Opdracht #346 - De koe

Het leek erop dat deze ochtend hetzelfde zou zijn dan alle andere ochtenden. De zon was al op en ik werd langzaam wakker. Ik lag nog lekker op het natte gras toen de rest van de koeien al naar de stal liepen. Nog ver voordat ik de stal had bereikt merkte ik dat er wat anders was. Het was een lawaai van jewelste. Dat was bijzonder omdat mijn vriendinnen s‘ochtends altijd rustig zijn als ze de zuigers om hun uiers krijgen. Het kwam door boer Arjan. Die leek een soort gesprek met de meiden te hebben. Ik kon niet verstaan waar hij het over had maar de dames waren opgewonden. Wacht eens even, we hoorde de boer elke dag praten in een taal die ze niet verstond. Hij zei altijd de zelfde dingen die er waarschijnlijk mee te maken hebben dat we door moeten lopen of juist stil moeten staan.

De eerste dames kwamen de stal uit en konden er niet over uit. Boer Arjan had ze in onze eigen taal gevraagd hoe hij het leven van zijn koeien nog aangenamer kon maken. Ik haastte me naar de stal. Dit wilde ik wel van dichtbij mee maken. Ik hoorde Lona zeggen dat ze wel een massage borstel wilde. Ze had er van gehoord van de koeien van de buurman. Dat leek haar wel wat. Boer Arjen schaterde het uit. Ik hoorde boer Arjan nog zeggen dat hij er over na zou denken. Eindelijk was ik aan de beurt. Ik wist wel wat ik zou vragen. Het stond al zo lang om mijn wensenlijstje.. Ik wil disco. Want ik was eigenlijk wel klaar met de klassieke muziek die we al jaren horen kregen. Ik wilde het allemaal. Een spiegelbal en gekleurde lampen. En een rookmachine. Geweldig lijkt me dat. Lekker mee loeien en de heupen los houden. Swingend gemolken worden. Wie wil dat nu niet? Boer Arjan glimlachte alleen maar. Weer buiten konden we het over niets anders hebben. Hoe kon het dat hij ineens met ons kon praten? Had hij teveel whisky gedronken? Bevangen voor de zon? Niemand van ons wist het. Maar een ding was wel duidelijk, ons leven zou vanaf nu nooit meer het zelfde zou zijn!