#338 - Mar-a-Lago

Hi,

Haha. The Don in dameskleding. I just don’t want to know. Maar ja. Helaas zag ik het al voor me 😂.

2 opmerkingen:

Mijn vrouw heeft schijnbaar geen last om te slapen. Zij snurkt luid en dat raspende geluid maakt me wanhopig. De zilte geur van de rode wijn die ze vanavond had gedronken, doet me niezen. Twee flessen! En ik geen druppel. Ze ronkt harder. -

Ik vind luid snurken en ronken een overdrijving. 

Op het einde van de gang in de linkervleugel van het gebouw merk ik een deur waar ik nog niet ben binnen getreden. -

Binnen getreden is formeel in verhouding tot de rest van het taalgebruik. Maar dat is misschien het verschil van gebruik van de Nederlandse taal.

Enfin. Mooie insteek. Graag gelezen. 

@Madrid: dank voor jouw scherp oog. Ik maakte het wat softer wat 'mijn' vrouw betreft. Hopelijk is dit geloofwaardiger.

Ook maakte ik het 'getreden' 'gegaan' wat het makkelijker maakt en aansluitender bij de rest van de tekst. 

Thanks!

Ja. Dit is beter. Maar dat terzijde. In dit verhaal voelt Joe Biden zich een beetje platgetreden door zijn vrouw. Ik heb eigenlijk geen idee van de onderlinge verhouding van die mensen in de praktijk. Was Joe Biden niet stiekem ook een billenknijper? 

@Madrid. Of hij 'grab them thy pussy' als leuze beschouwt weet ik niet. Maar ik denk dat het minstens een evenzieke oude geilaard is. Al weet ik er niets van uiteraard. En dat het zijn tweede vrouw is (gehuwde dan) zal ook niet helpen. Ik weet trouwens niet of hij zich platgereden voelt, hij kan gewoon niet slapen.

Stel dat een vrouw een man van dat soort pantoffels geeft en de man lacht er een beetje bij? Ik zou niet willen weten hoe dat soort mensen een restaurant kiezen om te eten 🙂.

@Madrid: een restaurant om te eten? Bestaan die nog?

@Gi, ofwel de herinnering aan een restaurant. Zo u wilt.

Hoi Tony, een grappig verhaal. Wat Joe in de kist vindt, is wel voorspelbaar. Dat vind ik wel jammer. Verder graag gelezen.

Je kent me inmiddels. Ik vond een aantal zinnen waarover ik iets te zeuren heb.

word ik het moeilijk gewoon. --> Is dit een Vlaamse uitdrukking? Dan zal ik daar verder niets over zeggen. In het Nederlands zou het " ik vind het gewoon moeilijk" schrijven.

Mijn vrouw heeft schijnbaar geen last om te slapen -- Dit leest raar, maar wellicht ook een gebezigde Vlaamse uitdrukking. Mijn vrouw vindt het blijkbaar niet lastig om in slaap te komen. Of: Mijn vrouw heeft er blijkbaar geen last van. Er is een verschil tussen schijnbaar en blijkbaar.

https://onzetaal.nl/taaladvies/schijnbaar-blijkbaar/

De zilte geur van de rode wijn --> ik weet niet of zilte geur bij rode wijn past. Zilt is zout. Ik zou eerder een zoete geur verwachten.

en trek mijn nacht slippers aan met Mickey Mouse oren --> zo leest het alsof hij de oren van Mickey Mouse opzet. Bovendien moet nachtslippers aan elkaar. Heeft hij ook dagslippers? Misschien: ... en trek mijn nachtslippers met Mickey Mouse oren aan.

een deur waar ik nog niet ben binnen gegaan. --> binnengegaan 

Eenpersoons bed ---> eenpersoonsbed

De nieuwsgierigheid laat me de kist openen. --> De voor nieuwsgierigheid mag weg.

Vrouwen slipjes --> vrouwenslipjes

@Fief: Wow dank. Ik had me gisterenavond teveel laten leiden door google spellingscontrole die al die woorden me liet splitsen. Al jouw suggesties toegepast. Dank.

Het moeilijk gewoon worden is een Vlaamse, maar correcte, uitdrukking. Hoewel de Vlaamse vrienden (@Gi) dit als landsverraad zouden kunnen beschouwen, vind ik wennen best ok klinken voor een president. Aangepast.

En voorspelbaar, het is inderdaad een cliché geworden dat op macht beluste mannen zich stiekem graag eens als vrouw verkleden. In Aalst is dat - niet dit jaar omwille van, je weet wel - zelfs een driedaagse publieke aangelegenheid. Ik wil het gerust veel extremer maken, maar ik weet niet of dat het verhaaltje sterker zou maken.

Graag gelezen!

Kijk, dit is nou een verhaal met een duidelijke uitkomst en die stelt dan teleur. I rest my case dat het een verhaal niet per se bevredigender of beter maakt.

Een paar puntjes: Ik bemerk een deur of ik merk een deur op. Aanbind lint? Ik zou liever een omschrijving geven, of de woorden aan elkaar schrijven. Bij: het rolt naar haar, vind ik naar haar toe, mooier klinken. 

De nadrukkelijke benoeming van de president, later nog met de toevoeging dat hij de xxxe is, doet niet terzake volgens mij. Het valt een beetje uit de toon.

Kijk, dit is nou een verhaal met een duidelijke uitkomst en die stelt dan teleur. I rest my case dat het een verhaal niet per se bevredigender of beter maakt.

@ Katja, voorspelbaar is niet altijd teleurstellend. Het verhaal is af en leest prima. In die zin bevredigend en beter.

@Gi: ha een restaurant is toch om af te halen, niet?

@Sanne1988: dank je!

@Katja: scherp gezien, dank - aangepast. Het herhalen dat hij de president is, heeft als bedoeling om aan te tonen dat hij nogal dwaze dingen doet, net als Trump deed, en dat hij zich moet herinneren dat hij de president is.

Misschien is deze slotzin duidelijker/beter?

Ik, de zesenveertigste president van de belangrijkste natie ter wereld, opgetut in dameslingerie.
 

Tony, sommige dingen wil ik écht niet voor me zien Huh!

Prachtig verhaal, al denk ik dat het slot iets steviger kan.

Mickey Mouse oren = Mickey Mouse-oren

Met plezier gelezen.

@Musonius: dank, ik ben het eens, en het blijft aan me vreten, dat slot moet sterker. Maar hoe? Ik zit even vast. Heb je ideeën? ik kan hem laten dansen in rode lingerie of rare dingen laten doen voor de spiegel, maar vind dat te makkelijk. Ik wil een slot die de lezer doet denken en een eigen interpretatie maakt wat Biden ermee gedaan heeft (zonder dat ik het zeg). Tips?

de oren zijn aangepast

Tony, misschien zou je Jill laconiek kunnen laten reageren en ook aan het verkleedpartijtje deel kunnen laten nemen, tot grote hilariteit van Joe.

@Fief: geweldig idee. wat vind je van dit alternatieve einde:

.....

“Joe! Daar ben je!” 

Mijn vrouw staat in de deuropening en gaapt me aan. Ik slaak een gilletje als een betrapt schoolmeisje. De rode lippenstift valt uit mijn hand op de grond en rolt naar haar toe. Ik wil zeggen dat het me spijt, maar stotter.

“Tss... Schatje, wat zie je er lekker uit!”

Ze laat haar lach bulderen en legt haar handen op mijn heupen. Ze draait me naar de spiegel en petst op mijn blote billen. De siliconen borsten schudden in hun satijnen houders. Er hangt mascara in mijn wenkbrouwen. De jarretelles vormen bergen in mijn dijen. Ik proest het uit en lach met haar mee.

Ik, de zesenveertigste president van de belangrijkste natie ter wereld, opgetut en in dameslingerie, schaam me niet.
 

Haha Tony, zoiets. Ik zou haar alleen niet zo laten bulderen. De laatste zin vind ik niet zo sterk. Die zou  je ook weg kunnen laten. Of misschien bedankt hij Donals wel voor hrt achterlaten van deze kist.

@Musonius @Katja @Fief: dank! ik herwerkte het einde, ik ben best blij nu, dank voor de tips!

Toppie, Tony! Goed einde, vind ik.

@Tony, de slotzin maakt nogal wat tongen los. Ik vond het zelf een prima afmaker, juist omdat er zoveel in de lucht blijft hangen kan je allerlei emoties en gedachten invullen. Hooguit mist hij de aansluiting met de rest van de scène.  Met "Daar sta ik dan. Ik, de zesenveertigste president van de machtigste natie ter wereld" leg je die verbinding.

Ik vind zelf het uitbouwen van de scène - bijvoorbeeld met dat stoeipartijtje - minder omdat je meer gaat invullen en minder aan de lezer overlaat. Ik betwijfel trouwens of Biden het soort dijen heeft waar jarretelles bergjes in bouwen, en ook verder vind ik het een tikkie over de top. Maar smaken verschillen, en dat geldt ook voor stijlen.

Awel @Bobcom, bedankt. Je hebt gelijk. Ik moet eerlijk aan mezelf blijven. Ik ben fan van open eindes, of toch niet volledig ingevulde eindes. Ik pas het terug aan, maar met alle verbeteringen en correcties zoals gemeld. En blijf er nu af :)

@Fief: voor jou was het dus dit einde:

----- alternatief einde ---

“Tss... Schatje, wat zie je er goed uit!”

Ze lacht en legt haar handen op mijn heupen. Ze draait me naar de spiegel en petst op mijn blote billen. De siliconen borsten trillen in hun satijnen houders. Er hangt mascara in mijn wenkbrouwen. De jarretelles jeuken op mijn dijen. Ik proest het uit en lach met haar mee. Donald zal zijn kist nog wat langer moeten missen. 

Mag ik hier nog even hardop over nadenken? 

Ik vond het oorspronkelijke einde prima. Als je alles gaat beschrijven, dan hoeft de lezer niet te denken.

Dat lijkt me nogal saai allemaal. Als ik zo’n verhaal lees, gaat mijn hoofd wel aan het werk.

Als je dat allemaal zo gaat uitschrijven, wordt het softporno met gebruiksaanwijzing (😅).

De lezer moet er zelf maar eens een beeld bij vormen. 
 

Hoewel ik het beeld voor mezelf nog al smerig vond, ging mijn hoofd naar een plekje waar ik doorgaans niet kom. Ik hoop dat ik het snel weer archiveer, dat wel.

Ik vind het, zonder kritiek te hebben op wie dan ook hier, nogal overschat om alles uit te spellen. Soms snapt iedereen een verhaal. En soms niet. Maar je hoeft jouw lezers nooit te overschatten en ook niet onder te schatten. 
 

Bijvoorbeeld: Als ik Charles Baudelaire lees, snap ik er meestal geen zak van. Maar ik vind het prachtig. Als ik Ingmar Heytze lees, vind ik het prachtig. En ik snap alles. Maar ik keur niets daartussen af.

Dag Tony

Ik vond je verhaal prettig om te lezen. Misschien ben ik van een andere planeet, maar vond het net niet zo voorspelbaar, omdat je wat speelt met het suggestieve.

Het einde vond ik in de eerste versie zeker ook meer dan okee. Er zijn wel meer verhalen of teksten die wat abrupter eindigen, maar je hebt er zelf ook nog een ander einde aan gebreid en dat kon ook, maar voor mij was dat niet meteen  nodig.

Fijn gedaan

Johanna

Dag Tony,
Excuses, ik had de discussie niet meer gevolgd.
Lastig om een tip te geven, want het is natuurlijk mijn verhaal niet. Ik begin doorgaans pas te schrijven als ik een goede clou heb en daar schrijf ik naar toe.
In dit geval had ik wellicht een perspectiefwisseling toegepast in het slot en de lezer vanuit de ogen van de First Lady laten beleven hoe ze de kamer binnenstap en tot haar schrik haar man aantreft ... afijn, je weet wel.
Zo maak je wellicht de lezer meer deelgenoot van de schrik.Iets als: Daar staat de zesenveertigste president van de Verenigde Staten van Amerika. Met rouge, jarretels en siliconen borsten.

Maar wellicht kan het simpeler. Kijk goed naar wat het allersterkste beeld is en sluit daar mee af. De rollende lippenstift vind ik persoonlijk heel sterk. De zin 'Ik wil zeggen dat het me spijt, maar stotter.' niet. Ik vind dat je dat aan de verbeeldingskracht van de lezer moet laten. Met een beetje schuiven:

Mijn vrouw staat in de deuropening en gaapt me aan. Ik, de zesenveertigste president van de machtigste natie ter wereld, slaak een gilletje als een betrapt schoolmeisje. De rode lippenstift valt uit mijn hand op de grond en rolt naar haar toe.

Je ziet dat ik hier weinig heb veranderd; enkel geschoven en geschrapt.
Afijn, iedereen heeft zijn eigen aanpak.

@Madrid: sommige plekjes bezoeken we te weinig, andere teveel. Wie zal zeggen welke reis de beste is? Dank voor mee te denken. En ik ben het met jou eens, voor alles een plaats.

@Johanna: dank voor de lovende woorden. 

@Musonius: dank om mee te denken. Ik vind jouw suggestie erg goed. Schrappen en schuiven! Ik hou dit in het achterhoofd, dit stukje was een lastige.

PS: Tegen de verveling maakte ik heel wat oude opdrachten (van voor ik hier op het forum actief was). Mocht iemand zin hebben om te lezen en tips te geven... laat weten!

Ik ben na het lezen van dit verhaal in een soort innerlijke strijd geraakt over, als ik zou moeten kiezen met een pistool op m'n voorhoofd, wie ik dan liever in deze toestand zou zien, Don of Joe. Ik neig nog het meest naar shut up and pull the damn trigger.