Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#337 Der tod oder die gladiolen

 

Vanachter de horizon stijgen grijze rookpluimen op die zich vermengen met het wolkendek. Gezien de positie en richting kunnen die alleen afkomstig zijn van Inverness. Hoe lang is het nu geleden dat hij in een gammel bootje de oversteek over de Atlantische oceaan maakte? Bijna drie dagen?

De rookkolom in de verte wordt dikker en zwarter. Volgens de berichten uit Londen wordt als eerste alle Engelstalige literatuur vernietigd. In gedachten ziet hij stapels brandende boeken in de straten van de stad. Dan mogen ze in Inverness nog van geluk spreken. In Londen dreunen schoolkinderen al een halfjaar Duitse naamvallen op. Dat de Wehrmacht de stad in een paar dagen onder de voet liep kwam als een schok. Maar voor hem was de nederlaag van de Schotten op het vaste land, zijn volk, de echte reality check. 

“Douglas, hou je kop erbij!” De woorden van zijn sergeant halen hem weer terug naar het hier en nu. Hij drukt zijn geweer dicht tegen zich aan. Drie spitfires vliegen hem tegemoet. De donkere, eentonige brom van de vliegtuigen brengt zijn lichaam in gevechtsmodus. Zijn zintuigen ontwaken. Het besef dringt tot hem door dat als de Orkneyeilanden vallen, de Shetlandeilanden het laatste Schotse bastion vormen. 

Een paar honderd meter voor de kust duiken de eerste landingsvoertuigen op. Als een troep krokodillen glijden ze noordwaarts richting het strand. 
“Mannen, het gaat gebeuren. Zorg ervoor dat je klaarstaat.” Van over het hele eiland klinken aansporingen. Korte gesmoorde commando’s. Dan valt er een kille stilte. Alleen het ruisen van de wind is nog te horen. Een kort schel fluitsignaal klinkt. Vanuit de mitrailleurnesten klinkt het oorverdovende lawaai van salvo’s. De eerste landingsvaartuigen bereiken de kust.
“Houd jullie posities.” Overal is nu activiteit, behalve bij de Schotse infanteristen. Het maakt hem onrustig. Er rennen Duitse soldaten over het strand. Zodra ze de helling bestijgen die leidt naar de Schotse linies klinken er twee korte fluitsignalen. 
“Gaan mannen!” Hij ontgrendelt zijn geweer en springt op. De omgeving vervaagt. Er bestaan alleen nog maar vrienden en vijanden.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, ik vind het een prachtig verhaal en in die zin met bewondering gelezen. Je hebt de actie goed beschreven en zou zo verfilmd kunnen worden. Ik haal er echter de opdracht niet uit. Waar is de spraakverwarring? 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, 

Je hebt een prachtig spannend en beeldend verhaal geschreven, maar ik zie de opdracht zelf er niet in terug. 
Is dit toevallig een verhaal waar  je al langer mee bezig bent? Het leest als een scène uit een boek dat voor jou al heel vertrouwd is. 

Mocht je het verhaal verder willen uitwerken (of de opdracht nog een keer willen proberen, met dit verhaal) dan kun je er misschien een talig misverstand in verwerken tussen de Douglas en anderstalige soldaten die hij tegenkomt. 

Groetjes, 

Nadine

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Dankjewel voor je complimenten. Ik heb de opdracht inderdaad erg vrij geïnterpreteerd. De titel kwam in me op naar aanleiding van de opdracht en daar heb ik het verhaal aan opgehangen. Sorry. Ik heb wel plezier beleefd aan het schrijven, ook belangrijk :)

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nadine,

Bedankt voor je reactie. Het is geen scene uit een bestaand verhaal. Ik heb de opdracht iets te ruim genomen ;)