#338 Allemaal fake

Met ingehouden adem, bekijkt de schoonmaakploeg de inhoud van de gevonden kist.
Toupetjes, make-up, parfums en twee mysterieuze handboeken en video’s.
Het ene handboek gaat over specifieke eigenschappen van Trump: zijn uiterlijk, stem, manier van praten, gebaren, toegelicht met video’s. Het andere gaat over Trumps’ overtuigingen en doelstellingen.
‘Opmerkelijk’, zegt de schoonmaker, die de kist al uitvoerig heeft bestudeerd. ‘Is hij dan zo zelfingenomen, dat hij alvast een opzetje heeft gemaakt voor de regisseurs van een eventuele film?'
Jill, de vrouw van Biden, heeft een contactpersoon voor vragen over intreding in het Witte Huis en gaat gelijk bellen.

De contactpersoon is zeer verbaasd, dat de kist is blijven staan. Hij zoekt contact met Trump, maar die lijkt van de aardbodem verdwenen. De naaste medewerkers van Trump weten van niets. Wat overblijft, is het telefoonnummer van Melania, maar daar ziet hij tegenop.
Jill vindt dat onzin en besluit zelf te bellen. Zij heeft vast een logische verklaring.

Als Melania hoort van de koffer, is ze even stil . Dan hoort Jill een hakkelende stem zeggen, dat ze dit graag onder vier ogen wil uitleggen.

Jill kijkt nieuwsgierig om zich heen, als ze een kop koffie krijgt voorgezet in het landhuis, waar ze hebben afgesproken. ‘Wat is het hier gezellig ingericht.’ zegt Jill. ‘Al die roze tinten, brocante meubels met witte kleedjes… Dit lijkt me helemaal niet de stijl van je man.’
‘Dat klopt, maar Donald en ik wonen al jaren niet meer bij elkaar.’
‘Wat zeg je me nou?’ Jill laat bijna haar kopje vallen over het witte tafelkleed.
‘Ik ga je eerlijk vertellen hoe het zit, als je me belooft, dat dit verhaal nooit de pers bereikt.

Om te beginnen: Donald heeft me vier jaar geleden ingeruild voor een jonger fotomodel.’ Ze slikt even, vervolgt dan met krachtige stem: ‘Dat was voor mij eigenlijk een bevrijding, want ik had het helemaal gehad met dat haantje.
Het was alleen geen goede timing. In de tijd van de presidentsverkiezingen, kwam een scheiding natuurlijk niet goed uit.
En ik ben er niet trots op, maar Donald bood me zo’n wolkenkrabberhoog bedrag, om voor de buitenwereld gewoon zijn vrouw te blijven, dat ik het niet kon weerstaan.
Toen kwam het volgende probleem.
Campagne voeren en wuiven naar de juichende fans vond hij fantastisch. En al die fotografen, bij het tekenen van de eerste decreten, gaven hem het gevoel dat hij God was. Tot hij begon hij te beseffen, dat het presidentschap ook veel minder spectaculaire taken inhield. En op kritiek en hulpvragen zat hij niet te wachten.  
Hij kwam met een dynamisch plan.
Het zien van de vele lookalikes op social media, deed hem besluiten, er twee in te huren.
Het was ongelooflijk, hoe overtuigend ze hem konden imiteren. Niemand heeft ooit iets vermoed. Tot jullie de koffer vonden.   
Ik vertrouw erop dat je het geheim houdt. En je weet het, hè, mocht dit verhaal toch naar buiten komen, dan is het allemaal fakenieuws.’