Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#337 - Sticking your head in the sand

 

‘Mama?’
De eerste keer doe ik alsof ik niets hoor. Misschien is hij weer snel afgeleid. Vanuit mijn ooghoek hou ik hem wel in de gaten.
‘Mama!’
Thomas krijgt een rood hoofd. Zijn mond gaat wagenwijd open, hij staat op het punt zijn decibellenrecord te verbreken. Snel sta ik op.
Ik ga op de rand van de zandbak zitten en hij komt naar me toe waggelen. Zijn snotterige bovenlip is versierd met zandkorrels.
‘Mama, ikke toet!’ roept hij. Zijn tong likt langs zijn mond.
‘Rustig maar, mama pakt de koekjes al.’

Terwijl ik mijn tas openmaak, voel ik me bekeken door de andere ouders. Hun Quirines en Egbert-Jans zouden nooit zo ordinair roepen, en al helemaal niet zo ongemanierd hun eigen lichaamssappen tot zich nemen.
Ik voel me niet thuis in deze wijk, maar mijn lief Maarten woont hier en dus ben ik om het weekend tussen de kakkers te vinden in de speeltuin.

Terwijl ik de koekjes uit mijn tas trek en tegelijkertijd probeer de natte doekjes er ook uit te vissen, scheurt de zijkant van de tas open en rolt alles eruit. De koekjes en natte doekjes, maar ook het speeltje dat ik dit weekend als verrassing had gekocht. Geen kinderspeeltje.

Ik laat me op mijn knieën zakken en kruip naast Thomas in de zandbak. Ik haal diep adem, knijp mijn neus stijf dicht, en steek mijn hoofd in het zand.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Debbie, ik zit hier met plaatsvervangende schaamte achter mijn laptop. Ik zie het zo gebeuren en in die zin met plezier gelezen. De opdracht haal ik er echter niet uit. Je hebt de laatste zin wel vertaald als titel gebruikt, maar er is nergens sprake van een spraakverwarring door een foutieve vertaling.

... knijp mijn neus stijf dicht, en steek mijn hoofd in het zand. ---> sorry, maar ik heb iets met (en soms iets tegen) komma's. Achter "dicht" hoeft er in ieder geval geen te staan.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Debbie, 

Wat heb ik heerlijk gelachen, wat een mooie vondsten!  Ik ga decibellenrecord echt onthouden :) 

Ik zou ook mijn kop in het zand steken. Uit schaamte, maar misschien ook wel als tegendraads antwoord op alle Egbert-Jans hun ouders en hun vreselijke 'zie ons wel perfect zijn' houding. Elke sterveling maakt fouten....

Goed gedaan.

Groetjes,

Nadine