#342 De koningin van de duisternis

Hoi Virtuoso, je begint met een mogelijke stroomstoring, maar in de derde alinea ga je over op iets mysterieus. Ik weet niet goed wat je probeert te vertellen. Misschien moet ik het nog een paar keer lezen om de diepere betekenis te ontwaren.

Het licht dat in de woonkamer het afgelopen uur vooral donkere stralen scheen, valt nu helemaal uit.  ---> licht dat donkere stralen schijnt, is voor mij niet echt geloofwaardig. Volgens mij is een lamp aan of uit, tenzij je het met een dimmer kunt bedienen.

Haar vingers tintelen, ze heeft de neiging om nog een paar keer te drukken. ---> hoe lang heeft ze op de knopje gedrukt om tintelende vingers te krijgen? 

Als Donna uit de slecht gelapte ramen de straat kan ontwaren,  ---> je bedoelt waarschijnlijk dat ze door de slecht gelapte ramen de straat kan ontwaren.

Het enige in haar nabijheid is de paarse kaars die ze om haar niet moverende redenen ooit bij de Hema heeft gekocht  --> om haar niet motiverende redenen? Wat bedoel je hiermee? Volgens mij kun je het ook gewoon weglaten. 

Zwartgallige gedachten verdragen geen licht. Mooi verwoord hoe warrig donkere ideëen niet kunnen opgelost worden door pragmatische 'vrienden'. Graag gelezen.

Klein zeurtje: "Wanneer de beltoon overgaat, bereidt ze zich voor op zijn gebruikelijke schema van niet ter zake doende insinuaties voor een onoplosbaar probleem" (de komma en de t)

Ik heb er ook nog eentje😉: een plaats met vice versa eigenschappen, klinkt al te virtuoos🤣.

Hallo Virtuoso, duidelijk merkbaar dat je een over the top story wilde schrijven, maar daarbij ben je imo toch af en toe over de kop gegaan.
Wat moet ik me voorstellen bij "Licht dat donkere stralen schijnt en dan helemaal uitvalt?" En hoe kunnen schaduwen van iemands hoofd vertrekken overnemen als er geen licht is? Wat moet ik me voorstellen bij Benen die beginnen te trekken omdat ze licht lijken te willen verspreiden dat haaks staat op de stroom van zwartgalligheid diep in haar hersenbrij? En inderdaad zoals @Katja zegt: van een plaats met vice versa eigenschappen krijg je hoogsten het heen en weer. 
Kan zijn dan ik te oud, te gewoon of nog iets anders te ben om door je stijl geraakt te worden. Anders zou ik je willen aanraden om eerst te proberen een beeld in je hoofd te vormen van wat je opschrijft. Gewoon aan de hand van de fysieke eigenschappen van de dingen die je verwoordt eerst een situatie beschrijven, en pas dan de lyrisch la opentrekken. Dan laat je simplele lezers zoals ik minder snel in verwarring achter. 

@Bobcom: ik denk niet dat je jezelf te oud of simpel moet voelen. Volgens mij heeft Virtuoso te lang naar de Toverfluit van Mozart geluisterd en heeft hij de aria van de Koningin van de Nacht meegezongen waardoor het nog wat ijl was in zijn hoofd toen hij dit stukje schreef.

Dank voor alle reacties. Ik heb er aan de hand hiervan een aantal stijlfouten uitgehaald, hoop dat de zinnen hierdoor iets beter lopen. Idee was trouwens om de duisternis in Donna's hoofd te koppelen aan de stroomuitval, vandaar de vele verwijzingen naar donker en licht. Mijn schrijfstijl kan ik uiteraard moeilijk veranderen, een schrijfstijl moet je liggen of niet. En ik zit nog niet op een niveau dat ik een schrijfstijl kan hanteren die voor elke lezer fijn is (voor zover dat uberhaupt mogelijk is).

Hoi Virtuoso, duisternis en depressie lijken te overheersen in jouw verhaal.
Na twee keer lezen van deze versie (kennelijk was er ook een eerdere versie, die heb ik dan gemist), komt je boodschap niet goed bij mij binnen. Wellicht mis ik daarvoor ook wat meer context, waarin dit verhaal zich afspeelt.
Toch zie ik er een bepaald ritme en schoonheid in, bijv. de zin De schaduwen van Donna's hoofd hebben nu de vertrekken overgenomen. waarmee je haar innerlijk verbindt met haar omgeving.
Wat je schrijfstijl betreft; dat is nu eenmaal heel persoonlijk en een kwestie van smaak. Ik herken wel jouw manier van schrijven. 

Hallo Virtuoso, afgezien van je voorkeur voor een exuberante stijl - waarvan ik geen fan ben, maar dat terzijde - denk ik dat het je misschien helpt als je je verhaal voor jezelf hardop leest, of je verhaal zin voor zin analyseert. Dan kom je soms gekkigheden tegen die je bij het schrijven over het hoofd ziet. Bijvoorbeeld

Het licht dat in de woonkamer het afgelopen uur vooral duistere stralen scheen, valt nu helemaal uit.  Hetzelfde geldt voor het halletje, de keuken en slaapkamer. 

Een halletje, een een keuken en een slaapkamer die uitvallen? Dacht het niet. 

Waarom hecht je aan de slecht gelapte ramen? Afgezien van het probleem dat je dat in het donker niet ziet: wat voegt het toe? Wat wil je ermee zeggen? Als het iets over Donna moet zeggen, dan past eerder een bijzijn als "die ze in tijden niet gelapt hadf" - maar dan nog: overal laat je je ons over je hoofdfiguur qua doen en laten in het ongewisse. Dus waarom wel qua ramen zemen, of, elders, qua paarsekaarsenkoopmotivatie?

De passage

Haar benen beginnen te trekken. Ze lijken een licht te willen verspreiden dat haaks staat op de stroom van zwartgalligheid diep in haar hersenbrij.

passeerde al eerder mijn revue. Ik blijf struikelen over het feit dat het zo geformuleerd niets kan betekenen, en ik kijk uit naar een toelichting over wat je ermee wilde zeggen. Wat die hersenbrij betreft: ik hoop dat het om een contaminatie van "hersenen" en "brein" gaat, ik wil er even niet aan denken dat een of andere onverlaat de blender op Donna's herrsens heeft gezet. Dan krijg je inderdaad brij, dat wel. 

Zou het een suggestie zijn om je verhaal in twee varianten te schrijven? Eentje waarin je de situatie en omstandigheden zo eenvoudig mogelijk uit de doeken doet en eentje waarin je je stort op beeldende omschijvingen en vertalingen van de werkelijkheid? Dan valt makkelijker te zien waar je een eigenzinnig maar begrijpelijk beeld schetst ("straatlantarens hebben een verbod uitgesproken de straat te betreden") en waar je uit de bocht vliegt (mijns inziens bij het trekkebenend licht verspreiden dat haaks staat op wat dan ook). 

Sorry, Virtuosuo, maar ik begrijp het verhaal niet.

@ Bobcom

Dank voor deze toelichting en de uitgebreide feedback. Ik snap de kern van je feedback, alleen het probleem is als ik dit zo zou veranderen dat eigenlijk de hele context verloren gaat. Idee achter het verhaal is om een HP te omschrijven met duisternis in haar hoofd, eigenlijk depressieve klachten. De stroomstoring en de hele donker-licht vergelijking staat hier eigenlijk synoniem voor. Als ik een letterlijke omschrijving van het gebeurde zou geven zou dat denk ik af doen aan het hele idee, en bovendien ligt dat gevoelig met het show don't tell principe. Trekkende benen, slecht gelapte ramen zijn allemaal tekenen dat ze onrustig is en dingen verwaarloosd (restless legs). Dat de vergelijkingen wellicht treffender hadden gekund zal ik in ieder geval meenemen voor een volgende tekst.

btw hersenbrij is volgens mij een bestaand woord om de hersenen te beschrijven, maar ik kan me vergissen. Zie het wel eens terugkomen in gedichten.