Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 --- Reünie

 

Ik sta te turen naar de kazen in de koeling. Mijn voorhoofd bijna tegen het koude glas gedrukt. Ik kom hier niet vaak, woon aan de andere kant van de stad. Maar het is tegen sluitingstijd en mijn koelkast is leger dan de kerk op zondag. 'Waar ligt die verrekte burrata?'
 
Voorovergebogen bekijk ik het onderste schap wanneer ik plots een tikje gewaarword op mijn schouder. Verbaasd recht ik mijn rug en staar in twee grijsgroene ogen. De kleur van graslelie die naar water snakt. 'Hé, kom je hier wel vaker?' Ik rol denkbeeldig met mijn ogen om zijn achterlijke openingszin. Tof, net wat ik nodig had. Een onbekende gladjanus die nog geen pittige vrijdagavond op zijn planning heeft. Afwachtend gaan mijn wenkbrauwen de hoogte in. Een ideaal moment om een ongemakkelijke stilte te laten vallen en een subtiele hint voor hem om op te hoepelen, al ziet hij er niet onaardig uit.

Hij lacht om mijn misnoegde blik. 'Ik maakte een grapje, duidelijk nog geen haar veranderd. Immer de onbereikbare spelen, terwijl half de speelplaats voor je viel.' Ik graaf bedenkelijk in mijn geheugen, scan die speelplaats, maar zie enkel de betonpaal waar ik ooit eens hard met mijn kop tegenaan knalde. Wie is die vent? 'Je herkent me niet hé? Ik ben ook wel wat veranderd.' Hij blaast zijn kaken op waardoor het puntje van zijn neus iets omhoog wipt. Hij demonstreert een vaag Oempa Loempa dansje en dan weet ik het. Wim, het dikkerdje van de klas. Mikpunt van de spot, tot groot jolijt van de populairtjes. Ik nam het wel vaker voor hem op. Raapte hem samen en gooide verwijten terug naar zijn belagers. 'Man, je ziet er goed uit!' Mijn compliment doet zijn ogen oplichten. 

Wim bleek ondertussen fitnessinstructeur. Sportte het laatste decennia wat kinnen weg, bezat inmiddels genoeg testosteron voor een stevige baardgroei en kweekte genoeg zelfvertrouwen om zo goed als wildvreemden aan te spreken in de lokale supermarkt. Een sprankel trotsheid vond ik niet misplaatst. 'Heb je plannen vanavond?' Ik zag hem subtiel de inhoud van mijn winkelkar bekijken, een knipoog volgde zijn vraag. Mijn alertheid was terug. Wat is dit nu? Lieve jongen, knap geworden, echt knap. 'Wel euh, wilder dan wat episodes True Detective bingen en glazen rood hijsen zat er tot nu toe niet echt in. Valt dat te overtreffen?' Het puntje van mijn tong schuift speels naar mijn mondhoek.

Hij glimlacht guitig. Ik zie zijn blik over mijn schouder schuiven, wanneer ik opnieuw een tikje voel. Verrast draai ik me om. Ik herken haar meteen, al heeft ze haar lange blonde haren geruild voor een korte bruine bob. Olivia, het manipulatieve kreng, op de speelplaats eeuwig omringd door haar roedel hersenloze jaknikkers. Ze giechelt, diezelfde hoge giechel die Wim neersabelde wanneer hij weer eens in een hoekje was gedrumd. Ik kijk hem vragend aan. 'We leerden elkaar kennen op de fitness, zijn al een tijdje een stel. Raar hoe dingen soms lopen niet?'

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

VKey: Haha, keigoed bedacht. Foutjes: ik word (zonder t) gewaar, niet het tikje - verbaasd is met een d en geen t.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, met plezier gelezen.
'Kankerhard' zou ik liever vervangen zien door 'keihard', maar dat is persoonlijk.
Maar het is tegen sluitingstijd en mijn koelkast is leger dan de kerk op zondag. Mooie zin!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, V. Graag gelezen. 
Ik sluit me aan bij de opmerking over kankerhard, de mate van hoe hard je tegen een betonnen paal bent beland heeft niets met kanker te maken.

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

V.key,

Leuk en goedgevonden verhaal met een interessante verteller. De titel boven het verhaal is ook perfect, zeker zo met het slot.

Het viel mij wel op dat je een aantal termen en wat beeldspraak gebruikt die - vind ik - niet helemaal passen bij het ritme van het verhaal en de stem van de verteller. 'Gewaarword' zou ik bijvoorbeeld vervangen door 'voel'/'opmerk' en 'guitig' door 'lief'. Dat klinkt natuurlijker. 

Ook bij de zin 'de kleur van graslelie die naar water snakt' had ik dit gevoel. Ik vind het op zich een mooie beeldspraak, maar wellicht niet helemaal passend bij de meer humoristische en ironische toon van de rest van de scène. Het kan natuurlijk ook zijn dat dit een bewuste stijlbreuk is, maar wellicht zou je eens kunnen kijken of dit op een andere manier beter werkt?

Erg leuk verhaal met dito personages. Bedankt hiervoor! 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi V.key, bijzonder verhaal met een onverwacht einde. Ik ging uit van een avondje waar HP en Wim nader tot elkaar zouden komen, gezien het compliment dat ogen doet oplichten en de speels schuivende tong. Ook onverwacht dat juist de types zoals je ze beschreef elkaar hebben gevonden. Mooie vondst: de weggesporte kinnen.
Graag gelezen!

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi V.Key, 

Heel leuk verhaal met mooi gevonden beschrijvingen: 'een sprankel trotsheid' en wat hierboven al genoemd werd. Met veel plezier gelezen. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lekker verhaal Vkey. Dat Oempa Loempa Wim koos voor het kreng Olivia, is natuurlijk omdat hij stiekem houdt van gekleineerd te worden. En dat hij die energie gebruikt om fitnessinstructeur te zijn.

Een klein vraagje: paragraaf 1 zet je haar gehaast. Paragraaf 2 'inspecteert' hij het rek, wat mij doet denken dat ie ruim de tijd heeft om te gaan inspecteren. Misschien een andere actie meer gepast?

Goed gevonden, graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi V.key, ik schoot al meteen in de lach bij de zin over de lege kerk, direct gevolgd door de verrekte burrata.
Het les leest lekker weg en is humoristisch, je plot is ook erg leuk.

Wat Tony schrijft zit wel wat in:
misschien een idee om het inspecteren te vervangen door iets van ' terwijl haar ogen het schap scannen' etc.?

Graag gelezen!

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi V.key, sterk geschreven humoristisch verhaal. 

Die Wim toch, zou hij nu echt van Olivia houden of is dit een langlopende afrekening voor alle keren dat hij een mikpunt is geweest tijdens zijn schooltijd? 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt iedereen voor de reacties! Much appreciated!
@Tony voor mij was de HP niet gehaast. De tegen sluitingstijd was eerder de reden waarom ze aan de andere kant van de stad ging winkelen en voor het eerst Wim tegen kwam. Maar ik heb soms wel de neiging dingen complexer te maken dan ze moeten zijn, en aangezien je niet de enige was met deze bedenking heb ik de zin een beetje gewijzigd. 

@Vincent, dat is inderdaad nog maar de vraag! Ik zat daar tijdens het schrijven ook over na te denken. Is Olivia nog steeds een oppervlakkig wicht (met geheugenverlies) dat valt op knappe mannen? Heeft Wim zoals Tony zei een masochistisch kantje? Of wacht hij zijn moment tot wraak af? Wie zal het zeggen!