Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 345 Spreek het eens tegen! (magisch realisme)

Ik loop wat te dolen door de supermarkt om de hoek. Waarom ik hier ben, wat ik hier zoek…, geen idee. Ik moest er even uit, de benen strekken, frisse lucht happen, wat dan ook. Voor mij verspert een vrouw van middelbare leeftijd het gangpad. Het sluike haar valt half voor haar profiel, wat me verrast. Ik wacht tot ze me aankijkt, maar ze is in gedachten verzonken. Ik tik haar op de schouder en ze draait zich langzaam om.
“Hé, jij ook hier… Dat is lang geleden,” stamel ik tot mijn eigen verbazing. Twee al te bekende staalblauwe ogen kijken me glazig aan.
“Ik weet, het moet gek klinken, maar ik ken jou. Van een tijd geleden misschien… Herken jij mij niet?
Nu stelt ze haar ogen scherp en neemt me van top tot teen op. Traag schudt ze haar hoofd en mompelt met een stem die me doet rillen: “Mogelijk.”
“Al woon ik hier net, ik zou zweren dat wij elkaar kennen.”
Ze haalt haar schouders op en zegt:
“Leuk geprobeerd, maar zolang je niet weet waar ik je van zou moeten kennen verpruts je je tijd.”
Nu weet ik het zeker, zelfs haar houding herken ik. Maar waarvan? Ik bijt op mijn lip; het levert niets op. Zij heeft zich omgedraaid, vindt wat ze zocht en loopt verder. Ik ben ervan overtuigd dat er tussen ons verwantschap is, maar waar ik die zekerheid vandaan haal is me een raadsel. Ik haast me achter haar aan en raak haar ellenboog aan:
“Kan ik je op een kop koffie uitnodigen? Ik zou echt graag uitvinden wat het is dat ons verbindt.” Ze zucht diep en ik bespeur enige irritatie. Ik ben bang dat ze me verkeerd begrijpt. Het lijkt alsof ze mijn gedachten kan lezen, als ze zegt:
“Ik val niet op vrouwen en je hoeft evenmin te proberen me iets aan te smeren.” “Absoluut niet, dat ben ik niet van plan.”
“En waar zou je in deze tijd koffie willen drinken?” vraagt ze met een smalend lachje.
“Hier bij de koffieautomaat, vind je dat erg?” We lopen naar het apparaat waar ik twee bekertjes koffie tap. Mijn hersens maken overuren.
“Dus je woont hier pas?” vraagt ze na een ongemakkelijke stilte.
“Inderdaad, ik kom uit Weesp.”
“Hm, daar heb ik ook gewoond, al was dat in de vorige eeuw.” Een flauwe grap, maar ook die komt me bekend voor.
“Ik had het wel gezien daar en wilde terug naar mijn wortels.”
“Je bent van hier?
“Net als jij…”
“Zeker, maar wat zegt dat?”
“Valt je niets op aan mijn stem?”
“Hm, dat wel.” Ze rilt onwillekeurig.
“Precies. En mijn slappe haar, mijn spitse neus, mijn staalblauwe ogen, de knobbel aan mijn linkervoet?”
Haar blik dwaalt van boven naar beneden en terug. Haar mond valt open.
“Dat bedoel ik nou. Hoe het kan, weet ik niet, maar spreek het eens tegen!”


 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk idee om het om te draaien. Goed geschreven verhaal. Jammer dat het stopt, de twee zullen er waarschijnlijk achter komen (gezien de rilling bij het horen van elkaars stem) dat ze een hekel aan elkaar hadden, dus als ze het zich weer herinneren kan kan een heerlijk pijnlijk moment opleveren.
Met plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed gevonden Katja, ben benieuwd hoe ze elkaar kennen. 
Zou het aan kracht winnen als je directer begint bij de actie (het versperren) en niet bij het dolen? 
De dialoog loopt lekker, maar waarom de uitspraak "verpruts je je tijd"? er is daarvoor geen vraag geweest voor tijdsbesteding (de kop koffie komt later). Het lijkt alsof die zin verderop beter past.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, ik haal er niet helemaal uit wie je nu precies tegenkomt. Het is vlot geschreven en in die zin graag gelezen. Er vielen me wel een aantal dingen op in de tekst.

Het sluike haar valt half voor haar profiel, dat me verrast.  ---> profiel of gezicht? "dat" moet volgens mij "wat" zijn.

herken jij mij niet? --> ah-tekens na vraagteken

Nu stelt ze haar ogen scherp   ---> alsof ze aan een lens draait om het scherper te zien?

Ik bijt op mijn lip; het levert niets op. ---> dit leest vreemd. Alsof het op haar lip bijten iets zou helpen. 

“Kan ik je op een kop koffie uitnodigen? Ik zou echt graag uitvinden wat het is dat ons verbindt.”  ---> nodig je iemand in een supermarkt meteen uit om koffie te drinken alleen om erachter te komen waar je iemand van kent?

“Hier bij de koffieautomaat, vind je dat erg?” We lopen naar het apparaat waar ik twee bekertjes koffie tap. ---> bij de supermarkten zijn de koffieautomaten in deze tijd niet in gebruik.

 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, ik weet wie je tegenkomt, maar ik heb een goede aanwijzing van je gehad ;).

Als je het weet, zijn de tekens duidelijk. Zo'n ontmoeting komt echter niet iedere dag voor, dat zorgt voor verwarring. Niet alleen bij de lezers, maar ook bij de hp.

De zinnen die Fief aanhaalde - het profiel, de ogen die worden scherp gesteld en de gebeten lip - vielen mij ook op. 

Verder heel prettig geschreven!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het kwartje valt nu pas bij mij (als ik het goed begrijp). Leuk!

Ik viel een beetje over je gebruik van het beletselteken, maar ik begrijp dat dit zo in de schrijverswereld gewoon is. (Met dank aan Onze Taal)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, mooi intrigerend verhaal, met twee personen waarvan ook mij uiteindelijk de relatie duidelijke ontgaat, hoewel ik een familieband vermoed. Niettemin graag gelezen! 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Of het gebruikelijk is in de schrijverswereld, weet ik niet, Musonius. Ik gebruik het inderdaad regelmatig. Wil er mee aangeven dat iemand twijfelt, nadenkt, ergens juist de nadruk op wil vestigen, etc. Zoiets als smeerolie. Wist niet dat het een beletselteken genoemd wordt.

 

Zal ik het dan maar verklappen, Ton. Ze komt zichzelf tegen.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Katja, niks mis met het beletselteken. Wat ik bedoelde is dat je het tussen twee spaties plaatst - dat heb ik tenminste geleerd, maar in het OT-artikel lees ik dus dat uitgevers het ook vaak direct (dus zonder spatie) achter het woord plaatsen, net als jij.
Maar de punt in Van een tijd geleden misschien… . Herken jij mij niet? zou ik schrappen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat is het nou? Een - of ... ? Ik zocht het op en dacht het laatste. Met het - heb ik wel moeite, weet niet altijd of ik het wel goed gebruik.

Ik zette daar die puntjes omdat de hp zelf peinst waar zij die ander van kent, van lang geleden mischien... (vraag / veronderstelling).

Maar jij hebt het nu zelfs over... of ...  dat gaat wel ver. 

Pff, niet het leukste onderdeel van schrijven.

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Amai, wat een communicatieruis! Vergeet - , dat was gewoon een onderdeel van mijn bericht, geen leesteken dat ik onder de aandacht wil brengen.
Bovendien is er niets aan de hand, ik dacht dat het beletselteken tussen twee spaties hoort, maar in de schrijverswereld mag het dus ook direct achter een woord.
Maar ik zou wel de punt achter misschien… . schrappen, want dat is echt teveel van het goede.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, leuk geschreven verhaal. Jezelf tegenkomen is over het algemeen geen pretje, maar je hebt het leuk en humorvol omschreven.

Wanneer de dialoog bij de koffie begint raak ik op den duur de draad kwijt wie nu wat zegt, maar uiteindelijk maakt dat misschien weinig uit als het om dezelfde persoon gaat. 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Katja,

Mooi en creatief verhaal. Heel leuk dat je voor een ander uitgangspunt hebt gekozen. Deze scène heeft mij erg nieuwsgierig gemaakt.

Net als één van de reacties hier boven, zou ik ook voorstellen om het verhaal met de actie te beginnen in plaats van met het rond dolen. Dat trekt de lezer nog sneller in het verhaal. 

Andere kleine suggestie is om wellicht het verhaal nog eens hardop voor te lezen, om te kijken of je hier en daar het ritme nog wat aan kunt scherpen. ''Ik ben ervan overtuigd dat er tussen ons verwantschap is, maar waar ik die zekerheid vandaan haal is me een raadsel.'' Deze zin bijvoorbeeld, kan - naar mijn mening - wat krachtiger.

Verder een erg boeiend verhaal, ik heb ervan genoten. Bedankt voor je inzending!