#342 - De grot
Voorzichtig neem ik de kaars over, steek mijn vinger door de ring aan het houdertje. De kaars is pas aangestoken, de wax egaal glad, ik heb het gevoel dat hij wat wiebelig in de houder steekt. Langzaam breng ik hem dichterbij, tot vlak aan mijn gelaat. Het vlammetje siddert, rilt, lijkt het koud te hebben. Plots verstart het, abrupt, alsof er een momentopname wordt gemaakt.
Ik zet een stap. En nog een. Het vuur fladdert direct weer op, enthousiaster dan zojuist. Op stap negen fluister ik haar naam, tweemaal, gewoon voor de zekerheid. Maar in de aardedonkere leegte hoor ik niets dan het knisperen van de kaars. Al schuifelend draai ik me op de plaats om, op mijn hoede, ze was hier net nog. Waarom zegt ze niets?
Inmiddels roep ik. Geen reactie. Ik durf me niet te verroeren, heb het gevoel alsof ik steeds dieper wegzink in een zompig moeras. Als ik een voet optil, zal een slurpend geluid de stilte verscheuren.
Dan strek ik mijn arm wat verder. Ik kijk naar mijn verlichte hand, onnatuurlijk helder en wit, de hand van een lijk. Rustig blijven nu. Het waren negen stappen heen. Het zijn er dus ook maar negen terug.
Op de derde diepe uitademing zet ik mijn lijf in beweging. Mijn rechtervoet glijdt aarzelend naar voor, de linker komt haperend langszij, klungelig en onstabiel als een pasgeboren hertenkalf. En eindelijk, juist wanneer de contouren zich in het kaarslicht beginnen af te tekenen, stuit mijn voet op iets zachts.
Oef, zij is het toch niet…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Oef, zij is het toch niet waar je tegenaan stoot?! Mooi beschreven, alleen gelaat klinkt wat plechtstatig.
Hoi WS, je maakt het heel…
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi WS, je maakt het heel spannend! Ik zit op het puntje van mijn stoel. De rest ga ik er zelf bij bedenken ...
Graag gelezen!
Lekker spannend. Natuurlijk…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Lekker spannend. Natuurlijk is dat zachts zij... maar wat is er gebeurd?
Hoi WS75, je verhaal leest…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi WS75, je verhaal leest alsof ik een boek opengeslagen heb en ergens middenin het verhaal begin met lezen. Het laat me met een hoop vragen achter. Wat doet de hp in een grot? Naar wie of wat is hij op zoek? Wat is er vooraf gebeurd? Waar gaat het over?
Het intrigerend geschreven, dus ik wil wel verder lezen, maar dan wel beginnen bij het begin.
Inmiddels roep ik. --> dit leest vreemd. Je roept of je roept niet, maar inmiddels roepen? Je bent dus ergens begonnen met roepen? Net zoals in: inmiddels regent het.
Bedankt voor de reacties! …
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Bedankt voor de reacties! @fief, Je hebt gelijk over het roepen. En misschien kan ik hier bij een andere opdracht een vervolg aan breien, of een begin.
Mooi geschreven hoor WS75!…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Mooi geschreven hoor WS75! We hebben inderdaad een soortgelijke duisternis opgezocht. Ik vind dat je het aarzelende heel goed weergeeft. Ik weet dat het maar een kort fragment is maar je eerste zin gaat erover dat je de kaars van iemand overneemt en vervolgens is naar die persoon nergens nog een verwijzing. In heel het stukje lijkt het of de hp echt alleen is dus ik weet niet goed de meerwaarde hiervan. Zou simpel op te lossen zijn door 'overnemen' te vervangen door 'oppakken'. In de laatste zin van de 2de alinea zou ik 'op de plaats' weglaten. Dat leest niet zo lekker en je omdraaien doe je sowieso ter plaatse. En in de laatste zin zou ik 'juist' vervangen door 'net'. Benieuwd naar meer! Groetjes,V.