#344 Ontredderd

Ontredderd

'Alsjeblieft. Een cola en een cheeseburger. De Big Mac komt er zo aan. Als je dit met het nummer zichtbaar op je tafel zet wordt hij zo gebracht.'
Ik wacht al drie kwartier aan mijn tafeltje sinds ik de boodschap meekreeg. Het bordje met het nummer heb ik duidelijk zichtbaar richting het looppad gezet. Het is druk bij de kassa. Ik heb geen zin om daarnaartoe te lopen. Het heeft ook geen zin. Ik sta op, trek mijn jas aan en vertrek. De blower bij de deur blaast vochtig warme lucht in mijn gezicht.

Het is druk op straat. Ik ontwijk de blikken van de mensen door strak naar beneden te kijken. Een nieuwe mail meldt zich met een lichte trilling vanuit mijn jaszak. Ik loop opzij, sta even stil, pak mijn telefoon en check mijn mail. Het is reclame. Daaronder staat het bericht dat ik eergisteren ontving. Ik open het opnieuw en tik op de link naar de track-and-trace. Het staat er nog steeds. Het pakketje is afgeleverd. Hoe vaak ik de link ook aantik, de boodschap blijft dezelfde. Ik zou er nog een keer achteraan moeten bellen, maar er zullen ook nu te veel wachtenden voor me zijn.
Ik verwacht een boek. Ik ben van zelfhulpgoeroe Wayne Dyer. Niet ontvangen. Ik ben niet. Nog niet. Nooit geweest.

Een man loopt ruw tegen me aan. De telefoon valt uit mijn hand.
'Hee joh!' roep ik instinctief.
De man loopt door, alsof hij niets gehoord heeft.

Naast de telefoon ligt een kaartje: Jezus redt. Het scherm van de telefoon is door de val gebarsten. De reflectie toont mijn gezicht in honderd hoofdjes, onherkenbaar klein, als een massa niet van elkaar te onderscheiden mensen.

Ik loop verder. Er liggen steeds meer Jezus redt kaartjes verspreid over de winkelstraat. Een vrouw in een witte nylon jas loopt heen en weer tussen het publiek.
'Kijk eens. Hier. Ook voor u,' hoor ik haar zeggen.
Niemand lijkt aan haar uitdeeldrift te ontkomen. De kaartjes worden in ontvangst genomen en meestal al snel weggeworpen. Het is een jonge vrouw. Best aantrekkelijk. Een vrolijke lach, lang blond haar en niet dat stijve dat ik bij gelovige mensen verwacht. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden.
Misschien redt Jezus wel echt, denk ik.

Ik loop op haar af. Niemand durft een kaartje van haar te weigeren.
'Hier, ook jij kunt gered worden,' zegt ze tegen de man voor me.
Ze strekt haar hand uit. Het kaartje met de felle kleuren, de regenboog en de eenvoudige tekst Jezus redt. Ze loopt op me af. Ik zie de dunne lijntjes onder haar ogen. Verder lijkt ze geen make-up te dragen. Ik kan haar parfum ruiken. Ook ik strek mijn hand uit om het kaartje aan te pakken.
Een arm steekt langs me heen, de vingers klauwen naar voren en grissen het kaartje voor me weg om het drie meter later weg te gooien. 
'Jezus zal ook jou redden,' hoor ik haar zeggen tegen degene achter me.

Ik loop door, zonder kaartje.