Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#341 - Casa Rosa

“Meneer Coppo, u moet onmiddellijk komen. We zitten met een lijk.” 

Echt geschokt klonk Maria niet aan de telefoon om middernacht. Weeral. Die ouwe taart moest de tent runnen, niet steeds mij bellen. Kwaad trek ik mijn kostuum aan. Ik ben het grondig beu om steeds alles te moeten oplossen. Nu dus weer een lijk…

De banden laten het grind opspatten wanneer ik mijn Porsche Carrera 911 Turbo parkeer op de beschutte parking achteraan de villa. Casa Rosa had ik gekocht voor mijn broer, maar sinds zijn vlucht naar Brazilië, met éénrichtingsticket, was het aan mij om de zaakjes op te lossen. Maria is de madam des huizes. Of toch op papier. Ze is vijfenzeventig en bijna blind. In een te korte, glanzend blauwe jurk staat ze me rokend op te wachten in de deuropening.

“Goed dat u er bent. Ik heb iedereen hier gehouden”, jankt ze met haar doorrookte stem.

“Wie is er dood?" vraag ik.

“Piet Vermeersch. De nieuwe slager uit het dorp.” 

 

Ik duw haar opzij en stap de hal in. Ik heb dit echt niet nodig, bedenk ik mij. Mijn drugslab loopt gesmeerd. Geld teveel. Waarom heb ik ooit deze hoerenkast gekocht? Waarom heb ik ooit naar die loser van mijn broer geluisterd? Een goede witwasmachine had hij het genoemd. De nagel aan mijn doodskist is het. Een bende sukkels. En Maria heeft het niet meer onder controle. Ik had dat wijf al lang moeten ontslaan.

Joe staat in zijn bloemenhemd achter de bar, waar hij altijd staat. Zijn handen geklemd rond twee biertappen als was het een stuur. Zijn nagels groen gelakt. Maria ploft zich in een vuurrode eenzit in de living. In de driezit zitten Larisa en Katinka. Natascha ontbreekt. Zij zit al maanden met een doktersbriefje thuis. Bang voor een virus dat niet bestaat. De trut. Het lijk ligt tussen hen op de grond als is het een koffietafel. Onzichtbare flessen wijn zijn eraf gevallen en hebben een plas rood geverfd op het tapijt. 

“Dag dames! Fijne avond gehad?” vraag ik overdreven vriendelijk. Katinka snuit in haar zakdoek. Larisa haar make-up is uitgelopen. Maria frunnikt aan haar teen.

“Wilt u wat drinken, meneer Coppo?” roept Joe van achter zijn toog.

“Je kent mijn merk, Joe!” Die oetlul heeft een geheugen als een goudvis. Maar wat ik drink moet hij nog weten.

“Wat is er gebeurd?” vraag ik onschuldig. 

“Piet heeft een mes in zijn rug”, blaft Maria.

“Dat zie ik. Wie van jullie heeft dat mes erin geplant? Wie is de moordenaar?” 

Ik kijk ze allemaal diep in de ogen. Die van Katinka staan op halfzeven. Ze snuift te veel coke. Larisa haar kristalblauwe kijkers zwemmen in tranen gemengd met zwarte mascara. Haar extensions heeft ze uitgetrokken en naast haar in de zetel gelegd. Ze streelt de bal dood haar als een poedel. Ze ziet eruit als een rockchick na een nachtje headbangen. Totaal niet professioneel. Daar moet ik haar op berispen. Niet nu. Maria staart naar haar ingegroeide teennagels. Wie draagt er nu steunzolen in sandalen in een bordeel?

Joe geeft mij het glas Johnnie Walker Black Label. Met veel ijs.

“En jij vuile nicht, ben jij de moordenaar?” vraag ik hem. 

“Ik weet van niks,” zegt hij schamper. Joe zijn achterwerk schudt als wil het die ontkenning bevestigen. Ik nies. Hij moet weer een halve fles parfum op zijn kop gegoten hebben. The Essence van Porsche. Op zich geen slechte keuze, maar bij hem stinkt het.

“Jij weet nooit niks,” bas ik naar hem, “Waar zat je dan wanneer het is gebeurd?”

“Op het toilet. Ik heb diarree.” Hoe kan het ook anders. Joe is een bruinwerker in het kwadraat. Dat had een wijze keuze geleken. Hij zou de meisjes niet lastigvallen, had mijn broer gezegd. Dat doet hij niet maar hij heeft wel constant buikloop. Niet echt optimaal voor een barman.

Ik neem een grote slok. Een golf van vermoeidheid laat mijn rug rillen. Zie mij hier bezig. Ik moet detectiefje spelen. Dat is toch werk voor de politie om uit te zoeken welke nitwit Piet heeft vermoord? Werk voor twee saaie pieten in een grijs kostuum. Met kepie en notitieblok. Maar de flikken kan ik moeilijk bellen. 

Ikzelf ken Piet de slager niet. Ik ga bij de traiteur of op restaurant. Ik weet wel dat Maria kwaad was op hem. Dat had ze me verteld. Zijn voorganger gaf haar altijd slachtafval. Voor haar honden. Vroeger zaten die honden hier. En dus ook die potten slachtafval. Dat was geen zicht bij het binnenkomen. Gelukkig had mijn broer die honden naar haar huis gestuurd. Maar Piet doet niet in slachtafval. Of tenminste, hij geeft het niet aan haar. Draait hij het in zijn worsten? Beter gezegd: Draaide hij het in zijn worsten? Piet is immers dood.

...

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, mooi gespierd verhaal. Graag gelezen. Het einde is voor eigen invulling neem ik aan. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wie de dader is. 

Kijk bij je gesproken teksten nog even naar de interpunctie. Als er na een gesproken tekst een label komt (zegt hij, bas ik, blaft Maria) dan is de volgorde : ... ,' zegt hij.
Een komma achter  een vraagteken is niet fout, maar wordt meestal niet gedaan.

https://onzetaal.nl/taaladvies/aanhalingstekens-en-leestekens/?gclid=EAIaIQobChMIrKSy3u2j7wIVBSIYCh01wwJDEAAYASAAEgLmA_D_BwE#close

 

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk. Had gehoopt op een duidelijke oplossing;)

Een opmerking: Haar extensions heeft ze uitgedaan en liggen in de stoel.

Volgens mij hebben beide zinsdelen een ander onderwerp en klopt de samentrekking dus niet.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Fief: het was de opdracht om een scene te schrijven. Ik brak mijn hoofd hoe detectiveverhaal te doen eindigen in zo weinig woorden, maar gaf het op, en dus is het een scene. Voor dit verhaal denk ik uit te komen op een paar tienduizenden woorden.

Desalniettemin: dank voor de correctie. Ik paste de dialogen aan, tenminste, de leestekens. Is het beter zo? Of zie je nog foutjes? Dank!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, het moest ook een scene zijn, een compleet detectiveverhaal in 600 woorden is niet te doen, denk ik. Het was ook niet negatief bedoeld, je verhaal maakt me alleen nieuwsgierig naar de dader.

“Ik weet van niks”, zegt hij schamper.  ---> de komma hoort binnen de ah-tekens te staan.
... van niks," zegt hij schamper. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius: is dat niet de opzet van een scene in een detectiveverhaal?

Dat de beantwoording van de oplossing op het eind komt. Enfin, ik hou niet echt van detectiveverhalen. Had misschien beter deze opdracht gelaten voor wat het is.

En ik merk toch dat de andere inzendingen de 'scene' uit de opdracht weggehaald hebben en een rond verhaal gebracht hebben. Wat eigenlijk beter werkt! Misschien moet ik dat ook eens proberen. Ik wou van de hp een rottige, zelfingenomen, mensenhatende speurder-by-accident maken...

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony , daar ben je naar mijn idee uitstekend in geslaagd. In de opdracht stond ook niet dat het een afgerond geheel moest zijn. Ik heb jouw verhaal met plezier gelezen, dus dank je wel voor jouw bijdrage.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, het is je gelukt om een 'rottige, zelfingenomen, mensenhatende speurder-by-accident maken...' - die zie ik hier helemaal voor me. En een geloofwaardige ook nog. Hij is consequent in zijn observaties, en in de irritatie die hij voelt bij deze hele scene in het bordeel. Mooi ook hoe je de personages neer zet, de madame in haar te korte blauwe jurk, rokend in de deuropening, en Natascha die al maanden met een doktersbriefje thuiszit. Juist door die details krijgt het bijna iets 'huiselijks.' Doordat ik als lezer dit verhaal lees op zoek naar sporen, ('whodunnit') zie ik alle details als mogelijke aanwijzingen. En ik weet niet of je dat bewust deed of niet, maar die zie ik hier genoeg. Maria die boos op hem is, Joe die 'toevallig' op het toilet zat, de steunzolen in sandalen, de ingegroeide teennagels van de een en het doktersbriefje van de ander. 

Suggestie; dit stukje 'Tijdens mijn studies Chemie aan de universiteit van Gent ontdekte ik een efficiëntere methode om LSD te maken. Ik run dat lab nu al twintig jaar met succes. Eentje in elke provincie. Geld teveel.' vind ik iets te uitleggerig. Dit zou je misschien op een andere manier meer natuurlijk in het verhaal kunnen verwerken.

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel beelden verteld, ik zie deze olijke bende zo voor mij. Net een scène waar de hoofdrol zeker weer voor Peter van den Begin is. Groetjes, V.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Bijna: "[...] Wie is de moordenaar?”. 

 

Tony, met deze woorden bedoelde ik dat je bijna alle leestekens goed verbeterd hebt, maar dat bij deze zin de punt achteraan weg moet.

Ondanks dat je niet van detectives houdt, heb je toch een mooi lezenswaardig verhaal weten te schrijven.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius: Verdraaid, ik had het gemist. Dank ik corrigeerde het. Ik moet zeggen dat ik je reactie anders had geïnterpreteerd. Dank voor het compliment en de hulp!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@LizettevanGeene: Dank voor jouw uitvoerige reactie en beoordeling. Ja, ik poogde bewust zoveel mogelijk detailtjes te geven die mogelijks later van belang zouden zijn voor het oplossen van de puzzel. (mocht dit niet bewust geweest zijn, dan zou ik er toch over liegen). 

Enorm dank voor de complimenten, doet goed!

Ik dacht lang na over jouw suggestie. En je hebt uiteraard volledig gelijk. Veel te uitleggerig en voor zijn beurt. Ik veranderde en maakt het nu gewoon dat mijn drugslab goed boert en ik dus geld genoeg heb. Als aantonen dat ik dat zaakje als overbodig beschouw. Later kan dan wel meer info komen voor dat drugslab en dat ik gestudeerd heb. (in mijn hoofd gaat dat een rol spelen in het motief)

Weer veel bijgeleerd.