#331 Ik ben er voor gemaakt

Mijn verhaal begint enkele decennia geleden in een smakeloze oude loods op een schimmig industrieterrein, net over de grens van België. Samen met anderen zat ik daar en het enige wat we deden wat wachten. Eindeloos wachten.

Slechts een paar weken per jaar was er bedrijvigheid. Het begon met de deuren van de loods, die werden opengegooid. Daarna werd er een groot bord buiten geplaatst. Mensen verzamelde zich in drommen voor de deur. Dan was het alsof er een startsein klonk en renden iedereen naar binnen om vervolgens als malloten om zich heen te duwen en te grijpen.

Meestal was het groter geschut zo op en dan volgden de middelgrote varianten. Kleiner geschut, zoals ik, kwam vaak pas als laatste aan de beurt. En als je pech had, werd je dat jaar over het hoofd gezien. En ik, ik had eigenlijk altijd pech.

Dit jaar was ik extra zenuwachtig, want het ging er om spannen. Vanwege de nieuwe regels rondom vuurwerk, was er dit jaar geen nieuwe voorraad gekomen. Dit zou de laatste keer zijn dat we open gingen.

En helaas het werd 31 december en daarmee vervloog ook mijn laatste hoop. De eigenaar raapte de laatste restjes in de loods bij elkaar, en gooide ze op de vuilnishoop. De deuren werden voorgoed gesloten. Zo kwam het, dat ook ik daar belandde. Zoals je je kunt voorstellen, niet in opperbeste stemming.

Maar toen werd het 1 januari en ik hoorde de jongens voordat ik ze zag. Ze waren ergens naar op zoek, dat was me duidelijk. Maar wat? Ik probeerde te zien wat ze aan het doen waren en zag ze opeens mijn kant uitkijken. “Daar!”, schreeuwde de kleinste en hij rende mijn kant op. Hij pakte me op en nam me mee naar zijn vriend, die zijn lucifers al klaar hield. Samen hurkte ze neer en brachten het vuur naar mijn lont. Ik sidderde van vreugde. Ik voelde hoe mijn lont vlam vatte en hoe ik, precies zoals bedoeld, de lucht in vloog om daar, ver boven alle huizen, tot een prachtige ontploffing te komen!