Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#338 De Nalatenschap van de Trumps

 

De inauguratieceremonie was voorbij. Alles was goed gegaan. De verwachte ongeregeldheden waren uitgebleven. De nieuwe president en zijn first lady kwamen hun nieuwe huis binnen, hun Witte Huis. Het zag eruit als nieuw. De verhuizers hadden een sterk staaltje geleverd. In krap zes uur hadden ze het hele gebouw vernieuwd. Meer dan 200 vakmensen hadden geschilderd, gesjouwd, verhuisd. De spullen van Trump eruit, de meubels van de nieuwe bewoners erin.

Jill schonk haar man een drankje in. ‘Even bijkomen, Joe. Het was me het dagje wel’.
‘Het voelt meteen al als thuis’, zei Joe, weggezakt in een comfortabele fauteuil. ‘Gelukkig is Trump ver weg en zijn al zijn sporen hier in huis gewist. Ik moet er niet aan denken nog iets van de Trumps tegen te komen.’ Jill besloot om iets gemakkelijks aan te trekken en trok zich even terug in hun slaapkamer. Joe sloot zijn ogen.

Hij moest ingedommeld zijn, want hij schrok toen Jill de kamer binnenkwam. Ze zag er ineens een stuk minder relaxt uit.
‘Wat is er gebeurd?’, vroeg Joe ongerust. Jill vertelde dat ze in hun slaapkamer een deur openmaakte. Van de inloopkast, dacht ze. Die bleek zo groot te zijn als een kleine kamer. Waarschijnlijk over het hoofd gezien door de verhuizers. In de kast, of de kamer, lag een gigantische hoeveelheid kerstversiering; kransen, plastic kerstbomen, een berg glitterende slingers, bonte kerstlichtjes en nog veel meer. Achter al die kitsch, tegen de muur van de kamer, stond een grote, langwerpige kist. Jill kon niet vertellen wat erin zat, want hij was niet te bereiken vanwege alle kerstversiering die ervoor lag.
‘Geeft niks’, stelde Joe haar gerust. ‘Morgen laten we de vuilnisman komen om al die kerstversiering van Melania op te halen en dan zien we wel welke verrassing er in die kist zit.’

De volgende dag ging Joe aan het werk als president. Hij had het meteen druk, want er moest een groot aantal besluiten van zijn voorganger ongedaan worden gemaakt. Hij vergat de kerstversiering en de kist. Tot ’s avonds bij het diner. Jill vertelde dat ze de vuilnisman had gevraagd om de kerstspullen van Melania op te ruimen. Het was een kleine vrachtwagen vol geweest. De kist stond er nog, hij was op slot.

Na het eten pakte Joe een schroevendraaier en samen gingen ze de inloopkast in. Het slot open wrikken was niet zo moeilijk. Het bleek van een treurige kwaliteit te zijn, zoals het meeste wat Trump hem had nagelaten. Joe tilde het deksel op. Jill gilde. Joe verbleekte.
De kist was leeg, maar de bodem, de zijwanden en het deksel waren bekleed met een zachte, witte, satijnen bekleding, de randen afgezet met dun goudkleurig koord. Aan één kant lag een kussen. Op het kussen een kaartje.
Welterusten meneer de president, stond erop.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jac, inderdaad een macabere ontdekking. Deze zag ik niet aankomen. Een laatste boodschap van Trump aan Biden, goed verzonnen. 
Met plezier gelezen.

Kleine tip: zet de gesproken teksten onder elkaar, dan leest het verhaal beter en zie je beter wie wat zegt.

Jill besloot om iets gemakkelijks te gaan aantrekken --> "aan te trekken" leest actiever dan "te gaan aantrekken"

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed gevonden. Misschien kan je de vorm van de kist in het begin nog wat meer beschrijven, maar zo dat de lezer en de Bidens het nog niet weten, maar wel hadden kunnen weten... 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Amai, wat een lugubere vondst! Ik hoor het DT zo zeggen: "Goodnight, Sleepy Jo!"

Goed verzonnen, goed uitgewerkt. Ook met die kerstversiering.
Met plezier gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Jac, met shift+enter kom je gewoon op de volgende regel. Met alleen enter krijg je inderdaad een witregel.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Jac, Leuk gegeven, en goed gevonden die kersttroep die eerst weg moet. Geeft je de kans om de spanning erin te houden.

Ben het eens met Musonius dat een hint over het soort kist op zijn plaats is - al noem je hem maar langwerpig. Nu moet je aan het slot in je fantasie een kussen in een vierkante kist zien te plaatsen, en dan omschakelen naar een doodkist. En ik zou ook gaan voor satijn: in een verhaal als dit gaat het om waar de lezer het erst aan denkt, niet om wat de doodgraver adviseert. Trouwens, we weten allemaal hoe Trump over het milieu denkt.

Ook wat twijfel over de slotzin - die is een stuk minder sterk dan "Welterusten, meneer de president", vooral omdat die impeachment toch al zo'n slappe hap is. Opsturen naar Trumps buitenverblijf, constateren dat Donald zijn bed vergeten is, of gewoon een open einde als alternatief?

 

 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag JacV

Wat een heerlijke tekst en dan die wending op het einde, heel fijn gedaan. Het enige wat je nog eens kan bekijken is je beginparagraaf: die staat vol passieve zinnen: was, waren, hadden, ik denk dat, gelet op de rest van je tekst, je dit veel strakker kan aanpakken.

Maar, dus wel knap.

 

Johanna