bezoekt je wat vaker, we krijgen kalverdekens…”

De koe keek naar een interessante ledlamp. “En… anders eindig je net zoals de andere koeien: melk geven en dan… uh, niets anders!”

Toen haar ogen uit puilde van het wit werd Jansen stokstijf. “W… wat? Betekent mijn bestaan dan niets meer dan melk geven?” Loeiend zette ze het op een loopje: maar ze wist dat ze zich niet meer als dezelfde koe zou kunnen voegen bij haar kudde.

”Wacht, ik heb je nodig! Ik heb geen andere koeien om te laten meedoen… Ah tyfus! Dom bakbeest!”

Ze liep naar buiten en stopte bij het hek tot het weiland. “Laat me gaan...”

Jansen nam zijn pet af. “Sorry Nirvana acht, dat was gemeen van me. Ik begrijp het als je even een time-out wil nemen… immers ben je ervoor geboren en alles… we hebben de tijd. “ Jansen duwde het houten hekje open.

“Boe~ wat moet ik nou toch… uitgemolken worden, lintjes winnen…”